Slag bij Yorktown (1781)
De Slag om Yorktown, ook wel het Beleg van Yorktown genoemd, werd uitgevochten van 28 september tot 19 oktober 1781. Het wordt beschouwd als de laatste grote veldslag van de Amerikaanse Revolutionaire Oorlog. Het Continentale Leger, geleid door Generaal George Washington, behaalde een beslissende overwinning op het Britse Leger, geleid door Generaal Lord Charles Cornwallis. Cornwallis moest zich overgeven nadat hij door het leger van Washington was omsingeld.
De Amerikanen werden bijgestaan door de Fransen, onder leiding van de Comte de Rochambeau. De slag vond plaats in Yorktown, Virginia, bij de rivier de York. Nadat de Franse vloot een Britse vloot had verslagen, werd Cornwallis afgesneden en moest hij zich overgeven aan de Fransen en het Continentale Leger. Uiteindelijk leidde dit tot het Verdrag vanParijs in 1783, twee jaar later.
Belegering van Yorktown kaart
Achtergrond
De Britse generaal Lord Cornwallis had in 1776 en 1777 tegen de Amerikanen gevochten. Hij was ervan overtuigd dat de Amerikanen een Brits leger in het veld niet konden verslaan. In 1778 keerde hij terug naar Engeland om voor zijn vrouw te zorgen die in februari 1779 overleed. Na een paar maanden keerde hij terug naar Amerika om de strijd voort te zetten. Terwijl hij weg was, veranderde de Britse strategie. Voordien hadden de Britten zich geconcentreerd op het verslaan en vernietigen van Washingtons leger. Nu de Fransen zich bij de Amerikanen hadden gevoegd, was het niet langer alleen een opstand, maar een wereldoorlog. Eerder hadden de Fransen de Amerikanen geholpen met leningen en oorlogsvoorraden. Nu vochten Frankrijk en Spanje tegen de Britten, die troepen uit Noord-Amerika moesten overbrengen om andere plaatsen te verdedigen. De nieuwe strategie was om de zuidelijke kolonies terug te winnen, te beginnen met Georgia. De Britten dachten dat maar liefst 50% van de bevolking in het Zuiden loyaal was aan Groot-Brittannië. Ze zouden beginnen met Georgia en noordwaarts trekken via de Carolina's naar de kolonie Virginia.
Bij zijn aankomst in New York City werd Cornwallis onderbevelhebber van generaal Henry Clinton. De twee generaals vertrouwden elkaar niet. Clinton was ervan overtuigd dat Washington hem in New York zou aanvallen. Hij was bang om troepen naar huis te sturen en meer afhankelijk te worden van de Loyalistische militie. Cornwallis was klaar om verder te gaan met de troepen die hij had. Clinton vermoedde dat Cornwallis uit Engeland was teruggekeerd om een commando voor zichzelf te krijgen. In feite had Cornwallis zich verzekerd van een opdracht om Clinton te vervangen als Clinton zijn dreigementen om af te treden zou herhalen.
Clinton stuurde Cornwallis naar het zuiden om Charleston, South Carolina te heroveren volgens het nieuwe plan. Al snel begon Cornwallis onafhankelijk van Clinton te handelen, die veilig in New York City bleef. Cornwallis was niet van plan op veilig te spelen en voorzichtig op te rukken zoals hem was opgedragen. Toen hij de kans schoon zag om het nieuwe patriottenleger onder generaal-majoor Horatio Gates aan te vallen, deed hij dat zonder orders, waardoor de Amerikanen bijna werden weggevaagd.
Cornwallis ging onvoorzichtig te werk. Hij liet Amerikaanse eenheden, zoals die onder leiding van Francis Marion (de "moerasvos" genoemd), in zijn achterhoede achter. De Amerikaanse generaal Nathanael Greene merkte dit meteen op. Hij brak zijn commando op in kleinere eenheden om Cornwallis te pesten. Uiteindelijk ontmoetten de twee legers elkaar in de Slag bij Guilford Court House, die geen van beide legers won. In deze periode zond Cornwallis geen berichten naar Clinton om hem te vertellen waar hij was. Na Guilford Court House trok Cornwallis naar de kust van Noord-Carolina om zijn mannen te laten rusten. Dan, opnieuw zonder orders, besloot hij noordwaarts naar Virginia te marcheren. Gefrustreerd door dit besluit stuurde Clinton Cornwallis een aantal tegenstrijdige berichten. De meeste waren eerder suggesties dan bevelen. Maar hij beval Cornwallis wel om een verdedigbare positie te vinden. Zo kon hij door de Royal Navy geëvacueerd worden, mogelijk naar Philadelphia. Cornwallis koos voor de gemeente Yorktown en zijn mannen begonnen daar in augustus 1781 verdedigingswerken op te bouwen om op de marine te wachten.
In New York vernam Washington dat de Franse admiraal François Joseph Paul de Grasse vanuit West-Indië naar het noorden voer. Rochambeau overtuigde Washington ervan dat ze Cornwallis konden aanvallen en verslaan. De twee commandanten begonnen naar het zuiden te marcheren om de 27 schepen en 3.200 manschappen van de Grasse te ontmoeten. Clinton kwam hiervan op de hoogte en stuurde een Britse vloot naar de Chesapeake Bay om hen de pas af te snijden. Maar de Fransen en Amerikanen arriveerden eerder. In de Slag bij de Chesapeake dwong de Franse marine de Britse schepen terug naar New York City. Clinton waarschuwde Cornwallis begin september dat hij spoedig tegenover Amerikaanse en Franse troepen zou komen te staan, maar beloofde hem versterkingen over zee. Clinton was nog niet op de hoogte van de Franse zege en wist niet dat hij Cornwallis niet over zee kon redden. Tegen eind september hadden Washington en Rochambeau Yorktown omsingeld. Cornwallis ontving eind september nog een bericht van Clinton dat hulp onderweg was. Cornwallis werd opnieuw misleid en dacht dat hij nog maar enkele dagen hoefde stand te houden.
