Petra (historische stad)
Petra (Arabisch: البتراء, Al-Batrāʾ; Oudgrieks: Πέτρα) is een historische en archeologische stad in het zuiden van Jordanië.
Het ligt in een bekken tussen de bergen die van de Dode Zee tot de Golf van Akaba lopen.
Er wordt aangenomen dat Petra al in 9.000 v.Chr. is gevestigd. Het werd de hoofdstad van het Nabateeënrijk. De Nabateeërs waren nomadische Arabieren die Petra gebruikten omdat het in de buurt van de handelsroutes voor specerijen lag.
Het Nabateeënrijk werd in de eerste eeuw voor Christus een cliëntstaat van het Romeinse Rijk. iIn 106 na Christus verloor het zijn onafhankelijkheid. Het belang van Petra nam af naarmate de handelsroutes over zee zich ontwikkelden. Ook verwoestte de 363 aardbeving vele bouwwerken.
Het Byzantijnse tijdperk leidde tot de bouw van verschillende christelijke kerken, maar de stad bleef achteruitgaan. In de vroege islamitische tijd leefde slechts een handvol nomaden in Petra. Het bleef onbekend voor de wereld tot het in 1812 werd herontdekt door Johann Ludwig Burckhardt.
Petra staat sinds 1985 op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. UNESCO heeft het beschreven als "een van de kostbaarste culturele eigenschappen van het cultureel erfgoed van de mens".
Petra is de meest bezochte toeristische attractie van Jordanië. Het aantal toeristen bereikte in 2010 een piek van 1 miljoen.
