Rachel Carson
Rachel Louise Carson (geboren op 27 mei 1907 - overleden op 14 april 1964) was een Amerikaanse zeebiologe en natuurschrijver. Carson werkte 15 jaar als bioloog, wetenschapper en redacteur in het Amerikaanse Bureau of Fisheries en vervolgens in de Amerikaanse Fish and Wildlife Service. Haar boeken waren zeer belangrijk om de milieubeweging te helpen groeien. Ze was beroemd om het schrijven van Silent Spring. Ze schreef ook een set van drie boeken over de oceaan en wat er in en om de oceaan leeft.
Silent Spring trok de aandacht van veel Amerikanen. Voordien waren er niet veel mensen die zich zorgen maakten over de milieuproblemen en het behoud van het milieu. Het boek ging in op problemen met DDT en andere bestrijdingsmiddelen (chemicaliën die ongedierte doden, zoals muggen en vliegen). Men dacht dat deze pesticiden veilig waren, maar ze zorgden er eigenlijk voor dat veel vogels stierven. DDT bleef in insecten en vissen die door vogels werden gegeten. De vogels legden vervolgens eieren met dunne schelpen die zouden breken. Sommige vogels, zoals de Bald Eagle, verdwenen bijna uit de Verenigde Staten. In haar boek zei Carson dat zonder veranderingen in de manier waarop we pesticiden gebruiken, er misschien geen vogels meer overblijven op een bepaald moment in de toekomst. In plaats van vogels te horen zingen in het voorjaar, zou het stil zijn, en zo kreeg het boek zijn titel.
Dit boek heeft geleid tot een verandering in het nationale bestrijdingsmiddelenbeleid en een verbod op DDT en enkele andere bestrijdingsmiddelen. Deze nieuwe milieubeweging aan de basis, geïnspireerd door het boek, leidde tot de oprichting van het Environmental Protection Agency. Na haar dood werd Carson door Jimmy Carter bekroond met de Presidentiële Medal of Freedom. Er is een National Wildlife Refuge in Maine die naar haar is vernoemd.
Leven en werk
Voortijdig leven en onderwijs
Rachel Carson werd geboren op 27 mei 1907 in Springdale, Pennsylvania en groeide op in een familiebedrijf. Het was aan de Allegheny River, vlakbij Pittsburgh. Carson hield van lezen en was al op jonge leeftijd een getalenteerd schrijver. Ze bracht ook veel tijd door met het verkennen van haar 65-acre (26 ha) boerderij. Ze begon met het schrijven van verhalen (vaak met dieren erin) toen ze acht jaar oud was, en liet haar eerste verhaal publiceren toen ze elf was. Ze las graag het Sint Nicolaasblad, dat haar eerste verhalen publiceerde. Het publiceerde ook verhalen van Beatrix Potter, en de boeken van Gene Stratton Porter, Herman Melville, Joseph Conrad en Robert Louis Stevenson. De natuurlijke wereld, met name de oceaan, was een gemeenschappelijk onderdeel van haar favoriete boeken. Carson studeerde in 1925 af op de middelbare school, aan de top van haar klas van vierenveertig leerlingen.
Op het Pennsylvania College for Women (nu bekend als Chatham University), net als op de middelbare school, was Carson een beetje eenzaam. Oorspronkelijk studeerde ze Engels, maar in januari 1928 stapte ze over op biologie. Ze bleef schrijven in de studentenkrant van de school. Hoewel ze in 1928 aanvaardde om af te studeren aan de Johns Hopkins University, moest ze voor haar laatste jaar op het Pennsylvania College for Women blijven vanwege geldproblemen. Ze studeerde in 1929 cum laude (hoogste onderscheiding) af. Na een zomercursus aan het Marine Biological Laboratory zette ze in de herfst van 1929 haar studie zoölogie en genetica voort bij Johns Hopkins.
Na haar eerste jaar van de graduate school werkte Carson in een laboratorium met ratten en Drosophila, om geld te verdienen voor het onderwijs. Ze schreef haar proefschrift voor haar masterdiploma over hoe de pronephros bij vissen zich vroeg in hun leven ontwikkelden. In juni 1932 behaalde ze haar masterdiploma in de zoölogie. Ze wilde doorgaan voor een doctoraat, maar in 1934 moest Carson Johns Hopkins verlaten om een fulltime baan in het onderwijs te vinden om haar familie te helpen onderhouden. In 1935 stierf haar vader plotseling en moest Carson voor haar ouder wordende moeder zorgen. Dit maakte het geldprobleem nog groter (dit was tijdens de Grote Depressie, toen er moeilijk werk te vinden was).
