Productbeheer
Product stewardship omvat afvalverwijderingsmaatregelen bij de distributie van een industrieel product. Dat wil zeggen, het betalen voor de veilige en correcte verwijdering wanneer u voor het product betaalt, en het vertrouwen op degenen die het product aan u hebben verkocht, om het te verwijderen.
Het iets specifiekere idee van productterugname betekent dat de dienst van afvalverwijdering wordt betaald op het moment van aankoop. Het wordt vaak toegepast op verf, banden en andere goederen die giftig afval worden als ze niet op de juiste manier worden verwijderd. Het is het meest bekend als de statiegeldfles - waar men betaalt voor het lenen van de fles op hetzelfde moment als men koopt wat er in zit. Het statiegeld dat voor een statiegeldfles in rekening wordt gebracht, kan een vergoeding zijn om de fles te kopen, los van de vergoeding om te kopen wat erin zit. Als men de fles retourneert, wordt de vergoeding geretourneerd en moet de leverancier de fles inleveren voor hergebruik of recycling. Zo niet, dan heeft men de vergoeding betaald en kan men vermoedelijk ook betalen voor stort of zwerfafvalbestrijding die bijvoorbeeld een kapotte fles weggooit. Aangezien dezelfde vergoeding kan worden geïnd door iedereen die het flesje vindt en terugstuurt, is het ook gebruikelijk dat mensen dit ophalen en terugsturen als overlevingskans. Dit komt bijvoorbeeld veel voor bij daklozen.
De wettelijke vereisten variëren: de fles zelf kan worden beschouwd als eenvoudig eigendom van de koper van de inhoud, of, de koper kan een verplichting hebben om de fles terug te brengen naar een bepaald depot zodat hij kan worden gerecycled of hergebruikt. Voor de meer toxische items is het waarschijnlijker dat de fles moet worden geretourneerd:
Dit principe wordt heel breed toegepast, niet alleen op flessen, maar ook op verf en auto-onderdelen zoals banden. Bij de aankoop van verf of banden op veel plaatsen betaalt men tegelijkertijd voor de verwijdering van het giftige afval dat ze worden. In sommige landen, zoals Duitsland, vereist de wet aandacht voor het volledige resultaat van de winning, de productie, de distributie, het gebruik en het afval van een product, en houdt zij degenen die hiervan profiteren wettelijk verantwoordelijk voor elk resultaat op de weg. Dit is ook de trend in het Verenigd Koninkrijk en de EU in het algemeen. In de Verenigde Staten zijn er veel class action suits geweest die in feite product stewardship liability zijn - het aanhouden van bedrijven die verantwoordelijk zijn voor dingen die het product doet, waarvoor het nooit is geadverteerd.
In plaats van de aansprakelijkheid voor deze problemen bij de overheid te leggen of via rechtszaken lukraak één kwestie per keer aan bedrijven toe te wijzen, zijn veel inspanningen voor de hervorming van de boekhouding gericht op het bereiken van een volledige kostenberekening. Dit is de financiële weerspiegeling van het alomvattende resultaat - met vermelding van de winsten en verliezen voor alle betrokken partijen, niet alleen voor degenen die investeren of kopen. Zulke stappen hebben het moreel aankopen aantrekkelijker gemaakt, omdat het aansprakelijkheid en toekomstige rechtszaken vermijdt.
Dit zijn dus gedeeltelijke implementaties van een strikt diensteneconomie-ideaal.
De voorstanders van deze maatregelen houden zich bezig met de latere fasen van de productlevenscyclus en het volledige resultaat van het hele productieproces. Het wordt beschouwd als een voorwaarde voor een strikte diensteneconomie interpretatie van (fictieve, nationale, juridische) "commodity"- en "product"-verhoudingen.
