Mosterdgas
Mosterdgas of zwavelmosterd is een chemische verbinding die als chemisch wapen is gebruikt. Het werd in de Eerste Wereldoorlog gebruikt door het Duitse leger tegen Britse en Canadese soldaten in de buurt van Ieper, België, in 1917. Later werd het ook gebruikt tegen het Franse Tweede Leger.
De meeste zwavelmosterds zijn squishy vloeistoffen zonder kleur en zonder geur als ze op kamertemperatuur zijn. Bij gebruik in de oorlogsvoering hebben ze een geelachtige tot bruine kleur. Sommige van hen ruiken naar culinaire mosterd (het type dat gebruikt wordt voor voedsel), mierikswortel of knoflook. Ze hebben hun naam te danken aan de geur, maar hebben niets te maken met culinaire mosterd.
Zwavelmosterd (in de vorm van mosterdgas) werd in 1860 door Frederick Guthrie gesynthetiseerd. Het kan al in de jaren 1820 ontdekt zijn door M.Depretz.
Het gebruik ervan tijdens de oorlogsvoering werd verboden door het Protocol van Genève van 1925. Dit protocol verbood het gebruik van gifgas (dat in de Eerste Wereldoorlog op grote schaal werd gebruikt). Een aanvullende overeenkomst, het Verdrag inzake chemische wapens, werd in 1993 geratificeerd. Het verbiedt ook de productie en het aanleggen van voorraden van dergelijke stoffen. Ondanks deze verbodsbepalingen is het in verschillende oorlogen gebruikt.
Zwavelmosterd is de organische verbinding met formule (ClCH2CH2)2S. Het is een viskeuze vloeistof bij normale temperaturen. De zuivere verbinding heeft een smeltpunt van 14 °C (57 °F) en ontleedt voor het koken bij 218 °C (424 °F).
Slachtoffer met mosterdgas brandwonden, in de Eerste Wereldoorlog
