Kinorhyncha

Anatomie

Kinorhynchans zijn gesegmenteerde, ledemaatloze dieren, met een lichaam dat bestaat uit een kop, nek en een romp van elf segmenten. In tegenstelling tot sommige soortgelijke ongewervelde dieren hebben zij geen externe cilia, maar in plaats daarvan een aantal stekels langs het lichaam, plus tot zeven cirkels van stekels rond de kop. Deze stekels worden gebruikt om te bewegen, door de kop terug te trekken en naar voren te duwen, waarna ze met de stekels het substraat vastgrijpen terwijl ze het lichaam optrekken.

De lichaamswand bestaat uit een dunne laag, die een taaie cuticula afscheidt; deze wordt tijdens de groei tot volwassenheid meerdere malen verveld. Deze laag is een syncytium, dat kernen bevat, maar geen celmembranen.

De stekels zijn beweegbare verlengstukken van de lichaamswand, hol en bedekt met cuticula. De kop is volledig intrekbaar, en wordt bedekt door een stel nekplaten die placiden worden genoemd als ze zijn ingetrokken.

Het zenuwstelsel is typisch voor ongewervelde dieren. Het bestaat uit een ventrale zenuwstreng, met één ganglion in elk segment, en een voorste zenuwring rond de keelholte. Kleinere ganglia bevinden zich ook in de laterale en dorsale delen van elk segment, maar vormen geen afzonderlijke koorden. Sommige soorten hebben eenvoudige ocelli (oogvlekken) op de kop, en alle soorten hebben kleine borstelharen op het lichaam als tastzin.

Voortplanting

Er zijn twee geslachten die op elkaar lijken. Een paar gonaden bevindt zich in het middengebied van de romp, en opent zich naar poriën in het laatste segment. Bij de meeste soorten omvat het spermakanaal twee of drie stekelige structuren die vermoedelijk helpen bij de copulatie, hoewel de details onbekend zijn. De larven leven vrij, maar verder is er weinig bekend over hun voortplantingsproces.

Classificatie

Hun naaste verwanten zijn vermoedelijk de phyla Loricifera en Priapulida. Samen vormen zij de Scalidophora.

Phylum Kinorhyncha

• Orde Cyclorhagida
• Orde Homalorhagida