Xerophyte
Xerofyten zijn planten die zijn aangepast aan droge/woestijnachtige gebieden. Ze zijn een soort vetplanten. Om deze barre omstandigheden te overleven hebben ze speciale kenmerken. Een cactus heeft bijvoorbeeld witte haren die waterverlies helpen voorkomen. Een ander voorbeeld zijn manzanita planten, die een dikke wasachtige laag hebben en hun bladeren verticaal tegen de zon houden.
Een xerofytische soort Euphorbia virosa
Aanpassingen
Sommige Xerophytische planten zitten droogte uit. Zij kunnen nog steeds water aan de bodem onttrekken. Ze kunnen zeer zout celsap hebben en daardoor een zeer laag waterpotentieel in de wortels; ze kunnen zeer uitgebreide of diepe wortels hebben of het kleinste beetje dauw oppikken en daarop overleven.
Andere hebben bijzondere kenmerken over hun vorm of structuur (xeromorfen). Dikke wasachtige cuticula (Aloë); behaarde oppervlakken (Edelweiss); dichte verpakking van bladeren, gereduceerde bladgrootte (cipresoorten); gereduceerde dichtheid van huidmondjes (veel cactussen); ingegroefde en gegroefde positie van huidmondjes (Ammophila) Wateropslag in stengel en knollen, etc. (baobab). Ze kunnen deze wateropslag ook beschermen tegen dieren door stekels en chemicaliën.
Mechanismetabel
| Mechanisme | Aanpassing | Voorbeeld |
| Waterverlies beperken | wasachtige huidmondjes | cactusvijg |
| weinig huidmondjes | ||
| verzonken huidmondjes | den | |
| huidmondjes gaan 's nachts open | theeplant | |
| CAM-fotosynthese levert CO2 overdag wanneer de huidmondjes gesloten zijn. | cactus | |
| grote haren op het oppervlak | bromelia's | |
| gekrulde bladeren | espartogras | |
| Opslag van water | sappige bladeren | Kalanchoë |
| vetplant Plantenstengel | Euphorbia | |
| vlezige knol | Raphionacme | |
| Wateropname | diep wortelstelsel | Acacia, Prosopis |
| onder de grondwaterspiegel | Nerium oleander | |
| het absorberen van oppervlaktevocht van bladharen of trichomen | Tillandsia |
