Sarah Siddons

Biografie

Jeugd

Ze werd geboren als Sarah Kemble in Brecon, Brecknockshire, Wales. Zij was de oudste dochter van Roger Kemble, een acteur en manager. Hij reisde rond met zijn gezelschap, waartoe de meeste leden van zijn familie behoorden, en Sarah "Sally" Ward.

Acteren werd nog maar net een respectabel beroep voor een vrouw. Aanvankelijk vonden haar ouders het niet leuk dat ze ervoor gekozen had om actrice te worden.

Carrière

In 1774 had Siddons haar eerste succes als Belvidera in Thomas Otway's Venice Preserved. Door deze rol werd ze opgemerkt door David Garrick. Garrick stuurde later iemand om haar te zien optreden als Calista in Thomas Rowe's Fair Penitent. Hierna werd ze geëngageerd om in Drury Lane op te treden. Ze was onervaren. Hierdoor, en door andere factoren, werden haar eerste optredens als Portia in het stuk The Merchant of Venice en in andere rollen niet goed ontvangen. Ze kreeg een briefje van de manager van Drury Lane dat haar diensten niet nodig waren. Ze was, in haar eigen woorden :

verbannen uit Drury Lane als een waardeloze kandidaat voor roem en fortuin...

In 1777 ging ze in de provincies spelen. De volgende zes jaar werkte ze in provinciale gezelschappen, vooral in York en Bath. Haar roem groeide. Haar volgende optreden op Drury Lane op 10 oktober 1782 was heel anders. Ze was meteen een sensatie toen ze de titelrol speelde in Garrick's bewerking van een toneelstuk van Thomas Southerne, Isabella, or, The Fatal Marriage.

Haar beroemdste rol was die van Lady Macbeth. Omdat ze heel goed emoties kon uitdrukken wanneer ze de moorddadige passies van Lady Macbeth acteerde, kon ze haar publiek boeien. Lady Macbeth was het toneelstuk dat het beste bij haar acteren paste. Ze was lang en had een opvallend figuur, een briljante schoonheid, krachtig sprekende ogen en een plechtige waardigheid van houding. Dit stelde haar in staat om het personage als het hare op te eisen.

Na Lady Macbeth speelde ze Desdemona in Othello, Rosalind in As You Like It, Ophelia en Volumnia, allemaal met groot succes. In Queen Catherine ontdekte ze een rol die bijna net zo goed bij haar acteerprestaties paste als die van Lady Macbeth.

Het was het begin van twintig jaar waarin zij de koningin van Drury Lane was. Haar beroemdheidsstatus is "mythisch" en "monumentaal" genoemd. Tegen "het midden van de jaren 1780 was Siddons gevestigd als een cultureel icoon." Ze mengde zich onder de literaire en sociale elite van de Londense samenleving. Ze kende mensen als Samuel Johnson, Edmund Burke, Hester Thrale Piozzi en William Windham.

In 1802 verliet ze Drury Lane. Ze verscheen toen van tijd tot tijd op het toneel van een concurrerend theater, Covent Garden. Het was daar, op 29 juni 1812, dat zij misschien wel de meest buitengewone afscheidsvoorstelling in de theatergeschiedenis gaf. Ze speelde haar beroemdste rol, Lady Macbeth, en het publiek weigerde het stuk voort te zetten na het einde van de slaapwandelscène. Uiteindelijk, na een tumultueus applaus vanuit de zaal, ging het doek weer open en werd Siddons ontdekt zittend in haar eigen kleren en personage - waarna ze een emotionele afscheidstoespraak hield voor het publiek die acht minuten duurde.

Mevrouw Siddons trok zich formeel terug van het toneel in 1812, maar bleef optreden bij speciale gelegenheden. Haar laatste optreden was op 9 juni 1819 als Lady Randolph in John Home's Douglas.

Persoonlijk leven

Ze begon als dienstmeisje van Lady Greathead in Guy's Cliffe House, bij de Saxon Mill, Coventry Road, Warks.

In 1773, op 18-jarige leeftijd, trouwde ze met William Siddons, een acteur. Ze had minder geluk met haar familie. Ze kreeg zeven kinderen, maar vijf daarvan stierven. Haar huwelijk met William Siddons zorgde voor veel problemen. Ze konden niet scheiden, maar gingen uit elkaar en woonden op verschillende plaatsen.

Dood

Sarah Siddons overleed in 1831 in Londen. Ze is begraven op het Saint Mary's kerkhof in Paddington Green.

 
Sarah Siddons als Euphrasia in Arthur Murphy's The Grecian Daughter, in het Theatre Royal, Drury Lane, in 1782.  

Reynolds portret

Sir Joshua Reynolds schilderde zijn beroemde portret, "Mrs. Siddons as the Tragic Muse," in 1784 (zie Infobox), en tekende het op de zoom van haar jurk, "want," zei hij tegen haar, "ik heb me voorgenomen om op de zoom van jouw kledingstuk naar het nageslacht te gaan."

In 1950 zag Joseph Mankiewicz het portret en besloot dat het het decor zou vormen voor de openingsscène van All About Eve. De scène opende in de balzaal van de toen fictieve Sarah Siddons Society. De gelegenheid is de uitreiking van het Sarah Siddons award beeldje, gemodelleerd naar Sarah Siddons als de Tragische Muze. In de climaxscène van het feest is het schilderij prominent aanwezig tussen Bette Davis en Marilyn Monroe. Het portret overheerst ook de slotscène wanneer Anne Baxter er langs loopt.

In 1957 poseerde Bette Davis als Sarah Siddons in een re-creatie van het schilderij als onderdeel van de Pageant of the Masters.

 
Sarah Siddons als de tragische muze door Sir Joshua Reynolds, schilderij in The Huntington, San Marino, Californië.  

Culturele referenties

Ten tijde van de release van All About Eve was de Sarah Siddons Award een zuiver fictieve prijs. Nu bestaat er echter de Amerikaanse Sarah Siddons Award voor dramatische prestaties in het theater: een echte en prestigieuze prijs, genoemd ter ere van Siddons. De prijs wordt jaarlijks uitgereikt in Chicago door de "Sarah Siddons Society."

De London Underground liet een door Vickers gebouwde elektrische locomotief naar haar vernoemen. No. 12 werd gebruikt op de Metropolitan Line en bleef samen met andere locomotieven tot 1961 in bedrijf. Ze was kastanjebruin geschilderd en is nu de enige van twintig locomotieven die in werkende staat bewaard is gebleven. ^[]

Michael Corby, oprichter van de groep The Babys uit de jaren zeventig, is naar verluidt de achter-achter-achter-kleinzoon van Sarah Siddons. ^[]

 

Verwante pagina's

• Familie Kemble