Graveren
Graveren is het aanbrengen van een ontwerp op een hard, plat oppervlak, door er in te graveren. Het resultaat kan een sierstuk op zich zijn, zoals bij het graveren van zilver, goud of staal, of kan een drukplaat van koper of een ander metaal zijn, voor het afdrukken van afbeeldingen op papier, die ook gravures worden genoemd. Gravure was in de geschiedenis een belangrijke methode om afbeeldingen op papier te maken, zowel op artistieke wijze, zoals het maken van een decoratieve prent, als ook voor het drukken van boeken en tijdschriften. In de commerciële toepassingen is het al lang vervangen door de fotografie en in de prentkunst is het tegenwoordig veel minder gebruikelijk, waar het bijna volledig is vervangen door etsen en andere technieken.
Hercules in gevecht met de Centauren, gravure van Sebald Beham
Het graveerproces
Graveerders gebruiken een stalen werktuig, een burijn genaamd, om de afbeelding of het patroon in het oppervlak te snijden, meestal een koperen plaat.[1] Graveerders zijn er in verschillende vormen en maten die bij gebruik verschillende soorten lijnen geven. De burijn geeft een lijn die uniek is door zijn regelmatige uiterlijk en gladde randen. De hoektang heeft een licht gebogen punt die vaak in de prentkunst wordt gebruikt. Florentijnse liners zijn gereedschappen met een platte bodem en meerdere lijnen erop, die worden gebruikt om werk op grotere oppervlakken te doen. Platte graveersnijders worden gebruikt voor het graveren van letters en voor het meeste graveerwerk op muziekinstrumenten. Ronde graveerpennen worden gewoonlijk gebruikt voor zilver en andere moeilijk te snijden metalen zoals nikkel en staal.
Een assortiment van handgraveerwerktuigen
De heilige Hiëronymus door Albrecht Dürer 1514
Geschiedenis en gebruik
In de oudheid waren de enige gravures die konden worden gemaakt de ondiepe groeven die na 1000 v. Chr. in sommige sieraden werden aangetroffen.
In de Europese Middeleeuwen gebruikten goudsmeden gravures om metaal te versieren. Vermoedelijk begonnen zij afdrukken te maken van hun ontwerpen om deze vast te leggen. Hieruit ontstond het graveren van koperen drukplaten om artistieke afbeeldingen op papier te maken in Duitsland in de jaren 1430. De eerste en grootste periode van de gravure was van ongeveer 1470 tot 1530, met meesters als Martin Schongauer, Albrecht Dürer, en Lucas van Leiden.
Daarna verloor de graveerkunst aan populariteit ten gunste van de etskunst, een techniek die voor een kunstenaar veel gemakkelijker te leren was. Tegen de negentiende eeuw werd de meeste gravure gebruikt voor het maken van commerciële schilderijen.
Vóór de uitvinding van de fotografie werd gravure gebruikt om andere vormen van kunst, bijvoorbeeld schilderijen, te reproduceren. Gravures bleven tot in het begin van de 20e eeuw gebruikelijk in kranten en veel boeken, omdat ze goedkoop waren om te gebruiken bij het drukken.
Wanneer twee reeksen parallelle arceringen elkaar kruisten voor een hogere dichtheid, werd het patroon gekend als cross-hatching. Claude Mellan is bekend om zijn techniek van het gebruik van lijnen van verschillende dikte. Een voorbeeld is zijn Sudarium van de heilige Veronica, een gravure van het gezicht van Jezus van een enkele spiraalvormige lijn die begint bij het puntje van Jezus' neus (afgebeeld).
