When I'm Sixty-Four
"When I'm Sixty-Four" is een liefdesliedje van The Beatles, geschreven door Paul McCartney (op naam van Lennon/McCartney) en uitgebracht in 1967 op hun album Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band.
Volgens Ian MacDonald was het nummer "vooral gericht op ouders, en kreeg het daardoor een koele ontvangst van de eigen generatie van de groep."
Samenstelling
Het lied wordt gezongen door een jonge man voor zijn geliefde, en gaat over zijn plannen om samen met haar oud te worden. Hoewel het thema ouder worden is, was het een van de eerste liedjes die McCartney schreef, toen hij zestien was. De Beatles gebruikten het in de begindagen als een liedje dat ze konden spelen als de versterkers kapot gingen of de elektriciteit uitviel. Zowel George Martin als Mark Lewisohn dachten dat McCartney misschien aan het nummer had gedacht toen de opnamen voor Sgt. Pepper in december 1966 begonnen, omdat zijn vader eerder dat jaar 64 jaar werd.
Lennon zei over het nummer: "Paul schreef het in de Cavern dagen. We plakten er gewoon wat meer woorden op zoals 'kleinkinderen op je knie' en 'Vera, Chuck en Dave' ... dit was er gewoon een die een behoorlijke hit was bij ons." In zijn interview voor Playboy in 1980 zei hij: "Ik zou er nooit van dromen om zo'n liedje te schrijven."
Opname
Het nummer werd opgenomen op 6 december 1966, tijdens een van de eerste sessies voor het nog naamloze album dat Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band zou worden. Er waren meerdere overdub sessies, waaronder de lead vocal door McCartney op 8 december en backing vocals door McCartney, Lennon en George Harrison op 20 december. De klarinetten werden opgenomen op 21 december.
Het nummer staat in de toonsoort Bes-groot. De Beatles namen het nummer op in C-groot, maar de master take werd op aandringen van McCartney versneld om de toonaard een halve toon te verhogen. Martin herinnert zich dat McCartney deze verandering voorstelde om zijn stem jonger te laten klinken. McCartney zegt: "Ik wilde jonger lijken, maar dat was gewoon om het meer rooty-tooty te maken; gewoon de toonaard opheffen omdat het gezwollen begon te klinken."
Vrijgave
Het nummer werd bijna uitgebracht op een single als B-kant met "Strawberry Fields Forever" of "Penny Lane" als A-kant. In plaats daarvan koos Martin voor een dubbel-A-kant. De single werd geen #1 in het Verenigd Koninkrijk, waardoor een reeks #1 singles die terugging tot 1963 werd verbroken. Als "When I'm Sixty-Four" als B-kant was uitgebracht, zou het waarschijnlijk niet op Sgt. Pepper zijn verschenen.
Personeel
- Paul McCartney - zang, achtergrondzang, bas, piano
- John Lennon - achtergrondzang, gitaar
- George Harrison - achtergrondzang
- Ringo Starr - drums, klokkenspel
- Robert Burns, Henry MacKenzie en Frank Reidy - twee klarinetten, basklarinet
Personeel per MacDonald, behalve waar vermeld