Onmogelijke figuur
Een onmogelijk voorwerp is een soort optische illusie. Onmogelijke voorwerpen worden ook wel onbeslisbare figuren genoemd. Bij dit soort illusie kijkt iemand naar een tweedimensionaal beeld. Het gezichtscentrum van de hersenen doet veel van zijn werk onbewust en automatisch. Het interpreteert de figuur als een driedimensionaal object.
De toeschouwer weet meestal al snel na het bekijken van de figuur dat zo'n object onmogelijk is. Toch kan de indruk van een 3D-figuur blijven bestaan, zelfs wanneer de toeschouwer weet dat het in werkelijkheid onmogelijk is.
Sommige van deze cijfers zijn subtieler. In deze gevallen is het niet meteen duidelijk dat ze onmogelijk zijn. De kijker moet zorgvuldig naar de geometrie van het object kijken om te ontdekken dat het inderdaad onmogelijk is.
Onmogelijke voorwerpen zijn van belang voor psychologen, wiskundigen en kunstenaars.
Twee beroemde onbeslisbare figuren, de Penrose driehoek en de stemvork van de duivel
Vanuit een bepaalde hoek bekeken, lijkt deze kubus de wetten van de geometrie te tarten
Geschiedenis
De Zweedse kunstenaar Oscar Reutersvärd was de eerste die veel onmogelijke voorwerpen tekende. Hij wordt wel "de vader van de onmogelijke figuren" genoemd. In 1934 tekende hij de Penrose-driehoek, enkele jaren voor de Penrozen. Op de manier waarop Reutersvärd hem tekende, zijn de zijden van de driehoek opgebroken in kubussen.
In 1956 dienden de Britse psychiater Lionel Penrose en zijn zoon, de wiskundige Roger Penrose, een kort artikel in bij het British Journal of Psychology, getiteld Impossible objects: a special type of visual illusion. Dit werd geïllustreerd met de Penrose Driehoek en de Penrose trap. Het artikel verwees naar Escher, wiens werk hun belangstelling voor het onderwerp had gewekt, maar niet naar Reutersvärd, die zij niet kenden. Het artikel werd pas in 1958 gepubliceerd.
Vanaf de jaren dertig maakte de Nederlandse kunstenaar M.C. Escher veel tekeningen met paradoxen van het perspectief. In 1957 maakte hij zijn eerste tekening met een werkelijk onmogelijk voorwerp: Kubus met Magische Linten. Hij maakte nog veel meer tekeningen van onmogelijke voorwerpen, waarbij soms de hele tekening een onbeslisbaar figuur was. Zijn werk heeft veel gedaan om de aandacht van het publiek te vestigen op onmogelijke voorwerpen. Sommige kunstenaars uit die tijd experimenteerden ook met onmogelijke figuren, bijvoorbeeld Jos de Mey, Shigeo Fukuda, Sandro del Prete, István Orosz (Utisz), Guido Moretti, Tamás F. Farkas en Mathieu Hamaekers.
In fictie
- In de Star Trek: The Next Generation aflevering "I, Borg", werd een plan gemaakt om het hele ras van Borg - kwaadaardige cybernetische aliens waarvan de geesten met elkaar verbonden waren - te vernietigen door een van de Borg een afbeelding te laten zien van een zeer complex onmogelijk object. Dit beeld zou worden teruggezonden naar de Borg hive, waardoor het bewustzijn van de Borg werd overbelast in steeds grotere pogingen om het beeld te begrijpen. Dit plan werd afgedaan als genocide, dus de mogelijke resultaten zijn nooit gezien.
- In het computerspel Diablo II was het gebied "Arcane Sanctuary" gebaseerd op onmogelijke tekeningen.
- In de miniserie 1963 van Alan Moore komt een personage genaamd de Hypernaut voor, die in een ruimtestation woont in de vorm van een onmogelijk object.
- In het videospel Eternal Darkness: Sanity's Requiem is de Essence of Xel'lotath, de Sigil of Xel'lotath, een onmogelijk artefact dat lijkt op een verwrongen engel.
- In The Simpsons aflevering "Treehouse of Horror VIII", is een blivet (of duivels stemvork) te zien op Professor Frink's tuinverkoop. In The Simpsons Movie valt Homer van kilometers van het onmogelijk oneindige Huis der Trappen af terwijl hij een openbaring heeft.
- In het videospel Echochrome voor de PSP en de PS3 is een etalagepop te zien die een reeks onmogelijke voorwerpen moet zien te doorkruisen.
- De set van de climaxscène in het kasteel van de Goblin King in de fantasyfilm Labyrinth uit 1986, geregisseerd door Jim Henson, is gebaseerd op M.C. Escher's "Relativity", en bevat onmogelijke trappen en perspectieven.
- In Pokemon Platinum is er een gebied vol met onmogelijkheden zoals deze.
Verwante pagina's
- Optische illusie
- Necker cube
- Paradox
- Surrealisme
- Puzzel
Vragen en antwoorden
V: Wat is een onmogelijk object?
A: Een onmogelijk voorwerp is een soort optische illusie waarbij iemand naar een tweedimensionale afbeelding kijkt en deze interpreteert als een driedimensionaal voorwerp, hoewel dit in werkelijkheid onmogelijk is.
V: Wat zijn andere namen voor onmogelijke voorwerpen?
A: Onmogelijke voorwerpen staan ook bekend als onbeslisbare figuren.
V: Hoe interpreteren de hersenen onmogelijke voorwerpen?
A: Het gezichtscentrum van de hersenen doet veel van zijn werk onbewust en automatisch en interpreteert de figuur als een driedimensionaal object.
V: Wat gebeurt er als een toeschouwer naar een onmogelijk object kijkt?
A: De kijker weet meestal al snel nadat hij naar de figuur heeft gekeken dat zo'n object onmogelijk is. De indruk van een 3D-figuur kan echter blijven bestaan, zelfs als de kijker weet dat het in werkelijkheid onmogelijk is.
V: Zijn alle onmogelijke voorwerpen meteen duidelijk?
A: Nee, sommige onmogelijke voorwerpen zijn subtieler en het is niet meteen duidelijk dat ze onmogelijk zijn. De kijker moet zorgvuldig naar de geometrie van het object kijken om erachter te komen dat het inderdaad onmogelijk is.
V: Wie zijn er geïnteresseerd in onmogelijke voorwerpen?
A: Onmogelijke voorwerpen zijn interessant voor psychologen, wiskundigen en kunstenaars.
V: Wat is het belang van onmogelijke voorwerpen?
A: De studie van onmogelijke voorwerpen kan ons helpen te begrijpen hoe onze hersenen visuele informatie verwerken, en kan artistieke creaties en wiskundige ontdekkingen inspireren.
