Paus Pius VII
Paus Pius VII (Latijn: Pius Septimus; 14 augustus 1742 - 20 augustus 1823), geboren Barnaba Niccolò Maria Luigi Chiaramonti, was een Italiaanse priester van de rooms-katholieke kerk en de 252e paus van 14 maart 1800 tot 20 augustus 1823.
Vroeg leven
Chiaramonti werd geboren in Cesena als zoon van graaf Scipione Chiaramonti. Zijn moeder, Giovanna was verwant aan de familie Braschi.
Op 16-jarige leeftijd trad hij in 1756 toe tot de Benedictijner Orde; en hij werd Broeder Gregorius genoemd.
Priester
Chiaramonte werd gewijd op 21 september 1765.
Bisschop
In 1782 benoemde Pius VI broeder Gregorius tot bisschop van Tivoli, dat vlakbij Rome ligt. Later werd hij bisschop van Imola.
Kardinaal
Pius VI verhief bisschop Chiaramonte in 1785 tot kardinaal. De see (titulaire kerk) van kardinaal Chiaramonte was de Basiliek van St. Callistus.
Paus
Kardinaal Chiaramonti werd op 14 maart 1800 tot paus gekozen; en hij koos ervoor om Pius VII genoemd te worden. Hij benoemde Ercole Consalvi tot zijn staatssecretaris.
Paus Pius was betrokken bij Italiaanse en Europese politieke geschillen.
Pius reisde van Rome naar Parijs om Napoleon tot keizer van de Fransen te kronen in 1804. Voordat hij Rome verliet, tekende hij de afstandspapieren die van kracht zouden worden als hij in Frankrijk in de gevangenis zou belanden. Hij kwam niet in de gevangenis en deed geen afstand.
Na zijn dood
Het monument van Pius VII (1831) in de Sint-Pietersbasiliek in Rome is van de hand van de Deense beeldhouwer Bertel Thorvaldsen.
