Spoorwegkanon

Geschiedenis

Het idee van spoorwegkanonnen werd voor het eerst geopperd in de jaren 1860 door ene Mr Anderson. Hij publiceerde in het Verenigd Koninkrijk een pamflet met de titel National Defence, waarin hij een plan voorstelde voor ijzeren treinwagons. Een Rus, Lebedew, beweerde het idee voor het eerst te hebben uitgevonden in 1860 toen hij naar verluidt een mortier op een treinwagon had gemonteerd. ^[]

Het eerste spoorwegkanon dat in de strijd werd gebruikt was een gebandeerd 32-ponder Brooke marinegeweer. In de Amerikaanse Burgeroorlog was het gemonteerd op een platte treinwagon en beschermd met platen ijzer. Op 29 juni 1862 liet Robert E. Lee het kanon door een locomotief over de Richmond and York River-lijn (later onderdeel van de Southern Railway) duwen en gebruiken bij de Slag om Savage's Station. Er is ook een foto van een Union 13-inch belegeringsmortier gemonteerd op een treinwagon tijdens het beleg van Petersburg, Virginia. Het kreeg de bijnaam de Dictator of de Petersburg Express.

Spoorwegkanonnen werden gebruikt door Frankrijk tijdens het Beleg van Parijs in 1870, en door de Britten tijdens het Beleg van Ladysmith tijdens de Tweede Boerenoorlog.

Wereldoorlog I

Duitsland had al een paar Big Bertha kanonnen aan het begin van de Eerste Wereldoorlog, maar de Fransen hadden een tekort aan zware veldartillerie. Grote kustverdedigingskanonnen en marinekanonnen werden naar het front overgebracht. Deze waren meestal ongeschikt voor gebruik in het veld en moesten op een of andere manier worden gemonteerd. Het spoorwegkanon was een voor de hand liggende oplossing. Tegen 1916 gebruikten beide partijen spoorwegkanonnen.

Baldwin Locomotive Works maakte in april en mei 1918 vijf 14"/50 kaliber spoorwegkanonnen op treinen voor de Amerikaanse marine. Elke trein vervoerde een Mk 4 14"/50 kaliber kanon. Dit was een 14 inch (360 mm) marinegeweer dat werd gebruikt op de slagschepen van de New Mexico- en Tennessee-klasse, gemonteerd op een spoorwagon met vier 6-wielige draaistellen. Een van deze kanonnen is te zien buiten het museum op de Washington Navy Yard.

Wereldoorlog II

In de Tweede Wereldoorlog werd het spoorweggeschut voor het laatst gebruikt. De Duitsers gebruikten het enorme 80 cm (31 in) Schwerer Gustav kanon, het grootste artilleriestuk dat ooit in de strijd werd gebruikt. De opkomst van het vliegtuig maakte een einde aan het gebruik van spoorwegkanonnen. Net als slagschepen waren ze groot, duur en gemakkelijk vanuit de lucht te vernietigen.

Boche Buster , gezien vanuit de Bourne Park Tunnel, bij Bishopsbourne in Kent, 21 maart 1941


Een spoorwegkanon gebruikt bij het beleg van Petersburg


De "Dictator", Petersburg (Mathew Brady)

Overlevende spoorweg kanonnen

• Een 12 inch spoorwegkanon staat in het Naval Surface Warfare Center Dahlgren Division, Dahlgren, Virginia (zie deze link voor een afbeelding en korte beschrijving).

• Een 14"/50 kaliber spoorwegkanon van de US Navy uit de Eerste Wereldoorlog staat op de Washington Navy Yard, DC.

• Een Duits Krupp K5 kanon ("Anzio Annie") is te zien in het United States Army Ordnance Museum. Het werd gemaakt met onderdelen van twee Duitse kanonnen die het strandhoofd van Anzio beschoten. Ze werden gedeeltelijk vernietigd door hun bemanningen voordat ze door de Geallieerden werden veroverd. Een tweede K5 is te zien in het museum Battery Todt, bij Audinghen in Noord-Frankrijk.

• 305mm MK-3-12 kanonnen uit de Sovjettijd zijn te zien in het Krasnaya Gorka fort bij Lomonosov, Rusland, en het Museum van Spoorwegtechnologie, Sint-Petersburg. Sovjet Т-1-180 180mm kanonnen zijn te zien in het Krasnaya Gorka fort, het Museum van de Grote Patriottische Oorlog, Moskou en op het Sevastopol treinstation in de Oekraïne.

• Het laatste overgebleven Bethlehem 177 kustspoorkanon van Amerikaanse makelij is te zien in het Museu Militar Conde de Linhares in Rio de Janeiro, Brazilië.