Hondsdolheid
Rabiës is een neurotropisch (naar de nueronen verwijzend) virus, een virale zoönose (kan door dieren op mensen worden overgebracht) die acute encefalitis veroorzaakt.
Meestal sterven mensen (en dieren) eraan (het is dodelijk). Er is geen genezing voor. Mensen die snel na besmetting worden behandeld, hebben een kans om te overleven.
De ziekte wordt overgedragen via het speeksel en het bloed. De gebruikelijke vorm om de ziekte op te lopen is een beet van een hondsdol zoogdier. Huisdieren, zoals honden, moeten in de meeste landen tegen de ziekte worden ingeënt.
Hond besmet met hondsdolheid.
Behandeling
Er is geen genezing voor hondsdolheid. Er bestaat wel een vaccin (geneesmiddel om rabiës te voorkomen) tegen. Het vaccin werd voor het eerst ontwikkeld door LouisPasteur en Pierre Paul Émile Roux in 1885. Dit vaccin maakte gebruik van een levend virus dat bij konijnen was gekweekt en dat was verzwakt (door het te drogen). De eerste persoon die werd gevaccineerd was Joseph Meister (een 9-jarige jongen die door een hond was gebeten). Vaccins die hierop lijken worden vandaag de dag nog steeds gebruikt, maar andere vaccins (waarbij het virus wordt gekweekt met behulp van celculturen) worden meer gebruikt.
Er is ook een vorm van behandeling die kan worden toegepast wanneer iemand is gebeten. Dit moet binnen 6 dagen na de beet gebeuren. Er is geen manier om te weten of iemand besmet is, tot het te laat is. De behandeling begint met het wassen van de wond. Dit wordt gedaan om het aantal virusdeeltjes dat het lichaam binnendringt te verminderen. Vaak krijgen patiënten een dosis immunoglobuline en een bepaald aantal vaccins, gedurende een bepaalde periode, meestal een maand.
