Victor Horta
Victor, Baron Horta (6 januari 1861 - 8 september 1947) was een Belgisch architect en ontwerper. John Julius Norwich zei dat hij "zonder twijfel de belangrijkste Europese Art Nouveau architect" was. Horta is een van de belangrijkste namen in de Art Nouveau architectuur. Volgens sommigen was zijn Hôtel Tassel in Brussel de eerste keer dat de stijl in de architectuur werd toegepast.
In 1932 verleende Koning Albert I van België Horta de titel van Baron voor zijn diensten aan de architectuur. Vier van de gebouwen die hij ontwierp, staan op de werelderfgoedlijst van UNESCO.
Leven en carrière
Horta had van kindsbeen af een grote belangstelling voor muziek. In 1873 ging hij muziektheorie studeren aan het Conservatorium van Gent. Hij werd verwijderd wegens slecht gedrag. In plaats daarvan ging hij architectuur studeren aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Gent. In 1878 vertrok Horta naar Parijs. Hij vond werk bij architect en ontwerper Jules Debuysson in Montmartre. Daar liet hij zich inspireren door impressionistische en pointillistische kunstenaars, maar ook door de mogelijkheden van het werken met ijzer en glas.
Toen Horta's vader in 1880 overleed, keerde hij terug naar België en vestigde zich in Brussel. Hij trouwde er met zijn eerste vrouw. Hij studeerde architectuur aan de Académie Royale des Beaux-Arts. In Brussel sloot Horta een vriendschap met Paul Hankar. Hij werd assistent van diens professor Alphonse Balat, architect van Leopold II van België. Samen ontwierpen ze de koninklijke serres van Laken, Horta's eerste werk waarbij glas en ijzer werden gebruikt.
In 1884 won Horta de eerste Prix Godecharle die werd toegekend voor architectuur.
Tegen 1885 werkte Horta alleen. Hij kreeg de opdracht om drie huizen te ontwerpen. In datzelfde jaar werd hij ook lid van de Centrale Vereniging van Belgische Bouwkunst. De volgende jaren nam hij deel aan een aantal wedstrijden voor openbare werken. Hij werkte samen met beeldhouwers (met name zijn vriend Godefroid Devresse) aan beeldhouwwerken en zelfs graven. Hij won een aantal prijzen. Hij vond de vormen die hij maakte erg praktisch en niet artistiek.
In deze periode trad Horta toe tot de vrijmetselaars. Dit leverde hem veel klanten op toen hij in 1893 terugkeerde naar het ontwerpen van huizen en winkels.
Horta werd in 1892 benoemd tot hoofd grafische vormgeving voor architectuur aan de Université Libre de Bruxelles. In 1893 werd hij er professor in de architectuur. Hij werkte er tot 1911.
Erfgoed
Veel van Horta's gebouwen werden verwoest. Verschillende gebouwen van Horta staan echter nog steeds overeind in Brussel. De meest opmerkelijke zijn de Magasins Waucquez, vroeger een warenhuis, nu het Brussels Stripmuseum en vier van zijn privé-woningen (hôtels), die tot het UNESCO-werelderfgoed behoren:
- Hôtel Tassel, ontworpen en gebouwd voor Prof. Émile Tassel in 1892 - 1893.
- Hôtel Solvay, ontworpen en gebouwd 1895 - 1900.
- Hôtel van Eetvelde, ontworpen en gebouwd 1895 - 1898.
- Maison et Atelier Horta, ontworpen in 1898, nu het Horta Museum, gewijd aan zijn werk.
