Nickel Creek
Nickel Creek was een Amerikaanse akoestische muziekgroep. Hoewel de muziek van de groep wortels heeft in bluegrass, noemt Nickel Creek zichzelf nu "progressief akoestisch". De band bestaat uit drie personen: Chris Thile (mandoline), Sean Watkins (gitaar), en Sara Watkins (viool). Een vierde lid speelt ook bas bij de band. Chris Thile's vader Scott Thile, Byron House, en Derek Jones hebben bas gespeeld bij de groep. Mark Schatz speelt sinds 2003 bas bij Nickel Creek. De band heeft nummers gespeeld van Radiohead, Elliott Smith, Bob Dylan, en zelfs "Toxic" van Britney Spears. De meeste nummers die de band speelt zijn echter eigen nummers.
Geschiedenis
De band begon in 1989 in Californië met Scott Thile, de vader van Chris, die de contrabas bespeelde. De oudste van de kinderen, Sean Watkins, was toen pas twaalf jaar oud. In de begindagen maakte Nickel Creek twee albums: Little Cowpoke in 1993, en Here to There in 1997.
Nickel Creek: 2000-2001
Alison Krauss produceerde het album Nickel Creek, dat in 2000 uitkwam op Sugar Hill Records. Het kreeg een gouden certificering in 2002 door de Recording Industry Association of America (RIAA). Nickel Creek kreeg twee Grammy Award nominaties voor het album: Best Bluegrass Album en Best Country Instrumental voor "Ode to a Butterfly". Drie singles, "When You Come Back Down", "The Lighthouse's Tale", en "Reasons Why" werden uitgebracht met muziekvideo's, en de eerste twee stonden in de US Country chart. Het album zelf stond bovenaan de Billboard Heatseekers chart, en bereikte nummer 125 op de Billboard 200.
Om het album te helpen verkopen, toerde Nickel Creek met artiesten als Lyle Lovett, Dolly Parton, VinceGill, en Amy Grant.
Deze kant: 2002-2004
In 2002 kwam This Side uit, ook geproduceerd door Alison Krauss. Het bereikte nummer 18 op de Billboard 200, en werd ook goud door de RIAA. This Side verschilde van het eerste album door meer pop en rock toe te voegen. Chris Thile beschreef het album in 2002 als volgt:
“ | "We zijn niet tevreden om gewoon een beetje verder te gaan. Het is drie jaar geleden dat we het eerste album opnamen, en ik denk dat mensen dat vergeten omdat alle aandacht in het laatste jaar is gekomen. Dus de reactie is bijna als, "Nou, is het een concept plaat?" Dat is het zeker niet; het is gewoon wie we zijn. Mensen die die vraag stellen hebben geen idee van hoe we drie jaar geleden waren, voordat het eerste album uitkwam. Ze moeten ook begrijpen dat [vanwege onze jeugd], drie jaar in ons leven een veel groter percentage is van hoe lang we al leven. Dus er zal meer veranderen per jaar. We groeien en we zijn de hele tijd samen, dus we zijn constant bezig om nieuwe dingen uit te zoeken." | ” |
Op de This Side tour van 2002 en 2003 speelde Nickel Creek meestal shows als hoofdact, maar opende ook vijf shows voor John Mayer in november 2002 in Upstate New York en New England, en speelde met Gillian Welch en David Rawlings eerder in het jaar. In 2003 was Nickel Creek te horen op Béla Fleck's album Little Worlds.
Nickel Creek bracht ook drie singles uit van This Side: "This Side", "Speak", en "Smoothie Song". "This Side" verscheen in de US Country chart, maar de anderen kwamen niet in de Billboard chart. Smoothie Song" stond echter drie weken aan de top van de AAA Contemporary chart.
