Vierde wand

De vierde muur is de denkbeeldige "muur" aan de voorzijde van het podium in een traditioneel driewandig theater. In een theater is de vierde wand degene waardoor het publiek de actie van het stuk ziet. Het idee van de vierde muur is beroemd geworden door filosoof en criticus Denis Diderot. Het werd meer gebruikt in de 19e eeuw. De vierde muur breidde het idee uit van een denkbeeldige grens tussen een fictief werk en het publiek.

Als een acteur rechtstreeks tot het publiek spreekt, iets met het publiek doet, of zelfs gewoon het publiek opmerkt, dan staat dat bekend als "het breken van de vierde muur". In een film, of op televisie, kan dit worden gedaan door de acteur rechtstreeks met de camera te spreken. Dit doorbreekt een grens die normaal gesproken door werken van fictie wordt opgetrokken of verondersteld. Het staat bekend als een metafictionele techniek. In literatuur en videospelletjes gebeurt het wanneer een personage de lezer of speler erkent.

De vierde muur is niet hetzelfde als een soliloquie. Een soliloquie is een dramatisch apparaat dat door toneelschrijvers wordt gebruikt, waarbij het personage op het podium een monoloog geeft die het publiek inzicht geeft in hun gedachten.

De aanvaarding van de transparantie van de vierde muur maakt deel uit van de opschorting van het ongeloof tussen een fictief werk en een publiek. Het stelt hen in staat om van de fictie te genieten alsof ze echte gebeurtenissen waarnemen. Hoewel de criticus Vincent Canby het in 1987 omschreef als "die onzichtbare kras die het publiek voor altijd van het toneel scheidt".

In een box set, zoals deze die gebruikt werd in een Moskouse kunsttheaterproductie van Anton Tsjechovs De kersenboomgaard uit 1904, worden drie wanden voorzien door decor op het toneel, terwijl de onzichtbare vierde wand wordt voorzien door de prosceniumboog.Zoom
In een box set, zoals deze die gebruikt werd in een Moskouse kunsttheaterproductie van Anton Tsjechovs De kersenboomgaard uit 1904, worden drie wanden voorzien door decor op het toneel, terwijl de onzichtbare vierde wand wordt voorzien door de prosceniumboog.

Buiten theater

De metafoor van de vierde muur is door de acteur Sir Ian McKellen gebruikt om het werk van de schilder L. S. Lowry te beschrijven:

"... stond aan de overkant van de weg van zijn onderdanen en observeerde. Vaak genoeg staan er een aantal mensen in een menigte naar hem te turen. Ze nodigen ons even uit in hun wereld, zoals personages op een podium dat soms doen, om de illusie van de vierde muur te doorbreken."

McKellen zei dat "Lowry's mid-air viewpoint is als een uitzicht vanuit de kledingcirkel", kijkend naar beneden als naar een podium. En, zo betoogt McKellen, Lowry "markeert vaak de grenzen van het straatbeeld met stoepranden of een stoep die aanvoelen als de rand van het podium waar de voetlampen de actie verlichten".

De metafoor van de vierde muur is door literair criticus David Barnett gebruikt voor The Harvard Lampoon's parodie op The Lord of the Rings. Hij zegt dat een personage de regels van de vertelling breekt door te verwijzen naar de tekst zelf. Het personage Frodo observeert "het zou een lang epos worden", dat volgens Barnett "de vierde muur breekt".

Woody Allen brak de vierde muur verschillende keren in zijn film Annie Hall. Allen legde uit, "omdat ik voelde dat veel van de mensen in het publiek dezelfde gevoelens en dezelfde problemen hadden. Ik wilde direct met ze praten en ze confronteren."

Vierde wandonderbrekingen worden ook gebruikt voor het komische effect. Mel Brooks breekt de vierde muur in veel van zijn films, soms letterlijk. In Blazing Saddles was de klimatologische vechtscène tussen de stedelingen en de bandieten zo groot dat hij letterlijk in andere delen van de filmstudio breekt.

Op televisie is het breken van de vierde muur zeldzaam. Het is gedaan in de geschiedenis van het medium. George Burns deed het vele malen op de jaren '50 sitcom die hij samen met zijn echte vrouw Gracie Allen maakte. Het is Garry Shandling's Show en Mrs Brown's Boys hebben allebei hun titelkarakter dat tussen de sets door loopt. De laatste toont karakters die dezelfde scènes overdoen als ze een regel van de dialoog hebben gemist. Een ander televisiepersonage dat regelmatig de vierde muur breekt is Francis Urquhart in de Britse tv-dramaserie House of Cards, To Play the King en The Final Cut. Urquhart praat tijdens elke aflevering meerdere malen met het publiek. Hij geeft de kijker commentaar op zijn eigen acties op de show. Dezelfde techniek wordt ook gebruikt in de Amerikaanse bewerking van House of Cards.

Vragen en antwoorden

V: Wat is de vierde muur?


A: De vierde muur is een denkbeeldige "muur" vooraan in een traditioneel theater met drie muren. Door deze muur ziet het publiek de actie van een toneelstuk.

V: Wie heeft het idee van de vierde wand beroemd gemaakt?


A: Het idee van de vierde wand is bekend geworden door de filosoof en criticus Denis Diderot.

V: Wanneer werd het populair?


A: De vierde wand werd populairder in de 19e eeuw.

V: Wat gebeurt er als een acteur rechtstreeks tot het publiek spreekt of met het publiek interageert?


A: Wanneer een acteur rechtstreeks spreekt tot of interageert met het publiek, staat dit bekend als "het doorbreken van de vierde wand". Hierdoor wordt een grens doorbroken die normaal gesproken door fictie wordt gesteld of verondersteld.

V: Hoe wordt de vierde wand in literatuur en videospelletjes doorbroken?


A: In literatuur en videogames treedt het doorbreken van de vierde wand op wanneer een personage de lezer of speler erkent.

V: Waarin verschilt het doorbreken van de vierde wand van een soliloquy?


A: Het doorbreken van de vierde wand verschilt van een soliloquy, omdat een soliloquy een dramatisch middel is dat door toneelschrijvers wordt gebruikt om één personage op het toneel een monoloog te laten vertellen die inzicht geeft in zijn of haar gedachten, terwijl het doorbreken van de vierde wand inhoudt dat er rechtstreeks tot het publiek wordt gesproken of dat er interactie is met het publiek.

V:Welke rol speelt de suspension of disbelief bij het aanvaarden van transparantie tussen fictief werk en zijn publiek? A:De aanvaarding van de transparantie tussen het fictieve werk en het publiek stelt hen in staat ervan te genieten alsof ze echte gebeurtenissen waarnemen, en om dit effect te bereiken moet het ongeloof worden opgeschort.

AlegsaOnline.com - 2020 / 2023 - License CC3