Sabbat (christendom) | de dag van rust en dienst aan God

Sabbat in het christendom is de dag van rust en dienst aan God. Het idee van de sabbat in het christendom komt rechtstreeks voort uit het idee van de sabbat (of shabbat) in het jodendom. In feite komt het woord Sabbat zelf van het Hebreeuwse woord Shabbat. Net als de Joodse sabbat (Shabbat) komt de sabbat in het christendom voort uit het scheppingsverhaal van Genesis. Maar in tegenstelling tot de joden houden de meeste christenen de sabbat op zondag, niet op zaterdag. Zij rusten ook, maar niet op dezelfde manier als de Joden. De precieze manier hangt af van het kerkgenootschap.




 

Uiteenlopende meningen

De meeste christenen eren de sabbat op zondag om de opstanding van Jezus op de eerste dag van de week op de Joodse kalender te gedenken. Zij zeggen dat er een analogie is tussen de verplichting van de christelijke dag van aanbidding en de sabbatsdagverordening. Deze twee regels zijn echter niet letterlijk identiek. Zij zeggen dat deze verordening niet langer geldig is, omdat God zijn oude schepping heeft vervangen door een nieuwe. Daarom is de verplichting om de sabbat te houden niet dezelfde voor christenen als voor joden. Zij zeggen dat er voorbeelden zijn in het Nieuwe Testament, en in andere geschriften uit de eerste eeuwen.

Sommige conservatieve christenen zijn "sabbatariërs". De meeste daarvan volgen de gereformeerde tradities. Sabbatariërs denken dat de eerste dag van de week of de Dag des Heren de nieuwe sabbat is. Dit komt omdat het 4e gebod nooit is herroepen en het houden van de sabbat in ieder geval een scheppingsordening is.

Weer anderen geloven dat de sabbat als rustdag op de zaterdag blijft en de zondag als dag van aanbidding wordt gereserveerd. Volgens Handelingen 20:7 kwamen de discipelen op de eerste dag van de week (zondag) samen om het brood te breken en de prediking van de apostel Paulus aan te horen. Dit is niet de eerste keer dat christenen samenkwamen op een zondag; Jezus verscheen aan de christenen op de "eerste dag van de week" toen zij ondergedoken waren. Men kan dit argument handhaven in die zin dat Jezus zelf de sabbat hield, hoewel niet binnen de beperkingen die werden opgelegd door de Joodse tradities; de Farizeeën stelden Jezus vaak op de proef door hem te vragen of bepaalde taken aanvaardbaar waren volgens de Wet. Dit lijkt aan te tonen dat de sabbat weliswaar nog steeds van belang was voor de Joden, maar dat de zondag een aparte dag was voor aanbidding en onderwijs uit de Schrift.

De Zevende-dags Adventisten en andere kerken zijn het niet eens met sommige van deze opvattingen. Zij stellen dat de gewoonte om op zondag samen te komen voor de eredienst zijn oorsprong vindt in het heidendom, meer bepaald in Sol Invictus en het Mithraïsme (waar de verering van de zonnegod op zondag plaatsvond). Dit is dus een expliciete afwijzing van het gebod om de zevende dag heilig te houden. In plaats daarvan houden zij de zaterdag als sabbat als herinnering aan Gods scheppingswerk, in de overtuiging dat geen van de tien geboden ooit vernietigd kan worden. Zevende-dags Sabbatariërs beweren dat de zevende dag Sabbat werd gehouden door de meerderheid van de christelijke groepen tot de 2e en 3e eeuw, door de meesten tot de 4e en 5e eeuw, en een paar daarna, maar vanwege het verzet tegen het Jodendom na de Joods-Romeinse oorlogen werd de oorspronkelijke gewoonte geleidelijk vervangen door de zondag als de dag van aanbidding. De geschiedenis van deze veranderingen is zeker niet geheel verloren gegaan, ongeacht enig geloof in een verdringing van de feiten door een samenzwering van de heidenen van het Romeinse Rijk en de geestelijkheid van de Katholieke Kerk.

Joden waren in het Romeinse Rijk gehaat geworden na de Joods-Romeinse oorlogen. Dit leidde tot de criminalisering van de Joodse sabbat. De Jodenhaat blijkt uit het Concilie van Laodicea (4e eeuw na Christus) waar Canon 37-38 stelt: "Het is niet geoorloofd porties te ontvangen van de feesten van Joden of ketters, noch met hen samen te feesten" en "Het is niet geoorloofd ongezuurd brood van de Joden te ontvangen, noch deel te hebben aan hun verdorvenheid." [1] In overeenstemming met deze verwerping van de Joden, strafte dit Romeinse concilie ook de Joodse sabbat, zoals blijkt uit Canon 29 van het concilie van Laodicea: "De christenen mogen zich niet Judaïseren door op de sabbat te rusten, maar moeten op die dag werken en liever de dag des Heren eren; en, als zij kunnen, dan als christenen rusten. Maar als iemand judaïsant blijkt te zijn, moet hij van Christus geëxcommuniceerd worden."

In het evangelie van Marcus 2:28 zegt Jezus "de Zoon des mensen is heer zelfs van de sabbat".

 

Vragen en antwoorden

V: Wat is sabbat in het christendom?


A: Sabbat is in het christendom de dag van rust en dienst aan God.

V: Waar komt het idee van de sabbat in het christendom vandaan?


A: Het idee van de sabbat in het christendom komt rechtstreeks voort uit het idee van de sabbat (of shabbat) in het jodendom.

V: Wat betekent het woord "sabbat"?


A: Het woord "Sabbat" zelf komt van het Hebreeuwse woord Shabbat.

V: Uit welk verhaal komt het?


A: Net als de Joodse sabbat (Shabbat) komt de sabbat in het christendom voort uit het scheppingsverhaal van Genesis.

V: Op welke dag houden de meeste christenen hun sabbat?


A: De meeste christenen houden hun sabbat op zondag, niet op zaterdag.


V: In welk opzicht houden christenen hun sabbat anders dan joden?


A: Hoewel beide groepen rusten, doen zij dat anders naar gelang het kerkgenootschap.

V: Viert elk christelijk kerkgenootschap zijn sabbat op dezelfde manier?


A: Nee, elk kerkgenootschap viert zijn sabbat anders, afhankelijk van zijn eigen geloof en gebruiken.

AlegsaOnline.com - 2020 / 2023 - License CC3