Ierse huisregels
Irish Home Rule was een voorgesteld bestuurssysteem in Ierland, waarbij Ierland een eigen regering in het Verenigd Koninkrijk zou hebben. Tot 1920 werd Ierland rechtstreeks geregeerd door de Britse regering. Britse parlementsleden probeerden in 1896, 1893 en 1912 wetsvoorstellen voor de Home Rule aan te nemen, maar ze kregen nooit genoeg stemmen. Ierse Nationalisten steunden de Home Rule, en Ierse Unionisten waren ertegen.
Het wetsvoorstel uit 1886 werd gesteund door de Liberale Partij, maar kreeg niet genoeg stemmen in het Lagerhuis. Het wetsvoorstel uit 1893 kreeg voldoende stemmen om in het Lagerhuis te worden aangenomen, maar niet in het Hogerhuis. William Gladstone was een belangrijke aanhanger van beide. Het wetsvoorstel van 1912 werd ook aangenomen in het Lagerhuis, maar niet in het Hogerhuis. In 1912 ondertekenden Unionisten in Ulster een document dat het Ulster Convenant werd genoemd, en maakten een leger dat Ulster Vrijwilligers heette, om te vechten tegen de Home Rule.
Hoewel veel nationalisten de Home Rule wilden, vonden sommigen het niet goed genoeg. De meeste leden van de partij Sinn Féin wilden dat Ierland volledig gescheiden werd van Groot-Brittannië. Sinn Féin werd in 1916 de machtigste partij en maakte een eigen regering in Dublin, de Dáil Éireann. Ierse nationalisten vochten in de Ierse Onafhankelijkheidsoorlog tegen de Britse regering van 1919-1921. In 1920 nam Groot-Brittannië een wet aan die bepaalde dat er twee parlementen zouden komen, een voor Noord-Ierland en een voor Zuid-Ierland. Dit was een vorm van Home Rule. Het Zuid-Ierse parlement is echter nooit bijeengekomen. De oorlog eindigde pas in 1921 met het Anglo-Ierse Verdrag, dat de Ierse Vrijstaat in het leven riep. De Ierse Vrijstaat had nog steeds dezelfde koning als Groot-Brittannië, maar had een aparte regering.
Zie ook