Sudarium van Sint Veronica door Claude Mellan (1649)
Moderne gravure
Omdat een meestergraveur zo gedetailleerd te werk kan gaan, is het bijna onmogelijk om gegraveerde ontwerpen te vervalsen, en moderne bankbiljetten zijn bijna altijd gegraveerd, evenals platen voor het drukken van geld, cheques, obligaties en andere papieren die niet mogen worden vervalst. Het graveren is zo fijn dat een normale drukker het detail van met de hand gegraveerde afbeeldingen niet goed kan maken. In het U.S. Bureau of Engraving and Printing werkt meer dan één graveur aan dezelfde drukplaat, waardoor het bijna onmogelijk is voor een persoon om alle gravures op bijna elk bankbiljet of document te dupliceren.
Veel klassieke postzegels werden gegraveerd, hoewel deze praktijk nu meestal beperkt blijft tot bepaalde landen, of gebruikt wordt wanneer een "eleganter" ontwerp gewenst is en een beperkt aantal verschillende kleuren aanvaardbaar is.
Graveermachines zoals de K500 of K6 van Hell Gravure Systems gebruiken een diamanten "pen" om cellen te snijden. Elke cel creëert een drukpunt later in het proces. Een K6 kan tot 18 graveerkoppen hebben die elk 8.000 cellen per seconde snijden met een nauwkeurigheid van 0,1 µm en minder. Ze zijn uiteraard volledig computergestuurd en het hele proces van cilinders maken gebeurt volledig automatisch.
Het graveerproces met diamanten is sinds de jaren 1960 state of the art.
Nu worden er lasergraveermachines gemaakt en ook nu nog heeft het mechanisch snijden zijn kracht in economisch opzicht en kwaliteit bewezen. Meer dan 4.000 graveurs maken wereldwijd ongeveer 8 miljoen drukcilinders per jaar.
Bijbelse verwijzingen
De vroegste toespeling op graveren in de Bijbel is wellicht de verwijzing naar Juda's zegelring. (Genesis 38:18), gevolgd door (Exodus 39.30). Graveren werd gewoonlijk gedaan met puntig gereedschap van ijzer of zelfs met diamanten punten. (Jeremia 17:1).
Elk van de twee onyxstenen op de schouderstukken van de efod van de hogepriester was gegraveerd met de namen van zes verschillende stammen van Israël, en elk van de twaalf edelstenen die zijn borststuk sierden was gegraveerd met de naam van een van de stammen. Het heilige teken van inwijding, de glanzende gouden plaat op de tulband van de hogepriester, was gegraveerd met de woorden: "Heiligheid behoort aan Jehovah." Bezaleël was, samen met Oholiab, gekwalificeerd om dit gespecialiseerde graveerwerk te doen en ook om anderen op te leiden.-Ex 35:30-35; 28:9-12; 39:6-14, 30.
De Farnese Hercules door Hendrik Goltzius 1591
Vragen en antwoorden
V: Wat is graveren?
A: Graveren is het proces van het kerven van een ontwerp op een hard, plat oppervlak.
V: Wat zijn enkele voorbeelden van materialen die gegraveerd kunnen worden?
A: Materialen die gegraveerd kunnen worden zijn onder andere zilver, goud, staal, koper en andere metalen.
V: Waarvoor worden gravures gebruikt?
A: Gravures kunnen gebruikt worden voor decoratieve doeleinden of om drukplaten te maken voor afbeeldingen op papier.
V: Was graveren in het verleden een belangrijke methode om afbeeldingen te maken?
A: Ja, in het verleden was graveren een belangrijke methode om afbeeldingen op papier te maken.
V: Waarom is graveren vervangen door fotografie voor commercieel gebruik?
A: Voor commercieel gebruik is graveren vervangen door fotografie omdat fotografie sneller en kosteneffectiever is en afbeeldingen van hogere kwaliteit kan produceren.
V: Welke druktechnieken hebben het graveren vervangen?
A: Ets en andere technieken hebben het graveren in de prentkunst bijna volledig vervangen.
V: Is graveren vandaag de dag nog steeds gebruikelijk?
A: Nee, graveren is vandaag de dag veel minder gebruikelijk dan vroeger.
