Katana

Types

Er zijn verschillende soorten katana's:

• Kunstwerk/oude katana - nihonto
• Geslepen katana - shinsaku, shinken
• Moderne katana ontworpen voor de training van iaido en iaijutsu - iaito
• Decoratieve, ceremoniële katana's.

Smeden en polijsten

Een traditionele katana is gemaakt van een soort koolstofrijk staal, tamahagane genaamd, dat wordt gemaakt door een soort Japans ijzererts, ijzerzand genaamd, te smelten in een grote oven die tatara wordt genoemd.

Dit staal wordt naar een smid gestuurd die het in kleine stukjes breekt en het staal naar koolstofgehalte in lagen verdeelt, die het in zijn smederij smelt en het staal herhaaldelijk plooit om het te homogeniseren. Het belangrijkste deel van het smeden is het temperen, waarbij het zwaard wordt gehard. In de oudheid werd gezegd dat de ziel van het zwaard op dit punt in de katana werd gelegd. Het zwaard wordt soms ruw gepolijst door de smid en vervolgens naar een professionele slijper gestuurd om het te polijsten (meestal tot spiegelglans). Na het polijsten wordt het zwaard gepast.

Tegenwoordig zijn katana's voornamelijk gemaakt van koolstofstaal van verschillende kwaliteit. Maar er zijn ook zwaarden gemaakt van zink- en aluminiumlegeringen, die bestand zijn tegen bepaalde externe krachten en alleen worden gebruikt voor decoratie of voor niet-tameshigiri-oefeningen. Om de kwaliteit van een katana te bepalen is het voldoende om de weerstand (hoeveel hij buigt als hij geraakt wordt), de elasticiteit (het vermogen van de katana om terug te keren naar zijn oorspronkelijke vorm), en het uithoudingsvermogen van het blad na het slaan (hoe lang hij meegaat) te controleren.

Dragen en gebruik

Over het algemeen is de katana ontworpen om mee te snijden, maar hij werd ook veel gebruikt om mee te steken. Dit hing vooral af van de lengte van het handvat. De katana kon gemakkelijk worden gebruikt om te snijden als hij was gemaakt om met beide handen te worden gebruikt. Hij werd gebruikt om te steken als de katana was gemaakt om met één hand te worden gebruikt.

In de regel werd de katana bij een rechtshandige man onder de gordel aan de linkerkant gedragen. Het zwaard zat in zijn schede, met de kling naar boven gericht. Op die manier kon het zwaard worden getrokken en de tegenstander in één beweging snijden. Als alternatief kon de schede vrij in de linkerhand worden gehouden: in actie werd het zwaard getrokken en de schede naar beneden gegooid. Dit maakt vrije beweging in de strijd mogelijk.

De katana een paar centimeter uit de schede trekken was een agressieve beweging die de bereidheid tot vechten aangaf.

Katana en Japanse traditie

Katana was zeer belangrijk in de Japanse samenleving. Dit zwaard werd beschouwd als de "ziel" van zijn meester. Alleen een samurai mocht een katana hebben. Een eenvoudige man met een katana zwaard kon in één keer gedood worden.

Er was een traditie van het dragen, verzorgen en uit de schede halen van de katana. Samurai hielden hun katana op een speciale standaard voor zwaarden, katana-kake genaamd. Deze standaard werd gebruikt voor zowel katana als wakizashi. De kling moest de punt naar boven hebben, net als bij het dragen van het zwaard; het handvat (de tang genoemd) moest naar links zijn gedraaid. Zo kon de katana altijd worden gehanteerd.

De kunst van het hanteren van een katana werd ontwikkeld in krijgskunsten als kenjutsu en iaijutsu. Tegenwoordig wordt deze kunst beoefend in iaido en kendo. De laatste is de kunst van het duelleren met bamboe of houten zwaard. Er bestaan nog steeds oude scholen voor het hanteren van katana zwaarden. De bekendste zijn: Kashima Shin-ryu, Kashima Shinto-ryu, Tenshin Shoden Katori Shinto-ryu.

De meest gewaardeerde techniek van het hanteren van een katana is een school genaamd Nitto Ryu. Deze school leerde hoe zowel een katana als een wakizashi te gebruiken tijdens een gevecht. De beroemdste samoerai die deze kunst verbeterde was Miyamoto Musashi.