Tasmanbrug
De Tasmanbrug is een vijfstrooks brug over de Derwent River, nabij het centrale zakendistrict van Hobart, Tasmanië. De brug verving een drijvende betonnen brug uit 1943 die een hefbaar middendeel had om schepen door te laten. Het werk aan de Tasmanbrug begon in april 1960 en was voltooid op 23 december 1964. De brug werd op 18 maart 1965 officieel geopend door de hertog van Gloucester. De brug is vernoemd naar Abel Tasman, de Nederlandse ontdekkingsreiziger die in 1642 als eerste Europeaan Tasmanië bezocht.
Tasmanbrug, Hobart
Details
De brug, met inbegrip van de toegangswegen, is 1.417 m lang, waarvan 1.067 m over het water. De brug bestaat uit betonnen kolommen die het wegdek ondersteunen. Er zijn 19 viaductoverspanningen van elk 43 m (140 ft), een hoofdoverspanning van 94 m (310 ft) en twee overspanningen van 60 m (197 ft) die een onderdoorgang voor schepen vormen. De brug ligt 46 m boven het gemiddelde waterpeil. De kolommen van de brug rusten op vast gesteente dat op sommige plaatsen meer dan 300 ft (91 m) onder het grondoppervlak ligt.
Samenvouwen
Op 5 januari 1975 botste een schip, de SS Lake Illawarra, met 10.000 ton zinkconcentraat aan boord tegen de brug. Hierdoor stortten twee kolommen en drie overspanningen van de brug in de rivier. Het schip zonk snel in het diepe water. Vier wagons vielen in de rivier, waarbij vijf mensen omkwamen, en zeven bemanningsleden van het schip kwamen eveneens om het leven. Verschillende auto's konden tot stilstand komen, met hun voorwielen hangend over de rand.
Door de instorting van de brug moesten de bewoners van de oostelijke oever van de Derwent 50 km rijden om in de stad te komen. Er werd een tijdelijke Baileybrug geplaatst. Dit was de langste Baileybrug ter wereld. De Tasman Bridge werd herbouwd en opende weer voor het verkeer op 8 oktober 1977.
