Muskellunge

Ondersoort

Momenteel zijn er drie erkende ondersoorten Muskellunge.

• De Muskellunge (Esox masquinongy masquinongy) uit de Grote Meren, inheems in het stroomgebied van de Grote Meren.
• De Chautauqua (of Ohio) Muskellunge (Esox masquinongy ohioinis) komt voor in het Chautauquameer en in het zuiden tot in Ohio.
• De Noordelijke Muskellunge (Esox masquinongy masquinongy), inheems in Michigan, Wisconsin en Minnesota.

Er is ook een hybride die de Tijgersuskellunge (of Tijgersmuskie) wordt genoemd. Zij zijn een kruising tussen de muskellunge en de noordelijke snoek (Esox lucius). Ze zijn kleiner dan echte muskies, maar kunnen in het eerste jaar tot 1,5 keer sneller groeien. Ze zijn bijna altijd steriel en kunnen zich niet voortplanten.

Fysieke beschrijvingen

Echte muskusvissen hebben een lichtgekleurd lichaam dat zilverkleurig, lichtgroen of lichtbruin kan zijn. Ze hebben meestal donkere strepen op hun flanken. Dit is het tegenovergestelde van de noordelijke snoek, waarmee muskusvissen soms worden verward. Noordse snoeken hebben een donker lichaam met lichtgekleurde strepen op de flanken. Muskus snoeken hebben ook alleen schubben op de bovenste helft van de wang. De beste manier om de twee uit elkaar te houden zijn de poriën onder de kaak. Noordse snoeken hebben er vijf of minder; muskusvissen hebben er zes of meer. Mannetjes zijn altijd kleiner dan vrouwtjes.

Tijgersuskies lijken zowel op muskies als op noorse muskies. Hun "tijger"-strepen zijn duidelijker dan die van de echte musky. Waar beide soorten in dezelfde wateren leven, komen tijgersuskies van nature voor. Maar ze komen nooit in grote aantallen voor. Toen biologen zich realiseerden dat tijgersuskies een hybride zijn, begonnen ze ze in broedhuizen groot te brengen. Er zijn geen verschillen in grootte tussen mannelijke en vrouwelijke tijgersuskies.

Habitat en foerageergebied

De snoek is een zeer efficiënt roofdier. Hij ligt op de loer bij de oever, vaak in ondiep water. Hij verbergt zich in het wier, bij of onder stammen en rotsen. In de zomer, als het water warmer wordt, verplaatsen de muskies zich naar het koelere water op grotere diepte. Maar hij blijft in de buurt van ondiep water en gebruikt afgronden als dekking. Muskusvissen kunnen water tot 90 graden F verdragen.

Muskusvissen foerageren (voeden) zich voornamelijk met andere vissen zoals suikers en baars. Het zijn hinderlaag feeders die bijna alles willen. Het is bekend dat ze ook leenden, eenden en kleine zoogdieren zoals muskusratten eten.

Als de watertemperatuur 60°F bereikt, voeden muskies zich hevig. Bij 80° wordt het voeden langzamer. Ze hebben een voorkeur voor grotere vissen boven kleine vissen. Muskusvissen slaan snel toe. Ze nemen hun prooi vaak mee naar een afgelegen gebied voordat ze hem opeten. Ze blijven in hetzelfde gebied van een meer, soms hun hele leven lang.

Een Muskellunge ligt in hinderlaag.

Gedrag

Muskies zijn een van de grootste zoetwatervissen in Noord-Amerika. De grootste ooit gemeten was 69 pond, 15 ons. Gemiddelde muskies zijn meestal minder dan 40 centimeter lang en wegen tussen de 7 en 15 pond. Muskusvissen kunnen wel 30 jaar oud worden.

Net nadat het ijs op de noordelijke meren is gesmolten (het zogenaamde "ice-out") en de watertemperatuur tussen 49° en 59°F is, beginnen de muskusvissen te paaien. In meren waar zowel de noordelijke snoek als de muskus leven, paaien de muskusvissen na de noordelijke. Een vrouwtje legt tussen de 60.000 en 100.000 eieren. In meren waar zowel snoek als muskus leven, lijkt de muskus minder jongen te krijgen die overleven. Daar zijn twee redenen voor. Aangezien de noordse snoeken ongeveer twee weken vroeger uit het ei komen dan de muskies, voeden de jonge noordse snoeken zich met de kleinere pootjes van de muskies. Een andere reden is dat de jonge mosselpootjes vlak onder het wateroppervlak zwemmen. Ze worden gemakkelijk gezien door vissen beneden of vogels die over het water vliegen.

Hengelsport

Muskies zijn een ongrijpbare vis, maar zeer geliefd bij sportvissers. Veel vissers specialiseren zich in het vissen op muskies en zullen op geen enkele andere soort vissen. Ze worden ook wel "de vis van 10.000 worpen" genoemd. Dit geeft een idee van hoe moeilijk ze te vangen zijn. Volgens veel gidsen zijn muskies nergens bang voor, ook niet voor vissers. Ze volgen regelmatig het kunstaas terug naar de boot zonder toe te slaan. Soms zullen ze het kunstaas of de vlieg terug naar de visser flikkeren. Een snoek aan de haak slaan is moeilijk. Er een aanlanden is nog moeilijker. Ze vechten gedurende korte perioden hard en moeten snel aan land worden gebracht om stress te voorkomen. Langdurig vechten van snoekbaarzen met onvoldoende materiaal kan ze doden, zelfs nadat ze wegzwemmen. Behendigheid en geluk zijn nodig om er een te landen.

Muskies vereisen een zeer voorzichtige behandeling door vissers. Een musky als trofee is een oude vis. Een vrouwtje van 30 pond kan 17 jaar oud zijn. Als ze als trofee worden gevangen, zijn ze niet makkelijk te vervangen. Om die reden wordt catch and release sterk aanbevolen. Een musky kan nog steeds vechten als hij wordt vastgehouden. Het zijn grote krachtige vissen met zeer scherpe tanden. Het sterftecijfer kan erg hoog zijn bij vissen die onzorgvuldig worden behandeld.

Een mooie 44 inch lange Muskie.