Philipp Lenard

Philipp Eduard Anton von Lenard (7 juni 1862 - 20 mei 1947) was een in Hongarije geboren Duitse natuurkundige. Hij won de Nobelprijs voor Natuurkunde in 1905 voor zijn werk aan kathodestralen. Zijn belangrijkste werk was zijn studie van het foto-elektrisch effect. Hij ontdekte dat de energie (snelheid) van de elektronen van een kathode afhangt van de golflengte, niet van de intensiteit van het licht.

Lenard was een nationalist en antisemiet. Hij was een aanhanger van Adolf Hitler in de jaren 1920. Hij was een rolmodel voor de "Deutsche Physik" beweging tijdens de nazi-periode. Hij zei dat de bijdragen van Albert Einstein aan de wetenschap "Joodse fysica" waren.

Vroeg leven en werk

Philipp Lenard werd geboren in Pressburg (het huidige Bratislava), op 7 juni 1862 in het Koninkrijk Hongarije. De familie Lenard was van Duitse afkomst. Zijn vader, Philipp von Lenardis (1812-1896), was wijnhandelaar in Pressburg. Zijn moeder was Antonie Baumann (1831-1865). In 1880 studeerde hij natuur- en scheikunde in Wenen en Boedapest en ging in 1882 terug naar Pressburg. Nadat hem in 1883 een assistentschap aan de universiteit van Boedapest was geweigerd, verhuisde hij naar Heidelberg. Hij studeerde bij de Robert Bunsen, en ook een semester in Berlijn bij Hermann von Helmholtz. In 1886 promoveerde hij tot doctor. In 1887 ging hij terug naar Boedapest om voor Loránd Eötvös te werken. Na gewerkt te hebben in Aken, Bonn, Breslau, Heidelberg (1896-1898), en Kiel (1898-1907), ging hij in 1907 terug naar de Universiteit van Heidelberg als hoofd van het Philipp Lenard Instituut. In 1905 werd Lenard lid van de Koninklijke Zweedse Academie van Wetenschappen. In 1907 werd hij lid van de Hongaarse Academie van Wetenschappen.

Hij bestudeerde fosforescentie, luminescentie, en de geleidbaarheid van vlammen.

Bijdragen tot de fysica

Foto-elektrisch onderzoek

Lenard begon met de studie van kathodestralen in 1888. Deze stralen werden gemaakt in eenvoudige, gedeeltelijk geëvacueerde glazen buizen. Binnenin bevonden zich metalen elektroden waarover een hoge spanning kon worden gezet. Het was moeilijk om de stralen in de afgesloten glazen buizen te bestuderen. Ze waren moeilijk toegankelijk en er bevonden zich nog steeds luchtmoleculen in de buizen. Lenard was in staat kleine metalen vensters in het glas te maken, dik genoeg om de druk te weerstaan, maar dun genoeg om de stralen door te laten. Hij kon de stralen naar buiten het laboratorium in leiden, of naar een andere kamer die geheel luchtledig was. Deze ramen staan nu bekend als Lenard-ramen. Hij kon de stralen gemakkelijk detecteren en de intensiteit ervan meten met behulp van vellen papier met een laagje fosforescerende stoffen.

Lenard zag dat de absorptie van kathodestralen evenredig was met de dichtheid van het materiaal waar zij doorheen gingen. Dit was tegengesteld aan het idee dat zij een soort elektromagnetische straling waren. Hij toonde ook aan dat de stralen door de lucht konden gaan en erdoor verstrooid leken te worden. Dit betekende dat het deeltjes moesten zijn die nog kleiner waren dan de moleculen in de lucht. Hij bevestigde een deel van het werk van J.J. Thomson, en daaruit bleek dat kathodestralen stromen van negatief geladen energetische deeltjes waren. Hij noemde ze quanta van elektriciteit of kortweg quanta, naar Helmholtz. J.J. Thomson had ze corpuskels genoemd, maar elektronen werd de alledaagse term. Lenard gebruikte deze kennis, samen met de resultaten van zijn en andermans vroegere experimenten over de absorptie van de stralen in metalen. Hij toonde aan dat elektronen onderdelen van het atoom waren. Lenard werkte uit dat atomen voor het grootste deel uit lege ruimte bestonden. Hij zei dat elk atoom bestaat uit lege ruimte en elektrisch neutrale lichaampjes, "dynamiden" genoemd, die elk bestaan uit een elektron en een gelijke positieve lading.

Hij experimenteerde met een Crookes buis. Hij toonde aan dat de stralen geproduceerd door het bestralen van metalen in een vacuüm met ultraviolet licht als kathodestralen waren. Hij ontdekte dat de energie van de stralen onafhankelijk was van de lichtintensiteit, maar groter was voor licht met kortere golflengten.

