Gereformeerd protestantisme
De Gereformeerde kerken zijn een groep christelijke protestantse kerkgenootschappen die historisch met elkaar verwant zijn door een leer die identiek is aan of lijkt op het calvinisme. Zij ontwikkelde zich in de Zwitserse Reformatie onder leiding van Huldrych Zwingli en Johannes Calvijn, maar dook spoedig daarna op in landen in heel West-Europa. Elk land waar de gereformeerde beweging oorspronkelijk ontstond, had zijn eigen kerkbestuur. Verscheidene van deze plaatselijke kerken zijn uitgegroeid tot wereldwijde denominaties en de meeste hebben te maken gehad met scheuringen in meerdere denominaties.
Geschiedenis
De eerste Gereformeerde Kerken ontstonden in Europa in de jaren 1500, in het kielzog van de Protestantse Reformatie.
Vorm van de leer
De gereformeerde leer wordt uitgedrukt in verschillende teksten]. Sommige daarvan worden door veel denominaties gebruikt. Verschillende kerkgenootschappen gebruiken verschillende belijdenissen, meestal op grond van historische redenen. Enkele van de belijdenissen die nog steeds algemeen in gebruik zijn, zijn (met jaar van schrijven):
- Franse Confessie (1559),
- Schotse Confessie (1560),
- Drie vormen van eenheid
- Heidelbergse Catechismus (1563),
- Belijdenis van België (1566),
- Kanunniken van Dordrecht (1619),
- Tweede Helvetische Confessie (1566)
- Westminster Normen
- Westminster Geloofsbelijdenis (1646)
- Westminster Kortere Catechismus (1649)
- Westminster Larger Catechism (1649)
- Baptist
- Londense Baptisten Geloofsbelijdenis (1689)
Bestuursvorm
Gereformeerde kerken kennen twee hoofdvormen van kerkelijke polity:
- Presbyteriaanse polity of Synodale regering - bestuur door vergaderingen van gewijde officieren.
- Congregationalistische kerkorde, bijv.
