Louise Michel

Leven

Louise Michel werd op 29 mei 1830 in het kasteel van Vroncourt (Haute-Marne) geboren als dochter van Marianne Michel en Etienne Charles Demahis. Zij werd opgevoed door de ouders van haar vader en kreeg een libertaire opvoeding. Na de dood van haar grootvader in 1850 werd ze opgeleid om les te geven, maar na enkele keren zag ze dat Napoleon III haar verhinderde op een staatsschool. Ze werd fel anti-Bonapartistisch, en zou gedacht hebben aan de moord op Napoleon III. Ze werd anarchist in 1866 op een school in de wijk Montmartre in Parijs, waar ze zag dat het zijn lot was om voor liefdadigheid te werken en de revolutie te volgen.

Parijs

Ze was actief tijdens de Commune van Parijs als ambulance vrouw, ze hielp verminkten of gewonden op de barricades. Tijdens het Beleg van Parijs zat ze in het verzet tegen de Pruisen. Bij de oprichting van de Commune sloot ze zich aan bij de Nationale Garde. Ze bood aan Thiers neer te schieten, en stelde de vernietiging van Parijs voor om zich over te geven.

Zij behoorde tot de communards die hun laatste stand hielden op het kerkhof van Montmartre, en was nauw verbonden met Théophile Ferré, die in november 1871 werd geëxecuteerd. Michel wijdde een ontroerend afscheidsgedicht aan Ferré, l'œillet rouge (De rode anjer). Het lijdt geen twijfel dat Victor Hugo bij het vernemen van dit verlies zijn gedicht aan Michel opdroeg, Viro Major. Deze vurige gehechtheid was misschien een van de bronnen van de verheffing die haar carrière kenmerkte, en gaf veel handvatten aan haar vijanden. Na december 1871 maakte ze propaganda, voor hulp aan arme mensen, probeerde ze de regering te vernietigen, en steunde ze mensen om zich te bewapenen, waarbij ze zelf wapens gebruikte en een militair uniform droeg. Ze heeft de Commune nooit afgezworen, en enkele keren later veroordeelden de rechters haar ter dood. Ze bracht twintig maanden door in de gevangenis en werd veroordeeld tot deportatie.

Deportatie

Ze werd op 8 augustus 1873 op het schip Virginie gezet om gedeporteerd te worden. Ze kwam 4 maanden later aan in Nieuw-Caledonië. Aan boord ontmoette ze Henri Rochefort, een beroemd polemist, die haar vriend werd tot aan haar dood. Ze ontmoette ook Nathalie Lemel, een andere figuur die actief was in de commune. Louise bleef zeven jaar in Nieuw-Caledonië. Ze weigerde een speciale behandeling voor vrouwen. In 1878 leidde ze een opstand. Het jaar daarop kreeg ze toestemming om in Nouméa lerares te worden voor de kinderen van gedeporteerden - onder hen veel Kabyles (Kabyles du Pacifique) van de opstand van Cheikh Mokrani (1871) - en later in meisjesscholen.

Keer terug naar Frankrijk

Michel keerde terug naar Parijs in 1880 nadat amnestie was verleend aan de Communards. Haar revolutionair is nooit gestorven en ze bestuurde vrijelijk een libertaire school. Ze reisde overal in Frankrijk, om de revolutie te steunen. In 1883 leidde ze een Parijse menigte die een bakkerswinkel plunderde. Hiervoor kreeg ze zes jaar gevangenisstraf, maar werd in 1886 vrijgelaten, tegelijk met Kropotkin en andere prominente anarchisten. Na een korte periode van vrijheid werd ze opnieuw gearresteerd omdat ze slecht sprak over het sociale systeem.

Ze was al snel weer vrij, maar omdat ze hoorde dat haar vijanden haar in een gekkenhuis wilden stoppen, ging ze in 1890 naar Engeland. In 1895 keerde ze terug naar Frankrijk, waar ze in 1898 deelnam aan de opstand naar aanleiding van de Dreyfuss-affaire. Enkele maanden geleden werd ze voortdurend gevolgd door de politie, tot ze stierf in "Kamer 11", in het Hotel Oasis, Marseille op 10 januari 1905.

De vrouwen in de sociale

Michel werd zeer bewonderd door Franse arbeiders en revolutionairen, vooral vanwege haar betrokkenheid bij de Parijse Commune. Vanaf haar dood tot 1916 werd elk jaar een demonstratie gehouden bij haar graf in Levallois-Perret. De taal die gebruikt wordt om haar te beschrijven is vaak die van heiligen en ketters; ze wordt vaak aangeduid als "Bonne Louise" (Goede Louise) of de "Vierge rouge" (Rode Maagd). Ze werd altijd gerespecteerd in perioden waarin vrouwen geen recht hadden.

De Metrò

Op 1 mei 1946 werd het Parijse metrostation "Vallier" omgedoopt tot Louise Michel, zie: Louise Michel (Parijse metro).

Artikelen en boeken

• À travers la vie, poëzie, Parijs, 1894.
• Le Bâtard impérial, door L. Michel en J. Winter, Parijs, 1883.
• Le claque-dents, Parijs.
• La Commune, Parijs, 1898.
• Contes et légendes, Parijs, 1884.
• Les Crimes de l'époque, nouvelles inédites, Parijs, 1888.
• Défense de Louise Michel, Bordeaux, 1883.
• L'Ère nouvelle, pensée dernière, souvenirs de Calédonie (liederen van gevangenen), Parijs, 1887
• La Fille du peuple par L. Michel et A. Grippa, Parijs (1883) Fleurs et ronces, poëzie, Parijs,
• Le Gars Yvon, légende bretonse, Parijs, 1882.
• Lectures encyclopédiques par cycles attractifs, Parijs, 1888.
• Ligue internationale des femmes révolutionnaires, Appel à une réunion. Getekend "Louise Michel", Parijs, 1882.
• Le livre du jour de l'an : historiettes, contes et légendes pour les enfants, Parijs, 1872.
• Lueurs dans l'ombre. Plus d'idiots, plus de fous. L'âme intelligente. L'idée libre. L'esprit lucide de la terre à Dieu... Parijs, 1861.
• Manifeste et proclamation de Louise Michel aux citoyennes de Paris, gesigneerd "Louise Maboul", Parijs, 1883.
• Mémoires, Parijs, 1886, t. 1.
• Les Méprises, grand roman de mœurs parisiennes, par Louise Michel et Jean Guêtré, Parijs, 1882.
• Les Microbes humains, Parijs, 1886.
• La Misère door Louise Michel, 2e deel, en Jean Guêtré 1e deel, Parijs, 1882.
• Le Monde nouveau, Parijs, 1888
• Deel I. Avant la Commune. Voorwoord van Laurent Tailhade, Alfortville, 1905.
• Les Paysans door Louise Michel et Émile Gautier, Parijs, (Onvolledig).
• Prise de possession, Saint-Denis, 1890.
• Le Rêve (in een werk van Constant Martin), Parijs, 1898.
• Légendes et chants de gestes canaques. Présentation. Gérard Oberlé. Edition 1900. 1988.
• Je vous écris de ma nuit, correspondance générale, 1850-1904, uitgave verzorgd door Xavière Gauthier, Édition de Paris-Max Chaleil, 1999.

Verwante pagina's

• Anarchisme in Frankrijk
• Louise Michel Bataljons - Spaanse Burgeroorlog