Mohenjodaro
Mohenjo-daro was een van de grootste stadsnederzettingen van de Indus-vallei beschaving in Zuid-Azië.
De stad ligt in de provincie Sindh, Pakistan. De stad werd gebouwd rond 2600 v. Chr. Het was een van de eerste stedelijke nederzettingen in de wereld. Mohenjo-daro bestond in dezelfde tijd als de beschavingen van het oude Egypte, Mesopotamië en Griekenland. De archeologische ruïnes van de stad zijn door UNESCO uitgeroepen tot werelderfgoed. In Pakistan is het een van de nationale iconen van het verre verleden.
Kaart van de belangrijkste nederzettingen in de Indus-beschaving
"Het dansende meisje" artefact gevonden in Mohenjo-daro
De buste van de koning-priester uit 2.500-1.500 v. Chr. opgegraven op de plaats van de oude stad Mohenjo-daro.
Historische context
Mohenjo-daro werd gebouwd in de 26e eeuw v. Chr. Het was een van de grootste steden van de oude Indus-vallei beschaving, die zich rond 3000 v. Chr. ontwikkelde uit de prehistorische Indus cultuur. Op haar hoogtepunt strekte de Indus-Beschaving zich uit over een groot deel van wat nu Pakistan en Noord-India is, in westelijke richting tot aan de Iraanse grens, in zuidelijke richting tot aan Gujarat in India en in noordelijke richting tot aan een voorpost in Bactrië. Er waren grote stedelijke centra in Harappa, Mohenjo-daro, Lothal, Kalibangan, Dholavira en Rakhigarhi.
Mohenjo-daro was de meest geavanceerde stad van die tijd, met een opmerkelijk geavanceerde civiele techniek en stadsplanning. Toen de Indus-beschaving rond 1900 v. Chr. plotseling in verval raakte, werd Mohenjo-daro verlaten.
Artefacten
Het dansende meisje dat in Mohenjo-daro werd gevonden, is een artefact dat zo'n 4500 jaar oud is. Het 10,8 cm lange bronzen beeldje van het dansende meisje werd in 1926 gevonden in een huis in Mohenjo-daro. Zij was het favoriete beeldje van de Britse archeoloog Mortimer Wheeler, zoals hij zei in dit citaat uit een televisieprogramma uit 1973:
"Daar is ze... pruillipjes en een brutale blik in de ogen. Ze is een jaar of vijftien, denk ik, niet ouder, maar ze staat daar met armbanden om haar arm en verder niets aan. Een meisje dat zichzelf en de wereld perfect vertrouwt, op dit moment. Er is niets zoals zij, denk ik, in de wereld".
John Marshall, een van de opgravers van Mohenjo-daro, beschreef haar als een levendige impressie van het jonge ... meisje, haar hand op haar heup in een half onbeschaamde houding, en de benen iets naar voren terwijl ze met haar benen en voeten de maat slaat op de muziek.
Een zittend mannelijk beeld is de zogenaamde "Priester-koning" (hoewel er geen bewijs is dat priesters of koningen de stad regeerden). Archeologen ontdekten het beeldhouwwerk in de benedenstad van Mohenjo-daro in 1927. Het werd gevonden in een ongebruikelijk huis met siermetselwerk en een nis in de muur en lag tussen bakstenen funderingsmuren die ooit een vloer omhoog hielden.
Dit bebaarde beeld draagt een hoofdband, een armband en een mantel versierd met klaverbladmotieven die oorspronkelijk met rood pigment waren gevuld.
