Bastille

Vroege geschiedenis

De Bastille werd gebouwd tijdens de Honderdjarige Oorlog. Het werd het Bastion de Saint-Antoine genoemd. Eerst was het gewoon de Saint-Antoine poort, maar van 1370-1383 werd deze poort groter gemaakt en werd het een fort. Het verdedigde de oostkant van Parijs en het koninklijk paleis Hôtel Saint-Pol. Na de oorlog werd het een gevangenis. Lodewijk XIII(13) was de eerste koning die er gevangenen naartoe stuurde.

De Bastille was gebouwd in een rechthoekige vorm, 70 meter lang en 30 meter breed. Het had acht torens en muren van 25 meter hoog, met een brede gracht rond de buitenkant. Er waren twee binnenplaatsen en huizen tegen de muren. Paren torens aan de oost- en westkant hadden poorten waardoor de Sint-Antoniusstraat liep. In de jaren 1400 werden deze geblokkeerd en werd een nieuwe stadspoort gebouwd in het noorden aan de huidige rue de la Bastille. Aan de oostkant werd later een bastion gebouwd. De muren en torens waren even hoog en breed en werden verbonden door een breed pad. Soldaten op de muur konden zich snel naar elk deel van de vesting begeven zonder in de torens te hoeven klimmen. Het betekende ook dat er genoeg ruimte was voor het plaatsen van artillerie. Een soortgelijk ontwerp is vandaag de dag te zien in Château de Tarascon.

 

De bestorming van de Bastille

De Bastille was een gevangenis voor gewone criminelen zoals vervalsers en dieven, maar ook voor mensen die om religieuze redenen in de gevangenis zaten, zoals de hugenoten. Er zaten ook mensen die dingen hadden gedrukt of geschreven tegen de regering of de koning. Mensen van hoge rang werden er soms ook vastgehouden. De gevangenis, die slechts ongeveer 50 gevangenen kon bevatten, was niet zo erg als de meeste gevangenissen in Parijs. Maar geheimhouding over de gevangenis en haar gevangenen gaf haar een slechte reputatie.

De inwoners van Parijs vielen op 14 juli 1789, na enkele dagen van protesten, de Bastille aan. Ze waren uit op het buskruit en de wapens die in de gevangenis werden bewaard. Ze vielen de Bastille niet aan om de zeven gevangenen te bevrijden. De gevangenis werd bewaakt door ongeveer 80 invaliden (oude soldaten) onder leiding van gouverneur Bernard-René de Launay. Er was ook een extra groep van 32 grenadiers van een van de Zwitserse huurlingenregimenten die kort voor 14 juli door de koning naar Parijs waren gebracht.

Een menigte van ongeveer 8.000 mannen en vrouwen stond halverwege de ochtend buiten de Bastille. Ze wilden dat de bewakers de gevangenis zouden verlaten, het geschut zouden verwijderen en hen het kruit en de wapens zouden geven. Twee mensen, gekozen om de buitenstaanders te vertegenwoordigen, werden in het fort uitgenodigd om met de gouverneur te praten.

Om ongeveer 13.00 uur brak de menigte de onverdedigde buitenplaats binnen en werden de kettingen van de ophaalbrug naar de binnenplaats doorgesneden. Er werd wat geschoten, maar halverwege de middag werd de menigte ondersteund door muitende Gardes Françaises van het Koninklijk Leger en twee kanonnen. De Launay beval zijn bewakers te stoppen met schieten en gaf het fort op. De menigte viel rond 17.30 uur de Bastille binnen.

De menigte nam de wapens, het buskruit, en bevrijdde de zeven gevangenen. Ze moesten de deuren openbreken omdat de sleutels al waren meegenomen en op straat getoond. Hoewel ze zich hadden overgegeven, werden de gouverneur en enkele bewakers van de Bastille gedood. Hun hoofden werden afgehakt, op lange palen gestoken en door de straten gemarcheerd.

Plan van de Bastille.  


Prise de la Bastille , door Jean-Pierre-Louis-Laurent Houel.  

Het neerhalen van de Bastille

De propagandistische waarde van de Bastille werd snel gezien door Pierre-François Palloy, "Patriote Palloy". Hij verzamelde een groep mannen om de volgende dag te beginnen met het afbreken van het fort. Mensen betaalden hem om de site te bekijken en hij verkocht stukken als souvenirs. In november 1789 was de Bastille grotendeels afgebroken. De gehakte stenen van het fort werden gebruikt om de Pont de la Concorde (Parijs) te bouwen.

 
Een miniatuur van de Bastille gemaakt van een van de stenen van het fort (Museum Carnavalet).  

Het gebied vandaag

De plaats van de Bastille heet nu de Place de la Bastille. Hier is de Opéra Bastille gevestigd. De grote gracht achter het fort is veranderd in een jachthaven voor boten, het Bassin de l'Arsenal. In het noorden loopt een overdekt kanaal, het Canal Saint Martin, onder de weg door langs de rand van het terrein.

De resten van een toren van het fort werden gevonden tijdens graafwerkzaamheden voor de metro van Parijs in 1899. Deze werden verplaatst naar een park, de Square Henri-Galli, een paar honderd meter verderop. De omtrek van het fort is ook gemarkeerd op de straten en trottoirs met speciale straatstenen. Op de plaats van het fort zijn nu een café en enkele andere bedrijven gevestigd, en de rue Saint Antoine loopt er direct overheen als hij uitkomt op de rotonde van de Bastille.

 Vandaag de dag vieren de Fransen 14^th juli door

- Het houden van militaire en civiele parades

- Het houden van militaire vliegshows

- Muzikale optredens

- Gemeenschappelijke maaltijden

- Dansen

- Ballen

- Spectaculaire vuurwerkshows

 
Resterende stenen van de Bastille zijn nu nog zichtbaar op de Boulevard Henri IV  

In de populaire cultuur

• Comte de Rochefort (The Three Musketeers, Twenty Years After)
• Alexandre Manette (A Tale of Two Cities)
• M. Thénardier (Les Misérables)
• Verschillende werken over de man met het ijzeren masker