Klassieke natuurkunde | de fysica die vóór de 20e eeuw werd gemaakt
Klassieke natuurkunde is de natuurkunde van vóór de 20e eeuw. Dit deel van de natuurkunde bestudeert zaken als beweging, licht, zwaartekracht en elektriciteit.
Het grootste deel van de huidige natuurkunde gebruikt ideeën die ingewikkelder zijn dan de ideeën van de klassieke natuurkunde, omdat natuurkundigen in de 20e eeuw twee betere manieren ontdekten om de natuur te beschrijven: de relativiteitstheorie en de kwantummechanica.
De klassieke natuurkunde bleek niet te werken als de bestudeerde dingen heel erg klein waren (ongeveer zo groot als atomen of kleiner), of heel erg snel bewogen (ongeveer zo snel als het licht). Dus werkte Albert Einstein rond het begin van de twintigste eeuw zijn relativiteitstheorie uit en creëerden mensen als Neils Bohr, Werner Heisenberg en Erwin Schrödinger de kwantummechanica.
Geschiedenis
Sir Isaac Newton, en vele wetenschappers vóór hem, hebben de klassieke natuurkunde helpen creëren. Zij merkten op dat sommige dingen in de natuur, zoals het vallen van een appel, telkens op dezelfde manier gebeuren. Newton maakte vergelijkingen waarmee hij dergelijke gebeurtenissen kon voorspellen. Hij noemde deze vergelijkingen natuurkundige wetten.
De natuurkundige wetten van Newton zijn getest door middel van experimenten en door ze te gebruiken bij het uitvoeren van opdrachten. Soms verstoren dingen (zoals krachtige wind) de resultaten van het experiment een beetje, en komen de resultaten een beetje verkeerd uit. Maar wanneer mensen zich inspannen om deze extra factoren weg te nemen, komen de resultaten van de experimenten bijna altijd dichter in de buurt van wat de wetten van Newton voorspellen.
Gebieden van de klassieke fysica
- Mechanica (hoe hefbomen dingen helpen optillen, auto's blijven rijden nadat de motor is uitgezet, enz.)
- Thermodynamica (waarom wij sommige dingen als warm en andere als koud ervaren, waarom het langer duurt om water te verwarmen dan lucht, enz.)
- Elektriciteit (waarom een voorwerp tegen een ander kan wrijven, waarom elektronen door draden bewegen, waarom bliksem enorme afstanden kan overbruggen, enz.)
- Magnetisme (waarom kompasnaalden naar de noord- en zuidpool wijzen, waarom spijkers om en om met geïsoleerde draad gewikkeld als magneten werken wanneer er een gelijkstroom door de draad wordt geleid, enz.)
- Optica (waarom zonlicht door regendruppels een regenboog kan produceren, waarom prisma's licht buigen en een spectrum maken zoals de regenboog, waarom lenzen dingen kunnen vergroten, hoe krachtige telescopen te maken met of zonder gebruik van lenzen, enz.)
| Takken van de fysica | |
| Afdelingen |
|
| Benaderingen |
|
| Klassiek |
|
| Modern |
|
| Interdisciplinair |
|
| Verwant |
|
Vragen en antwoorden
V: Wat is klassieke natuurkunde?
A: Klassieke fysica is de tak van de fysica die vóór de 20e eeuw werd ontwikkeld. Het bestudeert zaken als beweging, licht, zwaartekracht en elektriciteit.
V: Hoe is de klassieke natuurkunde in de 20e eeuw veranderd?
A: In de 20e eeuw ontdekten natuurkundigen twee betere manieren om de natuur te beschrijven - de relativiteitstheorie en de kwantummechanica - waardoor de klassieke natuurkunde minder bruikbaar werd bij het bestuderen van zeer kleine of snel bewegende voorwerpen.
V: Wie werkten er in de twintigste eeuw aan de ontwikkeling van nieuwe theorieën?
A: Albert Einstein werkte zijn relativiteitstheorie uit en mensen als Neils Bohr, Werner Heisenberg en Erwin Schrِdinger creëerden de kwantummechanica.
V: Wanneer werkt de klassieke natuurkunde niet?
A: Klassieke fysica werkt niet bij het bestuderen van zeer kleine objecten (ongeveer zo groot als atomen of kleiner) of bij het bestuderen van objecten die zeer snel bewegen (rond de lichtsnelheid).
V: Wat zijn enkele voorbeelden van onderwerpen die door de klassieke natuurkunde worden bestudeerd?
A: Voorbeelden van klassieke natuurkunde zijn beweging, licht, zwaartekracht en elektriciteit.
V: Welke twee theorieën hebben de klassieke natuurkunde in de twintigste eeuw vervangen?
A: De twee theorieën die in de twintigste eeuw de klassieke natuurkunde vervingen, waren de relativiteitstheorie en de kwantummechanica.