Waarom moet het vuur sterven? 2005
Nickel Creek bracht Why Should the Fire Die? uit in augustus 2005. Het album bracht nog meer rock en pop in het geluid van Nickel Creek, net zoals This Side dat deed. Chris Thile sprak over het genre en de stijl van de band in een 2005 interview van JamBase: "We voelen ons eigenlijk meer dan een bluegrass band die zich heeft uitgestrekt. We zijn een band die bluegrass in onze muziek verwerkt. Er is een probleem geweest in de perceptie. 'Bluegrass band verlaat de plooi' (gebruikt een nieuws omroeper stem). Nee, nee, nee, nee, nee. Eigenlijk is het een band die een beetje bluegrass integreert in wat voor muziek ze dan ook spelen." Sean Watkins zei ook:
“ | "Nou, eigenlijk denk ik dat deze plaat die we aan het maken zijn, niet verder weg gaat van bluegrass, ik bedoel - we zijn altijd ver weg geweest van onze bluegrass roots, ik denk niet dat deze plaat veel verder weg is dan de vorige. Het is gewoon anders. Deze plaat - ik denk dat het meer klinkt zoals wij doen dan alles wat we ooit hebben gedaan. Het is denk ik veel meer rock dan onze eerste twee, en er zijn sommige dingen die verder weg zijn dan we zijn gegaan, en er zijn sommige dingen die erg, die meer roots-georiënteerd zijn. Dus ik zou niet zeggen dat het hele ding verder weg is." | ” |
Afscheid (voor nu): 2006-2007
Op 28 augustus 2006 kondigde Nickel Creek op hun website aan dat ze niet meer samen zouden zijn als band. De boodschap luidde:
“ | "Beste luisteraar, Na zeven jaar uitgebreid toeren ter ondersteuning van drie platen (zeventien jaar als band), hebben we besloten om eind 2007 een pauze van onbepaalde duur in te lassen om de omgeving waar we zo hard naar gestreefd hebben te behouden en om andere interesses na te streven. Het is een genoegen geweest om voor jullie te schrijven, op te nemen en op te treden door de jaren heen en we willen jullie hartelijk bedanken voor jullie onschatbare bijdrage aan ons muzikale leven." | ” |
Nadat de pauze was aangekondigd, werd een tournee gepland. Om afscheid te nemen van hun fans, werd de tour de Farewell (For Now) Tour genoemd, omdat de band niet weet of ze weer bij elkaar zullen komen. De tournee begon in april 2007 en eindigde in november 2007 in Nashville, Tennessee. De tour had veel gastoptredens van muzikanten als Fiona Apple, Glen Phillips, Jon Brion, Bruce Molsky, Béla Fleck, en Tift Merritt.
Toen Sara Watkins sprak over Nickel Creek's laatste tour voor de onderbreking, zei ze: "Veel van het andere spul zal speciaal zijn op de manier waarop alles speciaal is als je je realiseert dat het er niet voor altijd zal zijn... Niets zal Nickel Creek zijn behalve Nickel Creek. Ik ben niet op zoek naar iets dat dit kan overtreffen. het kan in mijn leven niet gedupliceerd worden."
Sara Watkins, Mark Schatz, en Chris Thile in 2003
Sara Watkins en Chris Thile op de Farewell (For Now) Tour in april 2007
Prijzen en nominaties
Wint
- 2000: International Bluegrass Music Association (IBMA) Opkomende artiest van het jaar
- 2001: IBMA instrumentale groep van het jaar
- 2003: Grammy Award voor Beste Hedendaagse Folk Album (This Side)
- 2006: Country Music Television (CMT) Top 10 Country Compilaties van 2006 (Reasons Why: The Very Best)
Nominaties
- 2001: Grammy Award voor Beste Bluegrass Album (Nickel Creek)
- 2001: Grammy Award voor Beste Country Instrumentale Optreden ("Ode to a Butterfly")
- 2001: Country Music Association (CMA) Award voor Beste Zanggroep
- 2001: CMA Horizon Award
- 2005: Grammy Award voor Best Contemporary Folk Album (Why Should the Fire Die? )
- 2005: Grammy Award voor Beste Country Instrumentale Optreden ("Scotch & Chocolate")
Discografie
Albums
Jaar | Album |
1993 | Little Cowpoke |
1997 | Van hier tot daar |
Nickel Creek | |
2002 | Deze kant. |
2005 | Waarom moet het vuur sterven? |
Reasons Why: The Very Best |
Singles
Jaar | Liedje | Album |
| Nickel Creek | |
2002 |
| Nickel Creek |
2003 |
| Deze kant. |
2005 |
| Waarom moet het vuur sterven? |
Vragen en antwoorden
V: Wat is Nickel Creek?
A: Nickel Creek was een Amerikaanse akoestische muziekgroep.
V: Wat voor soort muziek speelden ze?
A: Hoewel de muziek van de groep wortels heeft in bluegrass, noemt Nickel Creek zichzelf nu "progressive acoustic".
V: Wie zijn de leden van Nickel Creek?
A: De band bestaat uit drie personen: Chris Thile (mandoline), Sean Watkins (gitaar), en Sara Watkins (viool).
V: Speelt Nickel Creek covers?
A: Ja, de band heeft nummers gespeeld van Radiohead, Elliott Smith, Bob Dylan en zelfs "Toxic" van Britney Spears.
V: Wie heeft er bas gespeeld met de band?
A: Chris Thile's vader Scott Thile, Byron House en Derek Jones hebben bas gespeeld met de groep. Mark Schatz speelt sinds 2003 basgitaar bij Nickel Creek.
V: Worden er voornamelijk originele liedjes gespeeld?
A: Ja, de meeste nummers die de band speelt zijn origineel.
V: Welke instrumenten bespeelt elk lid van Nickel Creek?
A: Chris Thile speelt mandoline, Sean Watkins speelt gitaar, en Sara Watkins speelt viool.