Tweede Vloot (Australië)
De Tweede Vloot is de naam van de tweede groep schepen die met kolonisten, veroordeelden en voorraden naar de kolonie in Sydney Cove in Port Jackson, Australië, werden gestuurd. De vloot bestond uit zes schepen: een escorte van de Royal Navy, vier schepen met veroordeelden en een bevoorradingsschip.
Het was de bedoeling dat de schepen samen naar Australië zouden varen, en in 1789 in Sydney Cove zouden aankomen. Het escorteschip leed onderweg echter schipbreuk en kwam niet aan, en één veroordeeldenschip liep vertraging op en kwam twee maanden na de andere schepen aan.
In tegenstelling tot de Eerste Vloot, waar veel moeite werd gedaan om de veroordeelden gezond te houden, werd de Tweede Vloot geleid door particuliere bedrijven die de veroordeelden onder erbarmelijke omstandigheden hielden. Toen ze in Sydney aankwamen, waren de zieke veroordeelden een aderlating voor de toch al in moeilijkheden verkerende kolonie.
Vloot samenvatting
| Schip | Type | Kapitein | Bemanning | Links Engeland | Arr. Sydney | Lengte van de reis | Mannelijke veroordeelden aangekomen (aan boord) | Vrouwelijke veroordeelden aangekomen (aan boord) |
| Vrouwe Juliana | veroordeelden transport | Thomas Edgar | 35 | 29 juli 1789 | 3 juni 1790 | 309 dagen | n.v.t. | 222 (226) |
| Guardian | omgebouwd kanonnenschip tot veroordeelden transport | Edward Riou | 12 september 1789 | vernield tijdens de reis | n.v.t. | 20 (25) - zie hieronder | n.v.t. | |
| Justinian | voorraadschip | 20 januari 1790 | 20 juni 1790 | 151 dagen | ||||
| Surprize | omgebouwd koopvaardijschip tot veroordeeldenvervoer | Nicholas Anstis | 19 januari 1790 | 26 juni 1790 | 158 dagen | 218 (254) | n.v.t. | |
| Neptune | veroordeelden transport | Donald Traill | 19 januari 1790 | 27 juni 1790 | 159 dagen | ? (421) + 12 van Guardian | ? (78) | |
| omgebouwd transport tot veroordeelschip | John Marshall | 19 januari 1790 | 28 juni 1790 | 160 dagen | 180 (253) + 8 van Guardian | n.v.t. |
Oorsprong en geschiedenis
De Vrouwe Juliana voer vóór de andere veroordeeldenschepen en wordt niet altijd tot de Tweede Vloot gerekend. Het bevoorradingsschip Justinian voer niet mee met de convictschepen en kwam eerder aan dan zij. HMS Guardian vertrok vóór de convictsschepen, maar stuitte na Kaap de Goede Hoop op ijs, keerde terug naar zuidelijk Afrika en leed schipbreuk op de kust.
De Surprize, Neptune en Scarborough werden gestuurd door de firma "Camden, Calvert & King". Zij hadden toegezegd de veroordeelden te vervoeren, te kleden en te voeden tegen een vergoeding van £17 7s. 6d per persoon. Dit bedrag werd betaald ongeacht of de veroordeelden dood of levend aankwamen. Deze firma had eerder slaven vervoerd naar Noord-Amerika. De enige mensen van de regering op het schip waren de scheepsagent, luitenant John Shapcote, en de kapitein van de wacht; alle andere bemanningsleden werden door de firma geleverd.
De Tweede Vloot verliet Engeland op 19 januari 1790, met 1.006 veroordeelden (928 mannen en 78 vrouwen). Onderweg maakten ze slechts één stop, bij Kaap de Goede Hoop. Hier werden 20 mannelijke veroordeelden, overlevenden van de Guardian, aan boord genomen. De drie schepen maakten een snellere reis dan de Eerste Vloot en arriveerden in Port Jackson in de laatste week van juni 1790. Dit was drie weken na Lady Juliana, en één week na het bevoorradingsschip Justinian.
De reis verliep snel, maar het sterftecijfer was het hoogste in de geschiedenis van het vervoer naar Australië. Van de 1.026 veroordeelden die vertrokken, stierven er 267 (256 mannen en 11 vrouwen) tijdens de reis (26%).
Op Neptunus kregen de veroordeelden niet genoeg te eten, ze werden met kettingen vastgebonden en mochten zelden het dek op. Velen van hen kregen scheurbuik. Op Scarborough kregen ze wel te eten, maar een gerapporteerde poging tot muiterij leidde ertoe dat de veroordeelden onderdeks werden opgesloten.
Kapitein William Hill, de kapitein van de wacht, schreef later dat de kapiteins van de schepen de veroordeelden niet voedden om het voedsel in een ander land te kunnen verkopen. Zij wilden dat de veroordeelden snel stierven, zodat zij het voedsel niet aan hen hoefden te verspillen en het konden bewaren om het later te verkopen.
Aankomst in Sydney
Toen ze in Sydney aankwamen, lagen de halfnaakte veroordeelden zonder beddengoed, te ziek om zich te bewegen. Degenen die niet konden lopen werden over de rand gegooid. Allen waren bedekt met luizen. Ten minste 486 van de veroordeelden waren ziek, 47% van degenen die Engeland hadden verlaten. De anderen werden beschreven als "mager en uitgemergeld" en vertoonden "afschuwelijker verschijnselen dan men ooit in dit land had gezien".
Onder de opvarenden van de Tweede Vloot waren D'Arcy Wentworth en zijn veroordeelde minnares Catherine Crowley, op de Neptunus, en John Macarthur, toen een jonge luitenant in het Korps van New South Wales, en zijn vrouw Elizabeth, op de Scarborough. Macarthur's oudste zoon, Edward Macarthur, die met zijn ouders meevoer op de Neptune en de Scarborough, is waarschijnlijk de enige persoon die in de Tweede Vloot heeft gevaren en van wie we een foto hebben. Hij was ook de laatste overlevende van de reis.
Toen het nieuws van de verschrikkingen van de Tweede Vloot Engeland bereikte, waren zowel het publiek als de regering geschokt. Er werd een onderzoek ingesteld, maar er werd geen poging ondernomen om Donald Traill, kapitein van de Neptune, te arresteren. Hij werd beschreven als een krankzinnige sadist. De regering klaagde hem, de andere kapiteins, of de aannemersfirma niet aan. Zij waren reeds door de regering gecontracteerd om de Derde Vloot voor te bereiden voor vertrek naar Port Jackson in 1791.
Traill en zijn eerste stuurman, William Ellerington, werden persoonlijk voor de rechter gedaagd voor de moord op een naamloze veroordeelde, zeeman Andrew Anderson, en John Joseph, kok. Maar na een proces van drie uur voor Sir James Marriott in de Admiraliteitsrechtbank, liet de jury beide mannen vrij "zonder de rechter de moeite te geven het bewijs op te sommen".
Verwante pagina's
- Eerste Vloot
- Derde Vloot
