Maan
De maan is de grootste natuurlijke satelliet van de aarde. We zien haar meestal aan de nachtelijke hemel. Sommige andere planeten hebben ook manen of natuurlijke satellieten.
Onze maan is ongeveer een kwart zo groot als de aarde. Omdat hij ver weg staat, lijkt hij klein, ongeveer een halve graad breed. De zwaartekracht op de maan is een zesde van de zwaartekracht op de aarde. Dat betekent dat iets op de maan een zesde zo zwaar zal zijn als op de aarde. De maan is een rotsachtige en stoffige plek. De maan verwijdert zich langzaam van de aarde met een snelheid van 3,8 cm per jaar, door het effect van getijdendissipatie.
Fasen
Omdat de maan rond is, wordt de helft ervan verlicht door de zon. Als de maan rond de aarde draait, is soms de kant die de mensen op aarde kunnen zien, helemaal verlicht. Andere keren is slechts een klein deel van de kant die wij zien verlicht. Dat komt omdat de maan haar eigen licht niet uitzendt. Mensen zien alleen de delen die door het zonlicht worden verlicht. Deze verschillende stadia worden maanfasen genoemd.
De maan doet er ongeveer 29,53 dagen (29 dagen, 12 uur, 44 minuten) over om de cyclus te voltooien, van groot en helder naar klein en zwak en weer terug naar groot en helder. De fase waarin de maan tussen de aarde en de zon doorschuift wordt nieuwe maan genoemd. De volgende fase van de maan wordt de "wassende sikkel" genoemd, gevolgd door het "eerste kwartier", "wassende gibbous", en dan naar volle maan. Een volle maan doet zich voor wanneer de maan en de zon aan tegenovergestelde kanten van de aarde staan. Als de maan haar baan vervolgt wordt het een "afnemende gibbous", "derde kwartaal", "afnemende sikkel", en tenslotte terug naar een nieuwe maan. Mensen gebruikten de maan om de tijd te meten. Een maand is in tijd ongeveer gelijk aan een maancyclus.
De maan toont altijd dezelfde kant aan de aarde. Astronomen noemen dit verschijnsel 'tidal locking'. Dit betekent dat de helft van de maan nooit vanaf de aarde kan worden gezien. De kant die van de aarde af staat, wordt de achterkant of donkere kant van de maan genoemd, ook al schijnt de zon er wel op - we zien hem alleen nooit oplichten.
De fasen van de maan
Fasen
Omdat de maan rond is, wordt de helft ervan verlicht door de zon. Als de maan rond de aarde draait, is soms de kant die de mensen op aarde kunnen zien, helemaal verlicht. Andere keren is slechts een klein deel van de kant die wij zien verlicht. Dat komt omdat de maan haar eigen licht niet uitzendt. Mensen zien alleen de delen die door het zonlicht worden verlicht. Deze verschillende stadia worden maanfasen genoemd.
De maan doet er ongeveer 29,53 dagen (29 dagen, 12 uur, 44 minuten) over om de cyclus te voltooien, van groot en helder naar klein en zwak en weer terug naar groot en helder. De fase waarin de maan tussen de aarde en de zon doorschuift wordt nieuwe maan genoemd. De volgende fase van de maan wordt de "wassende sikkel" genoemd, gevolgd door het "eerste kwartier", "wassende gibbous", en dan naar volle maan. Een volle maan doet zich voor wanneer de maan en de zon aan tegenovergestelde kanten van de aarde staan. Als de maan haar baan vervolgt wordt het een "afnemende gibbous", "derde kwartaal", "afnemende sikkel", en tenslotte terug naar een nieuwe maan. Mensen gebruikten de maan om de tijd te meten. Een maand is in tijd ongeveer gelijk aan een maancyclus.
De maan toont altijd dezelfde kant aan de aarde. Astronomen noemen dit verschijnsel 'tidal locking'. Dit betekent dat de helft van de maan nooit vanaf de aarde kan worden gezien. De kant die van de aarde af staat, wordt de achterkant of donkere kant van de maan genoemd, ook al schijnt de zon er wel op - we zien hem alleen nooit oplichten.
De fasen van de maan
Geschiedenis van de verkenning van de maan
Voordat er mensen op de maan stonden, stuurden de Verenigde Staten en de USSR robots naar de maan. Deze robots draaiden om de maan of landden op het maanoppervlak. De robots waren de eerste door mensen gemaakte objecten die de maan aanraakten.
