Diffractie

Diffractie is een natuurkundig begrip dat optreedt wanneer golven om kleine obstakels heen buigen, of zich verspreiden nadat zij door kleine openingen zijn gegaan. Diffractie treedt op bij alle golven, inclusief geluidsgolven, watergolven en elektromagnetische golven zoals licht dat het oog kan zien. Diffractie komt ook voor bij materie zoals elektronen.

  Diffractiepatroon gemaakt door licht dat door een enkel gaatje gaat.  Zoom
Diffractiepatroon gemaakt door licht dat door een enkel gaatje gaat.  

Oorzaken van diffractie

Diffractie wordt veroorzaakt doordat een lichtgolf wordt verschoven door een diffracterend voorwerp. Deze verschuiving zorgt ervoor dat de golf met zichzelf interfereert. Interferentie kan constructief of destructief zijn. Bij constructieve interferentie neemt de intensiteit van de golf toe. Bij destructieve interferentie neemt de intensiteit af, soms tot een punt waarop deze volledig wordt vernietigd. Deze interferentiepatronen zijn afhankelijk van de grootte van het diffracterende voorwerp en de grootte van de golf. De sterkste voorbeelden van diffractie komen voor bij golven waarvan de golflengte gelijk is aan de grootte van het voorwerp dat de diffractie veroorzaakt.

 Een schets van diffractie door twee spleten. De golf die door de spleten ging werd afgebogen en zal met zichzelf interfereren.  Zoom
Een schets van diffractie door twee spleten. De golf die door de spleten ging werd afgebogen en zal met zichzelf interfereren.  

Toepassingen van diffractie

Diffractie kan worden gebruikt om verschillende golflengten van licht te scheiden met behulp van een diffractierooster. Een diffractierooster kan een reeks dicht bij elkaar geplaatste spleten zijn of een spiegel met een reeks kleine groeven. Diffractieroosters werken omdat verschillende golflengten van licht onder verschillende hoeken constructief interfereren. Diffractieroosters worden gebruikt in veel instrumenten voor analytische chemie, zoals een spectrometer.

Diffractie kan ook worden gebruikt om moleculen te bekijken met behulp van röntgenkristallografie. Bij röntgenkristallografie worden röntgenstralen op een kristal gericht. Het kristal breekt de röntgenstraling af en maakt een diffractiepatroon. Dit patroon is uniek voor het type kristal en kan worden gebruikt om het molecuul te identificeren dat het kristal maakt. Diffractie treedt ook op in een buigende beweging waarbij de golf meer gespreid wordt

 

Vragen en antwoorden

V: Wat is diffractie?


A: Diffractie is een natuurkundig concept dat optreedt wanneer golven buigen rond kleine obstakels, of zich verspreiden nadat ze door kleine openingen zijn gegaan.

V: Vertonen alle golven diffractie?


A: Ja, alle golven, inclusief geluidsgolven, watergolven en elektromagnetische golven zoals licht, vertonen diffractie.

V: Treedt diffractie alleen op bij elektromagnetische golven die het oog kan zien?


A: Nee, diffractie treedt ook op bij materie zoals elektronen.

V: Wat gebeurt er met golven tijdens diffractie?


A: Golven buigen af rond kleine obstakels of verspreiden zich nadat ze door kleine openingen zijn gegaan tijdens diffractie.

V: Kan diffractie optreden bij geluidsgolven?


A: Ja, diffractie kan voorkomen bij geluidsgolven.

V: Zijn er golven die geen diffractie vertonen?


A: Nee, alle golven vertonen diffractie.

V: In welke andere natuurkundige gebieden speelt diffractie nog meer een rol?


A: Diffractie speelt een rol in verschillende gebieden van de natuurkunde, zoals optica, akoestiek en vastestoffysica.

AlegsaOnline.com - 2020 / 2023 - License CC3