Lawrence Welk | muzikant, accordeonist, bandleider en televisie impresario

Vroeg leven

Welk werd geboren in Strasburg, North Dakota. De meeste mensen daar spraken Duits, maar kenden ook Engels. Zijn ouders waren Ludwig en Christiana (Schwahn) Welk, etnische Duitsers uit Rusland. Zij emigreerden in 1892 naar Amerika vanuit Selz, district Kutschurgan, in het Duitstalige gebied ten noorden van Odessa (nu Odessa, Oekraïne, maar toen in het zuidwesten van Rusland). In North Dakota woonde het gezin op een homestead.

Welk besloot tot een carrière in de muziek en liet zijn vader een accordeon kopen bij een postorderbedrijf voor 400 dollar (gelijk aan 5.411 dollar in 2021) Hij beloofde zijn vader dat hij tot zijn 21ste op de boerderij zou werken om zijn vader terug te betalen voor de accordeon. Al het andere geld dat hij in die tijd verdiende, met werk op de boerderij of met optredens, zou naar zijn familie gaan.

 

Vroege carrière

Op zijn 21ste verjaardag verliet Welk de boerderij van de familie om zijn muziekcarrière te beginnen. In de jaren 1920 trad hij op met de bands Luke Witkowski, Lincoln Boulds en George T. Kelly voordat hij zijn eigen orkest begon. Hij leidde big bands in North Dakota en het oosten van South Dakota. Hiertoe behoorden de Hotsy Totsy Boys en later het Honolulu Fruit Gum Orchestra. Zijn band speelde ook voor radiostation WNAX in Yankton, South Dakota. In 1927 studeerde hij af aan de MacPhail School of Music in Minneapolis, Minnesota.

In de jaren 1930 leidde Welk een rondreizende big band die dansnummers en "zoete" muziek speelde. Aanvankelijk reisde de band per auto door het land. Ze waren te arm om kamers te huren, dus sliepen en kleedden ze zich meestal om in de auto. Tijdens een optreden in het William Penn Hotel in Pittsburgh zei een danser dat het geluid van Welk's band zo "licht en sprankelend als champagne" was, waar de term "Champagne Music" vandaan komt. Welk beschreef het geluid van zijn band als volgt: "Wij spelen nog steeds muziek met de champagnestijl, wat licht en ritmisch betekent. Wij leggen de nadruk op de melodie; de akkoorden worden gespeeld zoals de componist ze geschreven heeft. We spelen met een vaste beat, zodat de dansers het kunnen volgen."

De big band van Welk trad op in het hele land, maar meestal in balzalen en hotels in de omgeving van Chicago en Milwaukee. In het begin van de jaren 1940 begon de band te spelen in de Trianon Ballroom in Chicago, waar ze 10 jaar lang speelden. Zijn orkest speelde ook in het Roosevelt Hotel in New York City tijdens de late jaren 1940. Welk nam een versie op van Spade Cooley's "Shame on You" met Western artiest Red Foley in 1945. De plaat (Decca 18698) werd #4 op Billboard's 15 september "Most Played Juke Box Folk Records" lijst. Van 1949 tot 1951 had de band zijn eigen nationale radioprogramma op ABC.

 
Foto van Welk in Chicago, 1944.  

Opnames

Soms maakte Welk's band opnames in Richmond, Indiana en in Grafton, Wisconsin voor de maatschappijen Gennett en Paramount. In november 1928 nam hij op voor Gennett en in 1931 voor Paramount. Deze platen zijn zeer zeldzaam.

Van 1938 tot 1940 nam hij op in New York en Chicago voor het label Vocalion. Hij begon bij Decca in 1941, en nam op voor Mercury en Coral voordat hij begin jaren vijftig bij Dot begon.

In 1966 nam zijn orkest een album op op het Ranwood Records label, met Jazz-saxofonist Johnny Hodges, met een aantal Jazz-standards, waaronder "Someone to Watch Over Me", "Misty" en "Fantastic, That's You". Het album is al vele jaren uitverkocht.

 

De Lawrence Welk Show

In 1951 verhuisde Welk naar Los Angeles. Datzelfde jaar begon hij met de presentatie van The Lawrence Welk Show. De show werd uitgezonden vanuit de Aragon Ballroom in Venice Beach. De show werd een lokale hit en werd in juni 1955 opgepikt door ABC.

De show had een "bubbelmachine". Wanneer het orkest een polka of wals speelde, danste Welk zelf met de zangeres van de band, die in de show "Champagne Lady" werd genoemd. Zijn eerste Champagne Lady was Jayne Walton Rosen (haar echte naam was Dorothy Jayne Flanagan). Rocky Rockwell zong meestal novelty songs. Welk had ook elke show een nummer waarin hij een accordeon solo speelde.

Welk's show speelde zelden actuele muziek, behalve als nieuwigheid. Tijdens de show van 8 december 1956 speelde de show twee actuele nummers. Dat waren "Nuttin' for Christmas" en "Don't Be Cruel" van Elvis Presley.

De liedjes in de show waren meestal populaire muziekstandards, polka's en novelty songs. Welk danste vaak met vrouwen uit het publiek.

Welk had muzikanten van zeer hoge kwaliteit, waaronder accordeonist Myron Floren, concertviolist Dick Kesner, gitarist Buddy Merrill en New Orleans Dixieland klarinettist Pete Fountain. Hij betaalde zijn vaste bandleden zeer goed, en het was gebruikelijk dat zij lange tijd bij de band bleven. Zo was Floren de assistent-dirigent van de band gedurende de hele uitzending.

