De vier stadia van wreedheid
De Four Stages of Cruelty is een serie van vier gedrukte gravures. Ze werden in 1751 gepubliceerd door de Engelse kunstenaar William Hogarth. Elke prent gaat over een ander deel van het leven van Tom Nero, een fictief (niet echt) personage.
De eerste fase van de wreedheid toont Nero, als hij een kind is, het kwetsen van een hond. In de tweede fase van de wreedheid slaat Nero, die een volwassene is, zijn paard. Dan wordt hij in Wreedheid in perfectie een rover en vermoordt hij zijn zwangere minnaar. Eindelijk, in De beloning van de wreedheid, wordt zijn lichaam na de executie uit de galg gehaald en door chirurgen in stukken gehakt. Deze laatste aantekening verwijst rechtstreeks naar de toenmalige wet van het parlement die in 1752 werd aangenomen en die de wet veranderde door te eisen dat de lichamen van geëxecuteerde moordenaars aan de chirurgen werden overgeleverd voor gebruik in de anatomieklassen en pas werden begraven nadat ze waren anatomisch gevormd. De wet werd in het leven geroepen als reactie op de toename van het aantal moorden, met name in de buitenwijken van Londen.
William Hogarth, die erg ongelukkig was met de wreedheden die hij in de straten van Londen had gezien, drukte de foto's af om er het moraal van te leren. Ze werden gedrukt op goedkoop papier voor arme mensen. De foto's zijn ruwer en gewelddadiger dan de andere werken van Hogarth, die meestal een vleugje humor hebben. Hij had het gevoel dat hij dit moest doen om mensen zijn boodschap te laten begrijpen. De foto's hebben echter nog steeds de kleine, zorgvuldige details waar Hogarth beroemd om is.
Een portriat van William Hogarth
De beloning voor Tom's leven van wreedheid is om geëxecuteerd te worden en zijn lichaam te laten ontleden.
Geschiedenis
Net als de meeste van zijn andere prenten, zoals Beer Street en Gin Lane, wilde Hogarth dat The Four Stages of Cruelty een waarschuwing zou zijn tegen wrede en kwaadaardige daden, en dat het gemakkelijk was voor een kleine pestkop om een crimineel te worden. Hij wilde een einde maken aan "die barbaarse (gemene) behandeling van dieren, waarvan de aanblik de straten van onze metropool zo schrijnend (vreselijk) maakt voor elk gevoelsmens". Hogarth hield van dieren. Toen hij een portret van zichzelf schilderde, nam hij zijn mopshond op de foto. Ook markeerde hij de graven van zijn honden en vogels in zijn huis in Chiswick.
Receptie
Hogarth was blij met zijn foto's. European Magazine meldde dat hij zei tegen een persoon die boeken verkocht met de naam Mr. Sewell:
...er is geen enkel deel van mijn werk waar ik zo trots op ben, en waar ik me nu zo gelukkig voel, zoals in de serie The Four Stages of Cruelty, omdat ik geloof dat de publicatie van het thema de duivelse geest van barbaarsheid (wreedheid) heeft getoetst aan de brute schepping die, het spijt me om te zeggen, ooit zo overheersend (gebruikelijk) was in dit land.
-Europees tijdschrift, juni 1801
In zijn onvoltooide verontschuldiging voor schilders voegde hij daar nog aan toe:
Ik had liever, als de wreedheid is verhinderd (gestopt) door de vier prenten, de maker ervan zijn dan de [Rafaël]-cartoons, tenzij ik in een rooms-katholiek land woonde.
In zijn boek Shakespeare and His Times uit 1817 zei Nathan Drake dat de foto in de eerste plaat de mening van de mensen over "het gooien naar lullen" veranderde en hen aanmoedigde om steviger te zijn in het tegenhouden van de mensen die deze dingen deden.
Sommige mensen hielden echter niet zo van de serie. Charles Lamb zei dat de serie niet zo goed was als de andere werken van Hogarth. Ook kunsthistoricus Allan Cunningham had een hekel aan de serie:
Ik wou dat het nooit geschilderd was. Er is inderdaad grote vaardigheid in de groepering, en diepgaande (diepe) kennis van het karakter; maar het hele effect is grof, brutaal en walgelijk. Een wilde (wrede) jongen groeit uit tot een woeste man, en eindigt (eindigt) een carrière van wreedheid en verontwaardiging door een gruwelijke moord, waarvoor hij wordt opgehangen en ontleed.
Vragen en antwoorden
V: Wat zijn de vier stadia van wreedheid?
A: The Four Stages of Cruelty is een serie van vier gedrukte gravures, gepubliceerd door de Engelse kunstenaar William Hogarth in 1751. Elke prent volgt het leven van Tom Nero, een fictief personage.
V: Wat toont het Eerste stadium van Wreedheid?
A: Het Eerste stadium van Wreedheid toont Nero als kind dat een hond pijn doet.
V: Wat laat het Tweede stadium van wreedheid zien?
A: Het Tweede stadium van Wreedheid toont Nero, nu een volwassene, die zijn paard slaat.
V: Wat gebeurt er in Wreedheid in volmaaktheid?
A: In Wreedheid in volmaaktheid wordt Nero een rover en vermoordt hij zijn zwangere minnares.
V: Wat wordt er uitgebeeld in De beloning voor wreedheid?
A: In De beloning voor wreedheid wordt Nero's lichaam na zijn executie van de galg gehaald en door chirurgen in stukken gehakt. Dit verwijst naar een wet die in 1752 werd aangenomen en die de wet zo veranderde dat de lichamen van geëxecuteerde moordenaars moesten worden gebruikt voor anatomielessen voordat ze werden begraven.
V: Waarom maakte William Hogarth deze prenten? A: William Hogarth maakte deze prenten om de mensen zijn boodschap over de wreedheden die hij in de straten van Londen zag duidelijk te maken en voor morele leerdoeleinden. Hij drukte ze af op goedkoop papier, zodat ze ook voor arme mensen toegankelijk zouden zijn.
