Loopgravenoorlog
Loopgravenoorlog is een oorlogstactiek, oftewel een manier van vechten. Het werd vaak gebruikt aan het Westelijk Front in de Eerste Wereldoorlog, maar ook in andere oorlogen en andere plaatsen.
In de loopgravenoorlog hebben de twee partijen die tegen elkaar vechten loopgraven gegraven in een slagveld. Deze loopgraven hadden veel verschillende onderdelen, zoals slaapplaatsen, hoofdkwartieren, opslagplaatsen en artillerie- en machinegeweren. Tussen de voorste loopgraven op een slagveld lag een gebied dat "niemandsland" werd genoemd. Dit gebied was vaak bedekt met prikkeldraad en landmijnen. Soldaten aan beide zijden probeerden het niemandsland over te steken om bij de loopgraaf van de vijand te komen en aan te vallen. Tanks werden vaak gebruikt om dit land over te steken.
De loopgravenoorlog werd gebruikt omdat het de soldaten dekking gaf terwijl ze zich verdedigden tegen de aanval. Het gaf de soldaten ook bedden om in te slapen, hoewel de bedden erg onrein en oncomfortabel waren.
De Eerste Wereldoorlog begon in 1914 en eindigde in 1918. Tijdens de gevechten hadden de soldaten zelfverdediging nodig. Dus groeven ze gaten. De gaten waren twee meter diep. Deze gaten werden loopgraven genoemd. De meeste soldaten vochten in de loopgraven. De loopgraven lagen niet ver uit elkaar. Ze hadden bijvoorbeeld wel dertig meter tussen elke loopgraaf kunnen liggen. Deze open ruimte werd No Man's Land genoemd. De dood kwam vaak voor, zelfs als er niet werd gevochten (bijvoorbeeld door ziekten). Dit werd loopgravenoorlog genoemd.
De loopgravenoorlog was ook een belangrijk onderdeel van de Iran-Irak oorlog.
Een loopgraaf in de Slag om de Somme, juli 1916
Het leven in de loopgraven
De loopgraven waren vies. De koude, natte en onhygiënische omstandigheden maakten veel soldaten ziek. Zo was bijvoorbeeld de "loopgravenvoet" een schimmelziekte. Het verrotte de voeten van de mensen. De luizen verspreidden zich over de loopgraven. Ze verspreidden een ziekte die loopgravenkoorts wordt genoemd. Het veroorzaakte koorts en een ernstige pijn aan het hoofd. Ratten vielen de loopgraven binnen en verspreidden de ziekte overal. De bruine ratten waren de meer gehate soort. Ze aten menselijke resten. Sommige werden zo groot als katten. De modder was erg dik. Sommige mannen verdwenen in de modder omdat die zo dik was.
De loopgraven hadden een vreselijke geur. Dit kwam door het gebrek aan baden, de dode lichamen en de overlopende toiletten. Het eerste wat een nieuwe rekruut zou opmerken op weg naar de frontlinie was de geur. Lichamen lagen te rotten in ondiepe graven, mannen hadden zich in weken niet gewassen omdat er geen voorzieningen waren, beerputten liepen over en er werd gebruik gemaakt van creosol of chloride van kalk om de voortdurende dreiging van ziekte en infectie af te wenden. Ze konden cordiet ruiken, de aanhoudende geur van gifgas, rottende zandzakken, stagnerende modder, sigarettenrook en kokend voedsel. Hoewel ze aanvankelijk overweldigd waren, raakten nieuwkomers er al snel aan gewend en werden ze uiteindelijk deel van de geur met hun eigen lichaamsgeur.
Het graafsysteem
De loopgraven in de frontlinie waren meestal ongeveer zeven voet diep en zes voet breed. Het front van de loopgraaf stond bekend als de borstwering. De bovenste twee of drie voet van de borstwering en de parados (de achterkant van de loopgraaf) zou bestaan uit een dikke lijn van zandzakken om eventuele kogels of granaatscherven te absorberen.
In een sleuf van deze diepte was het onmogelijk om over de top te kijken, dus werd er een twee of drievoetige richel toegevoegd die bekend staat als een brandtrap. De loopgraven werden niet in rechte lijnen gegraven. Anders, als de vijand een opeenvolgend offensief had, en in je loopgraven kwam, konden ze recht langs de linie schieten. Elke loopgraaf werd gegraven met alternatieve vuurplaatsen en traverses.
Ook werden er eendenborden op de bodem van de loopgraven geplaatst om de soldaten te beschermen tegen problemen zoals de loopgravenvoet. Soldaten maakten ook dug-outs en funkgaten in de zijkant van de loopgraven om hen wat bescherming te bieden tegen het weer en vijandelijk vuur.
De loopgraven in de frontlinie werden ook beschermd door prikkeldraadverstrengelingen en mitrailleurpalen. Korte loopgraven, sappen genaamd, werden vanaf de front-trench in het land van No-Man gegraven. De sapkop, meestal ongeveer 30 meter voor de frontlinie, werd vervolgens gebruikt als luisterpost.
Achter de voorste linies waren steun- en reserveloopgraven. De drie rijen loopgraven besloegen tussen 200 en 500 meter grond. Communicatie loopgraven, werden gegraven onder een hoek ten opzichte van de frontlinie loopgraaf en werden gebruikt voor het transport van mannen, uitrusting en voedselvoorraden.
Vragen en antwoorden
V: Wat is loopgravenoorlog?
A: Loopgravenoorlog is een oorlogstactiek of manier van vechten die veel gebruikt werd aan het Westelijk Front tijdens de Eerste Wereldoorlog en in andere oorlogen, zoals de oorlog tussen Iran en Irak. Het houdt in dat twee partijen in een slagveld loopgraven graven met verschillende delen voor slapen, hoofdkwartier, opslag, artillerie en machinegeweren.
V: Wat is "niemandsland"?
A: Niemandsland is een gebied tussen de voorste loopgraven op een slagveld dat vaak bedekt is met prikkeldraad en landmijnen. Soldaten van beide zijden probeerden dit gebied over te steken om bij de loopgraaf van de vijand te komen en deze aan te vallen.
V: Waarom gebruikten legers loopgravenoorlog?
A: Legers gebruikten loopgravenoorlog omdat het de soldaten dekking gaf terwijl ze zich verdedigden tegen aanvallen en ook bedden bood om in te slapen, hoewel deze meestal onrein en oncomfortabel waren.
V: Hoe staken soldaten niemandsland over?
A: Soldaten staken niemandsland over door tanks te gebruiken die door prikkeldraad konden breken en veilig om landmijnen heen konden navigeren.
V: Wat zat er in loopgraven?
A: Loopgraven hadden veel verschillende onderdelen, waaronder plaatsen om te slapen, hoofdkwartieren, opslagplaatsen, artillerie en machinegeweren.
V: Waar werd loopgravenoorlog vaak gebruikt?
A: Loopgravenoorlog werd vaak gebruikt aan het Westelijk Front tijdens de Eerste Wereldoorlog en ook in andere oorlogen zoals de oorlog tussen Iran en Irak.
V: Hoe boden loopgraven de soldaten bescherming?
A: Loopgraven boden soldaten bescherming doordat ze dekking boden tegen vijandelijke aanvallen terwijl ze zichzelf verdedigden.
