Advance Auto Parts Clash

De Advance Auto Parts Clash is een Monster Energy NASCAR Cup Series exhibitierace die jaarlijks wordt gehouden op de Daytona International Speedway in februari, het weekend voor de Daytona 500. Het begon als de Busch Clash en was een 50-mijls "all out sprint", In zijn huidige formaat, het bestaat uit twee segmenten, te beginnen met de 25-ronde segment, De race, net als de Monster Energy NASCAR All Star Race in mei, geeft geen punten aan de winnaar maar wel een grote portemonnee, omstandigheden die worden verondersteld om een all-out rijstijl aan te moedigen die je niet ziet in reguliere seizoensraces, waar één fout in de serie een seizoen grotendeels kan ruïneren. Door de kleinere velden zijn grote crashes in de Daytona 500 echter ongewoon.

De race van 1987, gewonnen door Bill Elliott, werd afgelegd met een gemiddelde snelheid van 318,492 km/u (197,902 mijl per uur). Het is de snelste goedgekeurde race in de geschiedenis van NASCAR (hoewel het geen evenement was dat punten opleverde).

Race formaat

  • 1979-1990: De race bestaat uit een sprint van twintig ronden (50 mijl) onder groene vlag zonder pitstops, Caution-flags tellen niet mee.
  • 1991-1997: De race werd opgesplitst in twee groene vlagsegmenten van tien ronden, het veld werd dan omgekeerd voor het tweede segment van tien ronden, prijzengeld werd toegekend voor beide segmenten voor alle posities, De race was opgesplitst in twee segmenten, omdat het aan competitiviteit ontbrak sinds de restrictor plaatsen werden gebruikt in 1988, De inversie regel zorgde voor wat opwinding in het evenement.
  • 1998-2000: Het evenement werd omgedoopt tot de Bud Shootout, en bestond uit 25 ronden, de Bud Shootout kwalificatie liep om 11 uur 's morgens en de Shootout zelf om 12 uur 's middags.
  • 2001-2002: De race hernoemd tot de Budweiser Shootout, en uitgebreid naar een nieuwe raceafstand (70 ronden, 125 mijl), Caution ronden zouden worden meegeteld, maar de finish van de race moest onder groen worden afgewerkt, met uitzondering van de Green-white-checker-finish regel voor de Camping World Truck Series, indien nodig, Een maximum van één pit-stop was vereist, De Bud Shootout kwalificatie werd afgeschaft, maar de tweede ronde kwalificatie voor Cup Series races werd geëlimineerd.
  • 2003-2008: De race werd opgedeeld in twee segmenten, gevolgd door een pauze van tien minuten, Hoewel een pitstop niet langer vereist was door een regel, maakte een verkleining van de brandstofcellen (van 22 gallons naar 13 gallons) een brandstof pitstop noodzakelijk, (In 2007 werden de brandstofcellen uitgebreid tot 18,5 gallons) Veel rijders wisselden van banden tijdens hun brandstofstop, aangezien de tijd die nodig was om de wagen van brandstof te voorzien een wissel van twee banden toeliet.
  • 2009-2012: De race werd uitgebreid tot 25 ronden, gevolgd door het slotsegment van 50 ronden, de raceafstand werd uitgebreid tot 75 ronden (187,5 mijl)
  • 2013-2015: De race werd opgedeeld in drie segmenten (30 ronden, 25 ronden, 20 ronden, waarbij online gestemd moest worden door de fans, die bepaalde aspecten bepaalden (lengte van de race, vereisten van verplichte pitstops, aantal geëlimineerde coureurs, enz.) De totale afstand van de race was 75 ronden lang.

Vorige winnaars

Jaar

Datum

Nee.

Bestuurder

Team

Fabrikant

Ronden

Miles

1979

11 februari

28

Buddy Baker

Ranier-Lundy

Oldsmobile

20

50 mijl (80.467 km)

1980

10 februari

2

Dale Earnhardt

Osterlund Racing

Chevrolet

20

50 mijl (80.467 km)

1981

8 februari

11

Darrell Waltrip

Junior Johnson en vennoten

Buick

20

50 mijl (80.467 km)

1982

7 februari

88

Bobby Allison

DiGuard Motorsports

Buick

20

50 mijl (80.467 km)

1983

14 februari.

75

Neil Bonnett

RahMoc Ondernemingen

Chevrolet

20

50 mijl (80.467 km)

1984

9 februari

12

Neil Bonnett

Junior Johnson en vennoten

Chevrolet

20

50 mijl (80.467 km)

1985

10 februari

44

Terry Labonte

Meiling Racing

Chevrolet

20

50 mijl (80.467 km)

1986

8 februari

3

Dale Earnhardt

Richard Childress Racing

Chevrolet

20

50 mijl (80.467 km)

1987

8 februari

9

Bill Elliott

Meiling Racing

Chevrolet

20

50 mijl (80.467 km)

1988

7 februari

3

Dale Earnhardt

Richard Childress Racing

Chevrolet

20

50 mijl (80.467 km)

1989

12 februari

25

Ken Schrader

Hendrick Motorsports

Chevrolet

20

50 mijl (80.467 km)