Op 21 juli 1969 landden de mensen eindelijk op de maan. Astronauten Neil Armstrong en Buzz Aldrin landden hun maanschip (de Eagle) op het oppervlak van de maan. Toen, terwijl de halve wereld naar hem keek op televisie, klom Armstrong de ladder van de Eagle af en raakte als eerste mens de maan aan, terwijl hij zei: "Dat is één kleine stap voor een man, één reuzensprong voor de mensheid."
Hoewel hun voetafdrukken al lang geleden op de maan zijn achtergelaten, is het waarschijnlijk dat ze er nog steeds zijn, want er is geen wind of regen, waardoor erosie uiterst langzaam gaat. De voetafdrukken worden niet opgevuld of uitgevlakt.
Meer mensen landden op de maan tussen 1969 en 1972, toen het laatste ruimteschip, de Apollo 17, de maan bezocht. Eugene Cernan van Apollo 17 was de laatste persoon die de maan aanraakte.
Buzz Aldrin staat op de maan in 1969
Geschiedenis van de verkenning van de maan
Voordat er mensen op de maan stonden, stuurden de Verenigde Staten en de USSR robots naar de maan. Deze robots draaiden om de maan of landden op het maanoppervlak. De robots waren de eerste door mensen gemaakte objecten die de maan aanraakten.
Op 21 juli 1969 landden de mensen eindelijk op de maan. Astronauten NeilArmstrong en Buzz Aldrin landden hun maanschip (de Eagle) op het oppervlak van de maan. Toen, terwijl de halve wereld naar hem keek op televisie, klom Armstrong de ladder van de Eagle af en raakte als eerste mens de maan aan, terwijl hij zei: "Dat is één kleine stap voor een man, één reuzensprong voor de mensheid."
Hoewel hun voetafdrukken al lang geleden op de maan zijn achtergelaten, is het waarschijnlijk dat ze er nog steeds zijn, want er is geen wind of regen, waardoor erosie uiterst langzaam gaat. De voetafdrukken worden niet opgevuld of uitgevlakt.
Meer mensen landden op de maan tussen 1969 en 1972, toen het laatste ruimteschip, de Apollo 17, de maan bezocht. Eugene Cernan van Apollo 17 was de laatste persoon die de maan aanraakte.
Buzz Aldrin staat op de maan in 1969
Kenmerken
Omdat ze kleiner is, heeft de maan minder zwaartekracht dan de aarde (slechts 1/6 van de hoeveelheid op aarde). Dus als iemand op aarde 120 kg weegt, zou hij op de maan maar 20 kg wegen. Maar ook al is de zwaartekracht van de maan zwakker dan die van de aarde, hij is er nog steeds. Als iemand een bal zou laten vallen terwijl hij op de maan staat, zou hij nog steeds naar beneden vallen. Maar hij zou veel langzamer vallen. Iemand die op de maan zo hoog mogelijk springt, zou hoger springen dan op aarde, maar toch weer op de grond vallen. Omdat de maan geen atmosfeer heeft, is er geen luchtweerstand, dus zal een veer even snel vallen als een hamer.
Zonder atmosfeer is de omgeving niet beschermd tegen hitte of kou. Astronauten droegen ruimtepakken, en droegen zuurstof om te ademen. Het pak woog ongeveer evenveel als de astronaut. De zwaartekracht op de maan is zwak, dus was het pak niet zo zwaar als op aarde.
Op aarde is de lucht blauw omdat de blauwe zonnestralen weerkaatsen op de gassen in de atmosfeer, waardoor het lijkt alsof er blauw licht uit de hemel komt. Maar op de maan is de lucht zwart, omdat er geen dampkring is, zelfs overdag. En omdat er geen atmosfeer is die de maan beschermt tegen de stenen die uit de ruimte vallen. Deze meteorieten storten neer op de maan en maken wijde, ondiepe gaten, kraters genaamd. De maan heeft er duizenden van. Nieuwere kraters slijten geleidelijk de oudere kraters weg.
Kenmerken
Omdat ze kleiner is, heeft de maan minder zwaartekracht dan de aarde (slechts 1/6 van de hoeveelheid op aarde). Dus als iemand op aarde 120 kg weegt, zou die persoon op de maan maar 20 kg wegen. Maar ook al is de zwaartekracht van de maan zwakker dan die van de aarde, hij is er nog steeds. Als iemand een bal zou laten vallen terwijl hij op de maan staat, zou hij nog steeds naar beneden vallen. Maar hij zou veel langzamer vallen. Iemand die op de maan zo hoog mogelijk springt, zou hoger springen dan op aarde, maar toch weer op de grond vallen. Omdat de maan geen atmosfeer heeft, is er geen luchtweerstand, dus zal een veer even snel vallen als een hamer.