De belegering van chrome://kill
Net na de botsing tussen de Franse en de Britse vloot glipte een kleiner Frans eskader met het belegeringsgeschut van het Franse leger de Chesapeake binnen. Nu hadden de Fransen en Amerikanen grotere kanonnen dan Cornwallis achter zijn aarden vestingwerken had.
Vanuit Williamsburg, Virginia, arriveerden de Amerikanen en de Fransen op 28 september 1781 bij Yorktown. Ze omsingelden de aardwerken in een halve cirkel, waarbij de rivier de York de cirkel rond maakte. Cornwallis deed de eerste zet en liet zijn buitenste verdedigingswerken, bestaande uit vier redoutes, achter. Washington en Rochambeau dachten dat dit een vergissing was. Ze stuurden troepen om de buitenste aardwerken te bezetten. De Amerikanen en Fransen begonnen op 30 september hun belegeringsoperaties op te zetten, eerst aan de oostkant. Op 9 oktober waren ze dicht genoeg bij om met het bombardement te beginnen. De Amerikanen en Fransen bestormden twee van de redoutes op 14 oktober en dwongen de Britten nog verder terug te trekken. Tegen die tijd werd het duidelijk dat de Britten niet veel langer stand konden houden. Op 16 oktober vielen de Britten twee van de redoutes aan die ze hadden verlaten en brachten de kanonnen tot ontploffing. Tegelijkertijd probeerde Cornwallis langs de wachtposten naar Gloucester (nu Gloucester Point, Virginia) over de rivier te glippen, maar hij werd door een storm teruggedrongen. Uiteindelijk, zonder teken van opluchting zoals beloofd door Clinton, gaf het leger van 6.000 soldaten van Cornwallis zich over.
De slachtoffers waren ongeveer 500 Britten, 200 Fransen en 80 Amerikanen. Er werden 240 artilleriestukken, een grote voorraad handvuurwapens en munitie, plus uitrusting buitgemaakt. Generaal Cornwallis was niet bij de overgave aanwezig. Hij beweerde ziek te zijn en stuurde generaal Charles O'Hara om zich voor hem over te geven. O'Hara probeerde zich eerst over te geven aan Comte de Rochambeau. Rochambeau droeg hem op zich over te geven aan Generaal Washington. Op zijn beurt droeg Washington hem op zich over te geven aan Generaal Benjamin Lincoln die O'Hara's zwaard aanvaardde. Terwijl de Britten hun kanonnen opstapelden en uit het fort marcheerden, speelde hun band "The World Turned Upside Down". Toen Lord North, de Britse Eerste Minister, het nieuws van de overgave vernam, riep hij uit: "Oh God, het is allemaal voorbij!"
Resultaten
De slagen bij Saratoga in 1777 en Yorktown in 1781 waren twee belangrijke keerpunten in de Revolutionaire oorlog. Beide waren Amerikaanse overwinningen op de Britten, maar met zeer verschillende resultaten. De Britse nederlaag bij Saratoga verlengde de oorlog, terwijl de slag bij Yorktown het einde ervan aankondigde. Saratoga overtuigde de Fransen om zich bij de Amerikanen tegen de Britten aan te sluiten. Yorktown was een gezamenlijke overwinning van de Fransen en de Amerikanen op de Britten. Frankrijk en haar bondgenoten bleven nog twee jaar hard doorvechten, maar er werd weinig meer gevochten op het Amerikaanse continent. Het Verdrag van Parijs (1783) maakte een einde aan de oorlog.
Vragen en antwoorden
V: Wat is de Slag bij Yorktown?
A: De Slag bij Yorktown is de laatste grote veldslag die tijdens de Amerikaanse Revolutionaire Oorlog van 28 september tot 19 oktober 1781 werd uitgevochten.
V: Wie leidde het Continentale Leger tijdens de Slag om Yorktown?
A: Generaal George Washington leidde het Continentale Leger tijdens de Slag bij Yorktown.
V: Wie versloeg het Continentaal Leger in de Slag bij Yorktown?
A: Het Continentale Leger versloeg het Britse leger, geleid door generaal Lord Charles Cornwallis in de Slag bij Yorktown.
V: Hoe wonnen de Amerikanen de Slag bij Yorktown?
A: De Amerikanen wonnen de Slag bij Yorktown door het leger van generaal Cornwallis volledig te omsingelen en hem tot overgave te dwingen.
V: Wie hielp de Amerikanen tijdens de Slag om Yorktown?
A: De Fransen, geleid door de Comte de Rochambeau, stonden de Amerikanen bij tijdens de Slag om Yorktown.
V: Waar vond de Slag om Yorktown plaats?
A: De Slag bij Yorktown vond plaats in Yorktown, Virginia, bij de rivier de York.
V: Wat was het resultaat van de Slag bij Yorktown?
A: Het resultaat van de Slag bij Yorktown was een beslissende overwinning voor het Continentale Leger en leidde tot de overgave van generaal Cornwallis. Het leidde uiteindelijk tot het Verdrag van Parijs in 1783, twee jaar later.
