De volharding der herinnering
De persistentie van het geheugen (Spaans: La persistencia de la memoria; Catalaans: La persistència de la memòria) is een schilderij van kunstenaar Salvador Dalí. Het werd gemaakt in 1931. Het is een van zijn beroemdste schilderijen.
Het schilderij werd voor het eerst tentoongesteld in 1932. Het hangt sinds 1934 in het Museum of Modern Art (MoMA) in New York City. Het schilderij is typerend voor wat critici "surrealisme" noemen. Het is gemakkelijk te herkennen en wordt vaak gebruikt in de populaire cultuur.
Beschrijving
Het schilderij was het eerste met een smeltend zakhorloge, een "zacht horloge" genoemd. Sommige mensen dachten dat het zachte horloge was geïnspireerd op de relativiteitstheorie van Albert Einstein. Dalí zei dat de horloges niet geïnspireerd waren door de relativiteitstheorie, maar door Camembert kaas die smolt in de zon.
Er staat een mens in het midden van het schilderij. De oranje klok linksonder is bedekt met mieren. Dalí gebruikte vaak mieren in zijn schilderijen als symbool voor de dood.
The Persistence of Memory gebruikt "de exactheid van realistische schildertechnieken". In de praktijk lijkt het schilderij meer op iets dat iemand in een droom zou kunnen zien, dan als hij wakker is.
Landschap
De rotsen rechts worden verondersteld een puntje te zijn van het schiereiland Cap de Creus in het noordoosten van Catalonië. Veel van Dalí's schilderijen zijn geïnspireerd op de landschappen van Catalonië. Er is een vreemde schaduw op de voorgrond van het schilderij, die een verwijzing is naar de berg Pani.
Versies
Dalí keerde op dit idee terug met De desintegratie van de persistentie van het geheugen (1954). Dit schilderij hangt in het Dalí Museum in St. Petersburg, Florida. De eerste Persistence of Memory hangt in het Museumof Modern Art in New York City. Dalí maakte ook veel litho's en sculpturen van zachte horloges.