Werken als bioloog
Haar biologie mentor van de universiteit hielp haar een parttime baan te krijgen bij het Amerikaanse Bureau of Fisheries. Hier schreef ze voor een educatieve uitzending genaamd Romance Under the Waters op de radio (dit was voor de televisie). Het was een zeven minuten durend programma dat een jaar lang één keer per week werd uitgezonden. Het ging over het aquatische leven (meestal vis), om de publieke belangstelling voor visbiologie te vergroten en voor wat het Bureau of Fisheries deed. Dit was een baan die verschillende mensen voor Carson niet hadden kunnen doen. Carson begon ook met het indienen van artikelen over het zeeleven in de Chesapeake Bay bij lokale kranten en tijdschriften.
Carson's baas vond het goed wat ze deed en vroeg haar de inleiding te schrijven tot een openbare brochure over het vissersbureau. Hij liet haar ook solliciteren naar de eerste fulltime baan die beschikbaar kwam. Toen ze het ambtenarenexamen aflegde, scoorde ze alle andere sollicitanten. In 1936 werd ze pas de tweede vrouw die door het Bureau voor de Visserij werd aangenomen voor een fulltime, professionele functie, als junior aquatische bioloog. Carson werkte 15 jaar in het Amerikaanse Bureau of Fisheries en daarna in de Amerikaanse Fish and Wildlife Service.
Als auteur
Met haar bestseller van 1951, De zee om ons heen, kon ze fulltime werken als natuurschrijver. Mensen herkenden haar als een begenadigd schrijver. Haar volgende boek, The Edge of the Sea, en de heruitgegeven versie van haar eerste boek, Under the Sea Wind, waren ook bestsellers. Samen verkennen de drie boeken alle delen van het oceaanleven, van de kusten tot aan de oppervlakte en de diepzee.
Eind jaren vijftig raakte Carson geïnteresseerd in het behoud en de milieuproblemen die worden veroorzaakt door nieuwe pesticiden. Aanvankelijk wilde ze er niet over schrijven, maar niemand anders zou over de problemen met pesticiden schrijven. Dus bestudeerde ze het probleem, en schreef ze Silent Spring (gepubliceerd in 1962).
Dood
Rachel Carson stierf jong, op 56 jarige leeftijd. Ze had eerder borstkanker. Het werd behandeld, maar na enkele jaren kwam de kanker terug. Ze stierf op 14 april 1964.
Carson's kinderhuis is nu bewaard gebleven als de Rachel Carson Homestead...
Vragen en antwoorden
V: Wie was Rachel Louise Carson?
A: Rachel Louise Carson was een Amerikaanse zeebiologe en natuurschrijfster. Ze werkte 15 jaar als bioloog, wetenschapper en redacteur bij het U.S. Bureau of Fisheries en vervolgens de United States Fish and Wildlife Service.
V: Welke boeken heeft zij geschreven?
A: Rachel Louise Carson schreef Silent Spring, evenals drie boeken over de oceaan en wat daarin en daaromheen leeft.
V: Welk probleem behandelde Silent Spring?
A: Silent Spring behandelde problemen met DDT en andere pesticiden (chemicaliën die ongedierte doden, zoals muggen en vliegen). Men dacht dat deze pesticiden veilig waren, maar ze veroorzaakten in feite de dood van veel vogels door hun ophoping in insecten en vissen die door vogels werden gegeten.
V: Hoe heeft dit boek tot verandering geleid?
A: Dit boek leidde tot een verandering van het nationale pesticidenbeleid en een verbod op DDT en enkele andere pesticiden, en inspireerde tot de oprichting van het Environmental Protection Agency.
V: Welke prijs kreeg Rachel Louise Carson na haar dood?
A: Na haar dood kreeg Rachel Louise Carson van Jimmy Carter de Presidential Medal of Freedom.
V: Is er iets naar haar vernoemd?
A: Ja, er is een National Wildlife Refuge in Maine naar haar vernoemd.
