Twintigste Amendement van de Grondwet van de Verenigde Staten

Tekst

Afdeling 1.
De ambtstermijn van de president en de vice-president eindigt om 12.00 uur op 20 januari en die van de senatoren en volksvertegenwoordigers om 12.00 uur op 3 januari van de jaren waarin deze ambtstermijn zou zijn geëindigd indien dit artikel niet was bekrachtigd; de ambtstermijn van hun opvolgers vangt dan aan.

Sectie 2.
Het Congres komt ten minste eenmaal per jaar bijeen en deze vergadering begint op de derde januari om 12.00 uur, tenzij de wet een andere dag aanwijst.

Afdeling 3.
 Indien de gekozen Voorzitter op het voor het begin van zijn ambtstermijn vastgestelde tijdstip is overleden, wordt de gekozen Ondervoorzitter Voorzitter. Indien
vóór het vastgestelde tijdstip van het begin van zijn ambtstermijn
geen president is gekozen, of indien de gekozen president zich niet heeft gekwalificeerd, treedt de gekozen vice-president als president op totdat een president zich heeft gekwalificeerd; en het Congres kan bij wet bepalen wie dan als president zal optreden, of op welke wijze de gekozen vice-president zal worden gekozen, en deze persoon zal dienovereenkomstig handelen totdat een president of vice-president zich heeft gekwalificeerd.

Afdeling 4.
Het Congres kan bij wet voorzien in het geval van overlijden van een van de personen waaruit het Huis van Afgevaardigden een President kan kiezen, wanneer het recht van keuze op hen is overgegaan, en in het geval van overlijden van een van de personen waaruit de Senaat een Vice-President kan kiezen, wanneer het recht van keuze op hen is overgegaan.

Afdeling 5.
 De afdelingen 1 en 2 worden van kracht op de 15e oktober volgend op de bekrachtiging van dit artikel.

Paragraaf 6.
Dit artikel is buiten werking tenzij het binnen zeven jaar na de datum van indiening ervan als amendement op de Grondwet is bekrachtigd door de wetgevende lichamen van drie vierde van de verschillende Staten.

Achtergrond

In het laatste deel van de achttiende eeuw, toen de Grondwet werd geschreven, waren reizen en communicatie naar moderne maatstaven zeer traag. De Atlantische Oceaan oversteken kon enkele weken duren. Reizen te paard of per koets over ruwe wegen in de VS kon nog langer duren. Communicatie verliep voornamelijk per brief of boodschapper. Om deze redenen lieten de grondwetgevers toe dat het langer duurde om berichten te versturen en te ontvangen. Vier maanden, de tijd tussen de verkiezing in november en de beëdiging in maart, was destijds noodzakelijk.

Tegen de jaren 1930 kon een treinreiziger het land in 3 dagen oversteken. De posterijen gebruikten luchtpost sinds 1918. Maar de sterk verbeterde reistijden en communicatie waren niet de enige redenen voor het twintigste amendement. De gezamenlijke resolutie die opriep tot het amendement werd gesponsord door de Republikeinse Senator George W. Norris van Nebraska. Norris, die het "Lame Duck" Amendement werd genoemd, wilde een einde maken aan de "lame-duck" sessies van het Congres, waarbij vertrekkende leden nog enkele maanden in functie waren en over wetsvoorstellen stemden voordat de nieuwe leden konden worden beëdigd. Het wetsvoorstel dat hij schreef gold voor beide huizen van het Congres en de kantoren van president en vice-president.

Een ander punt dat in het amendement aan de orde komt, is de opvolging van de president indien de gekozen president vóór zijn ambtsaanvaarding overlijdt. De gekozen vice-president wordt de gekozen president en treedt op 20 januari in functie. De wijziging geeft het Congres ook de bevoegdheid om wetten te maken over andere kwesties in verband met de opvolging van de president.

Gevolgen van het twintigste amendement

De zittingen van het Congres tussen de verkiezingen en het begin van een nieuwe termijn worden "lame duck"-zittingen genoemd omdat leden van het Congres die zijn weggestemd nog steeds aanwezig zijn en nog steeds kunnen stemmen. Oorspronkelijk was de term "lame duck" een financiële term waarmee diegenen werden bedoeld die een lening niet konden terugbetalen. In de politiek betekende het dat een afgevaardigde die de verkiezingen verloor geen verantwoording meer hoefde af te leggen aan de kiezers. Zoals de opstellers van het twintigste amendement het zagen, zouden lame duck-vertegenwoordigers niet mogen stemmen omdat de kiezers hun standpunten al hadden verworpen. Het twintigste amendement verkortte de lame duck periode slechts met zes weken. Tussen 1933 en 2012 hebben 18 lame-duck sessies van het Congres wetten aangenomen.