Radicale Republikeinen
De Radicale Republikeinen waren een politieke factie van Amerikaanse politici binnen de Republikeinse Partij. Zij bestonden van 1854 tot het einde van de Reconstructie in 1877. Zij noemden zichzelf "radicalen". Zij werden tijdens de oorlog tegengewerkt door de gematigde Republikeinen (geleid door Abraham Lincoln). Een van de angsten van de radicalen was dat als de Noordelijke en Zuidelijke Democraten weer samen zouden komen zoals voor de Burgeroorlog, de Republikeinse partij niet langer de dominante politieke partij zou zijn.
Geschiedenis
In 1854 werd de Republikeinse partij opgericht als gevolg van de Kansas-Nebraska Act. De wet splitste de Whig Party in tweeën. De Noordelijke Whigs verenigden zich met de leden van de Free Soil Party. Samen met de Know-Nothing Party vormden zij de Republikeinse Partij. Tussen haar oprichting in 1854 en 1861 kende de Republikeinse Partij veel verschillende facties of groepen. Zij trok Whigs, Anti-Slavery Democraten, Know-Nothings en Abolitionisten aan, maar aan het begin van de Burgeroorlog was zij gereduceerd tot slechts drie facties: conservatieven, gematigden en radicalen.De Republikeinen waren over het algemeen tegen slavernij. Aanvankelijk waren velen ertegen dat de Afro-Amerikanen gelijke rechten zouden krijgen als de slavernij zou eindigen. Radicale Republikeinen vonden dat zij gelijke rechten moesten krijgen en dezelfde kansen als blanken. Zij wilden ook dat de leiders van de Geconfedereerde Staten van Amerika gestraft zouden worden voor hun rol in de Burgeroorlog. Veel radicale republikeinen vonden dat zwarten recht hadden op dezelfde politieke rechten en kansen als blanken. Zij vonden ook dat de leiders van de Confederatie gestraft moesten worden voor hun rol in de Burgeroorlog.