Zonder atmosfeer is de omgeving niet beschermd tegen hitte of kou. Astronauten droegen ruimtepakken, en droegen zuurstof om te ademen. Het pak woog ongeveer evenveel als de astronaut. De zwaartekracht op de maan is zwak, dus was het pak niet zo zwaar als op aarde.
Op aarde is de lucht blauw omdat de blauwe zonnestralen weerkaatsen op de gassen in de atmosfeer, waardoor het lijkt alsof er blauw licht uit de hemel komt. Maar op de maan is de lucht zwart, omdat er geen dampkring is, zelfs overdag. Er is geen atmosfeer om de maan te beschermen tegen de stenen die uit de ruimte vallen, en deze meteorieten storten recht op de maan neer en maken brede, ondiepe gaten die kraters worden genoemd. De maan heeft er duizenden van. Nieuwere kraters slijten geleidelijk de oudere kraters weg.
Oorsprong van de maan
De hypothese van de reusachtige inslag is dat de Maan is ontstaan uit de brokstukken van een botsing tussen de jonge Aarde en een protoplaneet ter grootte van Mars. Dit is de bevoorrechte wetenschappelijke hypothese voor de vorming van de Maan.
Oorsprong van de maan
De hypothese van de reusachtige inslag is dat de Maan is ontstaan uit de brokstukken van een botsing tussen de jonge Aarde en een protoplaneet ter grootte van Mars. Dit is de bevoorrechte wetenschappelijke hypothese voor de vorming van de Maan.
Water op de Maan
In 2009 zei de NASA dat ze veel water op de maan hadden gevonden. Het water is niet vloeibaar maar zit in de vorm van hydraten en hydroxiden. Vloeibaar water kan niet bestaan op de maan omdat fotodissociatie de moleculen snel afbreekt. Uit het beeld dat de NASA heeft ontvangen, blijkt echter dat er wel degelijk water heeft bestaan.
Water op de Maan
In 2009 zei de NASA dat ze veel water op de maan hadden gevonden. Het water is niet vloeibaar maar zit in de vorm van hydraten en hydroxiden. Vloeibaar water kan niet bestaan op de maan omdat fotodissociatie de moleculen snel afbreekt. Uit het beeld dat de NASA heeft ontvangen, blijkt echter dat er wel degelijk water heeft bestaan.
Wettelijke status
Tijdens de Koude Oorlog overwoog het Amerikaanse leger om een militaire post op de maan te bouwen, die doelen op aarde kon aanvallen. Ze overwogen ook een kernwapentest op de maan uit te voeren. De Amerikaanse luchtmacht had soortgelijke plannen. Beide plannen werden echter van tafel geveegd toen de NASA van een militair naar een civiel agentschap veranderde.
Hoewel de Sovjet-Unie resten op de maan heeft achtergelaten en de Verenigde Staten een paar vlaggen, heeft geen enkel land zeggenschap over de maan. De VS en de Sovjet-Unie hebben allebei het Verdrag inzake de Buitenruimte ondertekend, waarin de Maan en de hele ruimte de "provincie van de hele mensheid" wordt genoemd. Dit verdrag verbood ook alle militair gebruik van de Maan, inclusief kernwapentesten en militaire bases.
Wettelijke status
Tijdens de Koude Oorlog overwoog het Amerikaanse leger om een militaire post op de maan te bouwen, die doelen op aarde kon aanvallen. Ze overwogen ook een kernwapentest op de maan uit te voeren. De Amerikaanse luchtmacht had soortgelijke plannen. Beide plannen werden echter van tafel geveegd toen de NASA van een militair naar een civiel agentschap veranderde.
Hoewel de Sovjet-Unie resten op de maan heeft achtergelaten en de Verenigde Staten een paar vlaggen, heeft geen enkel land zeggenschap over de maan. De VS en de Sovjet-Unie hebben allebei het Verdrag inzake de Buitenruimte ondertekend, waarin de Maan en de hele ruimte de "provincie van de hele mensheid" wordt genoemd. Dit verdrag verbood ook alle militair gebruik van de Maan, inclusief kernwapentesten en militaire bases.
Verwante pagina's
- Laat Zwaar Bombardement
Verwante pagina's
- Laat Zwaar Bombardement
- Lunatic