1990

11 februari

25

Ken Schrader

Hendrick Motorsports

Chevrolet

20

50 mijl (80.467 km)

1991

10 februari

3

Dale Earnhardt

Richard Childress Racing

Chevrolet

20

50 mijl (80.467 km)

1992

9 februari

15

Geoff Bodine

Bud Moore Engineering

Ford

20

50 mijl (80.467 km)

1993

7 februari

3

Dale Earnhardt

Richard Childress Racing

Chevrolet

20

50 mijl (80.467 km)

1994

13 februari

24

Jeff Gordon

Hendrick Motorsports

Chevrolet

20

50 mijl (80.467 km)

1995

12 februari

3

Dale Earnhardt

Richard Childress Racing

Chevrolet

20

50 mijl (80.467 km)

1996

11 februari

88

Dale Jarrett

Robert Yates Racing

Ford

20

50 mijl (80.467 km)

1997

9 februari

24

Jeff Gordon

Hendrick Motorsports

Chevrolet

20

50 mijl (80.467 km)

1998

8 februari

2

Rusty Wallace

Penske Racing

Ford

25

62.5 mijl (100.584 km)

1999

7 februari

6

Mark Martin

Roush Racing

Ford

25

62.5 mijl (100.584 km)

2000

13 februari

88

Dale Jarrett

Robert Yates Racing

Ford

25

62.5 mijl (100.584 km)

2001

11 februari

20

Tony Stewart

Joe Gibbs Racing

Pontiac

70

175 mijl (281.635 km)

2002

10 februari

20

Tony Stewart

Joe Gibbs Racing

Pontiac

70

175 mijl (281.635 km)

2003

8 februari

8

Dale Earnhardt, Jr.

Dale Earnhardt, Inc.

Chevrolet

70

175 mijl (281.635 km)

2004

7 februari

88

Dale Jarrett

Robert Yates Racing

Ford

70

175 mijl (281.635 km)

2005

12 februari

48

Jimmie Johnson

Hendrick Motorsports

Chevrolet

70

175 mijl (281.635 km)

2006

12 februari.

11

DennyHamlin

Joe Gibbs Racing

Chevrolet

72*

180 mijl (289,682 km)

2007

10 februari

20

Tony Stewart

Joe Gibbs Racing

Chevrolet

70

175 mijl (281.635 km)

2008

9 februari

88

Dale Earnhardt, Jr.

Hendrick Motorsports

Chevrolet

70

175 mijl (281.635 km)

2009

7 februari

29

Kevin Harvick

Richard Childress Racing

Chevrolet

78*

195 mijl (313.822 km)

2010

6 februari

29

Kevin Harvick

Richard Childress Racing

Chevrolet

76*

190 mijl (305.775 km)

2011

12 februari

22

Kurt Busch

Penske Racing

Dodge

75

187.5 mijl (301.752 km)

2012

18 februari

18

Kyle Busch

Joe Gibbs Racing

Toyota

82*

205 mijl (329.916 km)

2013

16 februari

29

Kevin Harvick

Richard Childress Racing

Chevrolet

75

187.5 mijl (301.752 km)

2014

15 februari

11

Denny Hamlin

Joe Gibbs Racing

Toyota

75

187.5 mijl (301.752 km)

2015

14 februari

20

Matt Kenseth

Joe Gibbs Racing

Toyota

75

187.5 mijl (301.752 km)

2016

13 februari

20

Denny Hamlin

Joe Gibbs Racing

Toyota

79*

197.5 mijl (317.845 km)

2017

19 februari.

22

Joey Logano

Team Penske

Ford

75

187.5 mijl (301.752 km)

2018

11 februari

2

Brad Keselowski

Team Penske

Ford

75

187.5 mijl (301.752 km)

Vragen en antwoorden

V: Wat is de Advance Auto Parts Clash?


A: De Advance Auto Parts Clash is een jaarlijkse NASCAR Cup Series-race die in februari, het weekend voor de Daytona 500, op de Daytona International Speedway wordt gehouden.

V: Hoe heette de race oorspronkelijk?


A: De race heette oorspronkelijk de Busch Clash.

V: Hoe lang was de oorspronkelijke race?


A: De oorspronkelijke race was een sprint van 50 mijl.

V: Hoe is de huidige opzet van de race?


A: De race bestaat uit twee segmenten, te beginnen met een segment van 25 ronden, gevolgd door een laatste segment van 50 ronden.

V: Wat is het doel van de race?


A: Aan de race zijn geen punten voor de winnaar verbonden, maar wel een grote prijs, die bedoeld is om een rijstijl aan te moedigen die in gewone races niet voorkomt.

V: Zijn er vaak grote crashes bij de Advance Auto Parts Clash?


A: Grote crashes in de Advance Auto Parts Clash zijn zeldzaam vanwege de kleinere velden.

V: Wat is de snelste gesanctioneerde race in de geschiedenis van NASCAR en wie won die?


A: De race van 1987, gewonnen door Bill Elliott, werd afgelegd met een gemiddelde snelheid van 318,492 km/u (197,902 mijl per uur) en geldt als de snelste gesanctioneerde race in de geschiedenis van NASCAR (hoewel het geen punten betalend evenement was).

AlegsaOnline.com - 2020 / 2023 - License CC3