De show speelde niet alleen muziek uit het bigband-tijdperk. Tijdens de jaren 1960 en 1970 speelde de show bijvoorbeeld muziek die oorspronkelijk van The Beatles, Burt Bacharach en Hal David, The Everly Brothers en Paul Williams en anderen was, maar in een stijl die zijn oudere kijkers leuk zouden vinden. De show was oorspronkelijk in zwart-wit. Het veranderde in kleur in de herfst van 1965.

De Lawrence Welk Show werd uitgezonden op ABC op zaterdagavond om 21.00 uur (Eastern Time), maar veranderde in de herfst van 1963 naar 20.30 uur. Van 1956 tot 1959 was het ook bekend als The Dodge Dancing Party, omdat Welk ook een andere show presenteerde genaamd Top Tunes and New Talent op maandag. ABC schrapte de show in 1971, maar hij werd voortgezet op 250 stations in het hele land tot 1982.

 

Persoonlijk leven

Welk was 61 jaar, tot zijn dood, getrouwd met Fern Renner (geb. 26 augustus 1903, overl. 13 februari 2002). Zij hadden drie kinderen.

Welk was een uitstekend zakenman. Hij had investeringen in onroerend goed en muziekuitgeverijen, en was een algemene partner in een commerciële vastgoedontwikkeling.

Welk had vier Amerikaanse design patenten:

• Een restaurantmenu met een muzikaal thema
• Een dienblad met accordeonmotief voor het serveren van voedsel in een restaurant
• Een dienblad met accordeonmotief voor het serveren van voedsel in een restaurant
• Een asbak met accordeon-thema

Welk was rooms-katholiek en een dagelijkse communicant.

 

Latere jaren

Nadat hij in 1982 met pensioen ging, bleef Welk herhalingen van zijn shows uitzenden. Hij was ook te zien in twee kerstspecials in 1984 en 1985.

Welk stierf aan bronchopneumonie in Santa Monica, Californië, in 1992 op 89-jarige leeftijd. Hij werd begraven in Culver City's Holy Cross Cemetery.

 
Welk's graf op Holy Cross Cemetery, Culver City, Californië  

Singles

• "Moritat (A Theme from 'The Three Penny Opera')" (US #17, maart 1956)
• "The Poor People of Paris" (US #17, april 1956)
• "On the Street Where You Live" (US #96, juni 1956)
• "Weary Blues" (US #32, augustus 1956)
• "In de Alpen" (US #63, augustus 1956)
• "Tonight You Belong to Me" featuring The Lennon Sisters (US #15, november 1956)
• "When the White Lilacs Bloom Again" (US #70, november 1956)
• "Liechtenstein Polka" (US #48, december 1957)
• "Last Date" (US #21, december 1960)
• "Calcutta" (US #1, februari 1961)
• "Theme From My Three Sons" (US #55, april 1961)
• "Yellow Bird" (US #71, juli 1961)
• "Riders in the Sky" (US #87, oktober 1961)
• "One A-Two A-Cha Cha Cha" (US #117, december 1961)
• "Runaway" (US #56, mei 1962)
• "Baby Elephant Walk" (US #48, september 1962, AC #10, 1962)
• "Zero-Zero" (US #98, december 1962)
• "Scarlett O'Hara" (US #89, juni 1963)
• "Breakwater" (US #100, juni 1963)
• "Blue Velvet" (US #103, oktober 1963)
• "Fiesta" (US #106, oktober 1963)
• "Stockholm" (US #91, maart 1964)
• "Apples and Bananas" (US #75, april 1965, AC #17, 1965)
• "The Beat Goes On" (US #104, april 1967)
• "Green Tambourine" (AC #27, maart 1968)
• "Southtown U.S.A." (AC #37, februari 1970)

Bronnen: Billboard Top Pop Singles 1955-2006, Billboard Top Adult Songs 1961-2006, Billboard Bubbling Under the Hot 100 1959-2004.

 

Honors

In 1994 werd Welk opgenomen in de International Polka Music Hall Of Fame.

Welk heeft een ster voor Opname op de Hollywood Walk of Fame, gevestigd op 6613½ Hollywood Blvd. Hij heeft een tweede ster op 1601 Vine Street voor Televisie.

In 2007 werd Welk lid van de Gennett Records Walk of Fame in Richmond, Indiana.

 

Boeken

Alle boeken geschreven met Bernice McGeehan en uitgegeven door Prentice Hall (Englewood Cliffs, N.J.), behalve waar aangegeven:

• Wunnerful, Wunnerful: De autobiografie van Lawrence Welk, 1971, ISBN 0-13-971515-0
• Ah-One, Ah-Two! Leven met mijn muzikale familie, 1974, ISBN 0-13-020990-2
• Mijn Amerika, Jouw Amerika, 1976, ISBN 0-13-608414-1
• Lawrence Welk's muzikale familiealbum, 1977, ISBN 0-13-526624-6
• Welk met McGeehan, geïllustreerd door Carol Bryan, Lawrence Welk's Bunny Rabbit Concert, Indianapolis: Youth Publications/Saturday Evening Post Co., 1977, ISBN 0-89387-501-5 (kinderboek).
• Dit geloof ik, 1979, ISBN 0-13-919092-9
• Je bent nooit te jong, 1981, ISBN 0-13-977181-6