L118 Light Gun
De L118 Light Gun is een houwitser. Het werd voor het eerst gemaakt voor het Britse leger in de jaren 1970. Sindsdien is het veel over de wereld verplaatst. De Verenigde Staten gebruiken een gewijzigde versie van de L118, de M119A1. De juiste naam is "Gun, 105mm, Field, L118", maar meestal wordt het gewoon "het Lichte Kanon" genoemd.
De L118 kan worden gesleept door een middelzwaar voertuig. Hij kan ook worden verplaatst door een Chinook-helikopter.
Geschiedenis
Ontwikkeling
Van 1961 tot de jaren 1970 gebruikte het Britse leger de 105 mm Pack Howitzer L5 als lichte houwitser. Deze houwitser werd veel gebruikt. Hij was voor het eerst ontworpen in Italië voor de Alpini. Hij was licht genoeg om te worden opgetild door Westland Wessex helikopters of gesleept door Land Rovers. Hij kon echter niet ver schieten (had een kort bereik), had een slecht vizier en was niet erg populair.
In 1965 vroeg het Britse leger om een nieuwe 105 mm houwitser omdat de pakhouwitser "bereik en dodelijkheid miste" (een kort bereik had en niet erg dodelijk was).
Het nieuwe kanon werd al snel het 'Light Gun' genoemd. Het werd ontworpen door de Royal Armament Research and Development Establishment (RARDE) van de overheid. In 1968 werden prototypes getest. Men merkte echter dat er meer gewicht nodig was om een kanon zo stevig en sterk te maken als nodig was. Verschillende kanonnen werden daarom opnieuw ontworpen.
De eerste kanonnen werden gemaakt door de Royal Ordnance Factory, ROF Nottingham. Deze is nu opgegaan in BAE Systems Land and Armaments.
In Britse dienst
De L118 werd voor het eerst gebruikt door het Britse leger in 1976. Het nieuwe wapen was zwaarder dan de Pack Howitzer. Echter, nieuwe, betere helikopters zoals de Puma en de Westland Sea King, die de L118 konden dragen, werden in diezelfde tijd ook al gebruikt.
Sinds het eind van de jaren negentig gebruikt het Britse leger Pinzgauer ATV's als voertuigen om de kanonnen te verplaatsen. In Arctische dienst (en op sommige andere plaatsen) wordt de L118 verplaatst door de Hägglunds Bv 206. Die heeft ski's om zich op sneeuw te verplaatsen. Er zijn ski's op gezet als er sneeuw ligt.
In 1982 werd de L118 veel gebruikt tijdens de Falklandoorlog. 30 kanonnen werden naar de Falklandeilanden overgebracht. Sindsdien hebben Britse troepen de L118 gebruikt in de Balkan, Sierra Leone, Irak en Afghanistan.
Op 30 november 2001 werd een L118 Light Gun het One O'Clock Gun in Edinburgh Castle. Dit vuurt elke dag om één uur, behalve op zondag, Goede Vrijdag en Eerste Kerstdag.
The One O'Clock Gun firing
Ontwerp
Het Light Gun nam veel kenmerken over van de QF 25 ponder. De L118 is echter lichter dan de QD 25 ponder.
De L118 heeft een speciaal systeem, het Automatic Pointing System. Hierdoor kan het pistool in 30 seconden worden uitgepakt en in actie komen.
Munitie
De L118 vuurt 105 mm Fd Mk 2 munitie af. Het heeft twee echte patronen voor het gevecht en een lege voor ceremonies enz.
Enkele munitiesoorten in Britse dienst zijn:
- L31 Hoog explosief (HE). Deze kogel is gevuld met 2,5 kilogram RDX/TNT. Het bereik is 17,2 km.
- L45 Smoke Base Ejection. Dit is een speciale granaat, want hij maakt witte rook als hij de grond raakt. Deze rook blijft 60 seconden hangen.
- Target Marker. Deze maken een oranje (L38) of rode (L37) wolk. Deze kunnen worden gemaakt in de lucht of wanneer de granaat de grond raakt. Ze worden gebruikt om aan te geven waar doelen zijn voor bijvoorbeeld luchtaanvallen.
- L43 Verlichting. Dit is een verlichtingsgranaat. Het verlicht een gebied. Het brandt 30 seconden.
De rookgranaat WP (witte fosfor) is door het Verenigd Koninkrijk nooit gebruikt voor de L118.
Er wordt nieuwe munitie voor de L118 ontwikkeld. Die zal nog schadelijker zijn en een groter bereik hebben.
Wijzigingen in het ontwerp
In het begin van de jaren negentig hadden alle Britse L118's een radar en de bijbehorende stroomvoorziening.
Een programma dat in 2007 begon met verbeteringen aan Britse geweren probeerde het geweer lichter en sommige functies beter te maken. Om het geweer minder te laten wegen werden sommige stalen onderdelen vervangen door titanium.
Verschillende soorten L118
L119
De L119 heeft een andere loop. Hij is iets korter. Het vuurt andere munitie af, waardoor het kanon een bereik heeft van 11.400 meter (12.500 yd). In Britse dienst werd de L119 alleen gebruikt voor training. De laatste Britse L119's werden in 2005 met pensioen gestuurd.
M119A1
De L119 werd meer veranderd en gemaakt onder een licentie voor het Amerikaanse leger.
