Blauwe vinvis
De blauwe vinvis (Balaenoptera musculus) is een zeezoogdier uit de suborde van de baleinwalvissen (Mysticeti genaamd). Ze worden ongeveer 30 meter lang. De grootste gevonden blauwe vinvis was 190 ton en was 98 voet lang. Grotere exemplaren zijn gemeten op 110 voet, maar nooit gewogen. Hierdoor zijn de blauwe vinvissen de grootste dieren die ooit op aarde zijn geweest, zelfs groter dan de grootste dinosaurussen.
De blauwe vinvis eet meestal heel kleine wezens, zoals krill. Deze duimlange, garnaalachtige kreeftachtigen zwemmen in zwermen. In de Antarctische zomer zijn er zoveel van deze krill dat ze de wateren oranje kleuren. Een blauwe vinvis kan acht tot tien ton krill per dag eten.
Het lichaam van de blauwe vinvis is lang en slank. Het kan verschillende tinten blauw-grijs zijn boven en iets lichter onder. Er zijn minstens drie verschillende ondersoorten: B. m. musculus van de Noord-Atlantische en Noordelijke Stille Oceaan, B. m. intermedia van de Zuidelijke Oceaan en B. m. brevicauda (ook wel bekend als de dwergvinvis) gevonden in de Indische Oceaan en de Zuidelijke Stille Oceaan. B. m. indica, gevonden in de Indische Oceaan, kan een andere ondersoort zijn. Net als andere baleinwalvissen bestaat zijn dieet bijna uitsluitend uit kleine krill.
Blauwe walvissen waren ooit overal ter wereld in overvloed aanwezig. In de negentiende eeuw werden ze bijna tot uitsterven gejaagd door walvisjagers. In 1966 werden ze eindelijk beschermd door de internationale gemeenschap. Volgens een rapport uit 2002 waren er wereldwijd naar schatting 5.000 tot 12.000 blauwe vinvissen, die zich in ten minste vijf groepen bevonden. Meer recent onderzoek naar de Pygmeeënondersoort suggereert dat dit misschien een onderschatting is. Vóór de walvisjacht was de grootste populatie op Antarctica, ongeveer 239.000 (tussen 202.000 en 311.000). Er blijven alleen veel kleinere (ongeveer 2.000) concentraties over in elk van de groepen in het oostelijke deel van de Stille Oceaan, de Zuidpool en de Indische Oceaan. Er zijn nog twee groepen in de Noord-Atlantische Oceaan, en ten minste twee op het zuidelijk halfrond.
Vragen en antwoorden
V: Wat is de wetenschappelijke naam van de blauwe vinvis?
A: De wetenschappelijke naam van de blauwe vinvis is Balaenoptera musculus.
V: Hoe lang kan een blauwe vinvis worden?
A: Blauwe vinvissen kunnen ongeveer 30 meter lang worden. De grootste gevonden blauwe vinvis was 98 voet lang, en grotere exemplaren zijn gemeten op 110 voet.
V: Wat eten blauwe vinvissen?
A: Blauwe vinvissen eten vooral heel kleine dieren, zoals krill, dat zijn garnaalachtige schaaldieren van een centimeter lang die in zwermen rondzwemmen. In de Antarctische zomer zijn er zoveel van deze krill dat ze het water oranje kleuren. Een blauwe vinvis kan dagelijks acht tot tien ton krill eten.
V: Hoe ziet een blauwe vinvis eruit?
A: Het lichaam van een blauwe vinvis is lang en slank, en het kan verschillende tinten blauwgrijs zijn van boven en iets lichter van onder.
V: Zijn er verschillende ondersoorten blauwe vinvissen?
A: Ja, er zijn ten minste drie verschillende ondersoorten blauwe vinvissen - B. m. musculus (die voorkomt in de Noord-Atlantische en Noord-Pacifische Oceaan), B. m. intermedia (die voorkomt in de Zuidelijke Oceaan) en B. m. brevicauda (ook bekend als de dwergvinvis) die voorkomt in de Indische Oceaan en de Zuid-Pacifische Oceaan). Er kan ook een andere ondersoort zijn, B. m indica, die ook in de Indische Oceaan voorkomt.
V: Wanneer werden blauwe vinvissen door de internationale wetgeving beschermd?
A: De blauwe vinvis werd uiteindelijk in 1966 door de internationale wetgeving beschermd nadat hij in de 19e eeuw door walvisjagers bijna was uitgeroeid.
V: Waar kunt u tegenwoordig een populatie Noord-Atlantische blauwe vinvissen zien?
A. U kunt vandaag een populatie Noord-Atlantische blauwe vinvissen zien in het Saguenay-St Lawrence Marine Park bij Tadoussac QC, Canada.
