Derde Slavenoorlog
De Derde Servile Oorlog, door Plutarch ook wel de Gladiatorenoorlog en De Oorlog van Spartacus genoemd, was de laatste van verschillende slavenopstanden tegen de Romeinse Republiek.
Deze worden de Servile Oorlogen genoemd. De Derde Servile Oorlog was de enige die gevaarlijk was voor Italië zelf en was dubbel alarmerend voor het Romeinse volk omdat de slaven tussen 73 en 71 v. Chr. verschillende veldslagen wonnen tegen het Romeinse leger. De opstand werd uiteindelijk in 71 v. Chr. door Marcus Licinius Crassus neergeslagen. De opstand had vele jaren lang indirecte gevolgen voor de Romeinse politiek.
Gebeurtenissen
In 71 voor Christus, ontsnapte een groep slaven. Eerst ontsnapte een kleine groep van ongeveer 78 gladiatoren. De bende groeide uit tot meer dan 120.000. Mannen, vrouwen en kinderen zwierven door heel Italië, en plunderden met relatieve straffeloosheid. Onder hun leiders bevond zich de beroemde gladiator generaal Spartacus.
De gezonde volwassenen van deze groep vormden een verrassend effectieve gewapende macht. Zij toonden aan dat zij opgewassen waren tegen het Romeinse leger, van de plaatselijke Campanische patrouilles tot de Romeinse militie en de getrainde Romeinse legioenen onder consulair bevel. Plutarch beschreef de acties van de slaven als een poging van Romeinse slaven om aan hun meesters te ontsnappen en door Cisalpijns Gallië te vluchten, terwijl Appianus en Florus de opstand afschilderden als een burgeroorlog waarin de slaven een veldtocht voerden om de stad Rome zelf in te nemen.
De Romeinse Senaat werd gealarmeerd door de militaire successen van deze bende, en hun schade aan Romeinse steden en het platteland. Uiteindelijk, na verschillende nederlagen, stelde de Senaat een leger van acht legioenen samen onder de harde maar doeltreffende leiding van Marcus Licinius Crassus. De oorlog eindigde in 71 v. Chr. toen de legers van Spartacus zich na lange en bittere gevechten terugtrokken voor de legioenen van Crassus. Toen zij beseften dat de legioenen van Gnaeus Pompeius Magnus en Marcus Terentius Varro Lucullus hen in de val wilden lokken, stelden zij hun volle kracht tegen de legioenen van Crassus in en werden volkomen vernietigd.
De Derde Servile Oorlog was van belang voor de geschiedenis van het oude Rome, vooral vanwege het effect ervan op de carrières van Pompeius en Crassus. De twee generaals gebruikten hun succes bij het neerslaan van de opstand om hun politieke carrière te bevorderen, door hun publieke bekendheid en de impliciete dreiging van hun legioenen te gebruiken om de consulsverkiezingen van 70 v.C. in hun voordeel te beïnvloeden. Hun acties als Consuls beschadigden de Romeinse politieke instellingen en leidden, na de dood van Caesar, tot gebeurtenissen die de Romeinse Republiek in het Romeinse Rijk veranderden.