Albert Einstein verklaarde dit als een kwantumeffect. Volgens deze theorie zou de kromme van de kathode-energie ten opzichte van de frequentie een rechte lijn zijn met een helling gelijk aan de constante van Planck, h. Dit werd enkele jaren later bewezen. Einstein kreeg de Nobelprijs voor natuurkunde voor deze theorie. Lenard was niet blij met de aandacht voor Einstein. Hij geloofde niet in Einsteins theorieën, waaronder de relativiteit. Hij was het echter wel eens met Einsteins verklaring van het foto-elektrisch effect.

Lenard ontving de Nobelprijs voor natuurkunde 1905 als erkenning voor dit werk.

Meteorologische bijdragen

Lenard was de eerste die in 1892 bestudeerde wat nu het Lenard-effect wordt genoemd. Dit is de scheiding van elektrische ladingen die verband houdt met het aërodynamisch uiteenvallen van waterdruppels. Het staat ook bekend als nevelelektrificatie of het watervaleffect.

Hij bestudeerde de grootte en de vorm van regendruppels. Hij bouwde een windtunnel waarin waterdruppels een paar seconden konden worden stilgehouden. Hij ontdekte dat grote regendruppels geen traanvorm hebben, maar eerder de vorm van een broodje hamburger.

Het dynamisch atoommodel, door Philipp Lenard, 1903Zoom
Het dynamisch atoommodel, door Philipp Lenard, 1903

Deutsche Physik

Lenard was een sterk Duits nationalist, en hield niet van "Engelse fysica". Hij dacht dat de Engelsen hun ideeën uit Duitsland hadden gestolen. Hij sloot zich aan bij de Nationaal Socialistische Partij voordat deze populair was. Hij zei dat Duitsland zich moest baseren op de "Deutsche Physik" en wat volgens hem de valse en opzettelijk misleidende ideeën van de "Joodse fysica" waren, moest negeren. Hiermee bedoelde hij de theorieën van Albert Einstein, inclusief "het joodse relativiteitsbedrog". Hij werd een adviseur van Adolf Hitler, en het hoofd van de Arische fysica.

Lenard ging in 1931 met pensioen aan de Universiteit van Heidelberg als professor in de theoretische fysica. In 1945 werd hij door de geallieerde bezettingsmacht uit zijn ereambt ontzet. Het Helmholtz-Gymnasium Heidelberg had van 1927 tot 1945 de naam Philipp Lenard Schule. Het kreeg een nieuwe naam in september 1945, De militaire regering verwijderde nazi-straatnamen en monumenten . Lenard overleed in 1947 in Messelhausen, Duitsland.

  • Royal Society: Rumford Medal, 1896
  • Italiaans Genootschap van Wetenschappen: Matteucci Medaille, 1896
  • Franse Academie van Wetenschappen: Prix La Caze, 1897
  • Franklin Instituut: Franklin Medal, 1932
  • Nobelprijs voor Natuurkunde, 1905
  • Een krater bij de noordpool van de maan was naar hem in 2008.

Vragen en antwoorden

V: Wie was Philipp Lenard?


A: Philipp Lenard was een in Hongarije geboren Duitse natuurkundige die in 1905 de Nobelprijs voor Natuurkunde won voor zijn werk aan kathodestralen.

V: Wat was het belangrijkste werk van Lenard?


A: Het belangrijkste werk van Lenard was zijn studie van het foto-elektrisch effect, waarbij hij ontdekte dat de energie (snelheid) van de elektronen van een kathode afhangt van de golflengte, niet van de intensiteit van het licht.

V: Was Lenard een nationalist en antisemiet?


A: Ja, Lenard was een nationalist en antisemiet, die Adolf Hitler in de jaren 20 steunde en een rolmodel was voor de "Deutsche Physik" beweging tijdens de Nazi periode.

V: Wat vond Lenard van Einsteins bijdragen aan de wetenschap?


A: Lenard geloofde dat de bijdragen van Albert Einstein aan de wetenschap "Joodse natuurkunde" was.

V: Wanneer werd Lenard geboren?


A: Philipp Eduard Anton von Lenard werd geboren op 7 juni 1862.

V: Wanneer won Lenard de Nobelprijs voor Natuurkunde?


A: Lenard won de Nobelprijs voor Natuurkunde in 1905 voor zijn werk aan kathodestralen.

V: Wanneer is Lenard gestorven?


A: Lenard overleed op 20 mei 1947.

AlegsaOnline.com - 2020 / 2023 - License CC3