Verrekijker

Een verrekijker is een soort hulpmiddel dat mensen verafgelegen dingen duidelijker laat zien, met behulp van een technologie die optiek wordt genoemd. Ze zijn gemaakt van een paar op elkaar afgestemde telescopen die voor de ogen van de gebruiker worden gehouden.

De twee telescopen hebben lenzen die het licht scherpstellen en het beeld vergroten, een proces dat vergroting wordt genoemd. Op deze manier, wanneer iemand door de verrekijker naar een verafgelegen object kijkt, kijkt hij veel dichterbij.

Vroege verrekijkers hadden twee Galilese telescopen zonder prisma's. De moderne hebben prisma's aan de binnenkant, die het lichtpad opvouwen om de lengte van de buizen te verkorten. Daarom is een verrekijker korter dan een standaardtelescoop met een vergelijkbaar vermogen.

De verrekijker is uitgevonden in de 17e eeuw. Ze laten een telescoopgebruiker toe om beide ogen te gebruiken. De Royal Navy gebruikte enkele telescopen, maar nu hebben alle schepen een zware verrekijker. Zware verrekijkers kunnen op draaiknoppen worden gemonteerd om de horizon te scannen. Verrekijkers zijn ook standaard in alle legers. Nachtzicht verrekijkers maken gebruik van fotokathode-elektronica om het beeld te intensiveren.

Verrekijkers worden ook gebruikt voor theater (operaglazen), vogelspotten en het bekijken van landschappen.

Binnenin de verrekijker zitten prisma's die het licht opvouwen en het instrument inkorten. De lenzen vergroten het beeld

Kenmerken

Deze kenmerken zijn aanwezig in sommige of alle verrekijkers:

Scherpstellen gebeurt meestal door aan knoppen te draaien.

Grote verrekijkers hebben een onafhankelijke scherpstelling voor elke 'telescoop' (elke kant).

Oogafstand: Oogontlasting is de afstand van de achterste oculairlens tot de uittredepupil of oogpunt. Het is de afstand die de waarnemer moet hebben om zijn of haar oog achter het oculair te plaatsen om het beeld te kunnen zien. Hoe langer de brandpuntsafstand van het oculair, hoe groter de oogafstand. Bij verrekijkers kan het oogreliëf variëren van enkele millimeters tot 2,5 centimeter (1 inch) of meer. Oogreliëf kan vooral belangrijk zijn voor brildragers.
Bereik vinden. Veel verrekijkers hebben een bereikbepaling van het dradenkruis (schaal) op het zicht. Met deze schaal kan de afstand tot het object worden geschat als de hoogte van het object bekend is.
Beeldstabilisatie. Op topmodellen, door middel van elektronica.
Optische coatings

Antireflectie: niet alleen reflecties van de frontlens, maar van elke lens en elk prisma. Antireflecterende coatings verminderen het lichtverlies op elk optisch oppervlak door reflectie op elk oppervlak. Het verminderen van reflectie via anti-reflecterende coatings vermindert ook de hoeveelheid "verloren" licht dat binnenin de verrekijker rondspringt, waardoor het beeld wazig kan lijken (laag contrast).
Metalen spiegelcoating voor de prisma's.

Oorlogsschepen gebruikten zeer grote verrekijkers (tot 15 meter afstand van de twee objectieven, gewicht 10 ton) voor het afstellen van kanonnen op 25 km afstand in de Tweede Wereldoorlog. Laat 20e eeuwse technologie maakte deze toepassing overbodig (radar; laservizieren; geleide raketten &c).

Moderne militaire verrekijkers hebben filters die laserwapens tegen hen blokkeren. Sommige zijn uitgerust voor nachtzicht.

Antireflecterende coatings op grote scheepsverrekijkers. Let op de montage.

Vragen en antwoorden

V: Wat is een verrekijker?

A: Een verrekijker is een instrument waarmee mensen verre objecten duidelijker kunnen zien. Hij bestaat uit een paar op elkaar afgestemde telescopen die voor de ogen van de gebruiker worden gehouden.

V: Hoe werkt een verrekijker?

A: Verrekijkers hebben lenzen die het licht bundelen en het beeld vergroten. Wanneer iemand door de verrekijker naar een verafgelegen voorwerp kijkt, kan hij details zien.

V: Wat voor soort technologie wordt in verrekijkers gebruikt?

A: De technologie die in verrekijkers wordt gebruikt, wordt optiek genoemd.

V: Wat zijn de twee telescopen in een verrekijker?

A: De twee telescopen in een verrekijker zijn op elkaar afgestemd en hebben lenzen die het licht scherpstellen en het beeld vergroten.

V: Wanneer is de verrekijker uitgevonden?

A: De verrekijker is uitgevonden in de 17e eeuw.

V: Waarom hebben de meeste verrekijkers prisma's aan de binnenkant?

A: De meeste verrekijkers hebben binnenin prisma's om het lichtpad te plooien en de lengte van de buizen te verkorten, waardoor de verrekijker korter is dan een standaardtelescoop met een vergelijkbaar vermogen.

V: Wat zijn enkele toepassingen van verrekijkers?

A: Verrekijkers worden gebruikt voor het observeren van vogels, astronomie voor amateurs, het bekijken van landschappen, operakijkers, en voor standaardgebruik in alle legers. Nachtkijkers maken gebruik van fotokathode-elektronica om het beeld te versterken.