Natalia Goncharova
Natalia Sergejevna Gontsjarova (16 juni 1881 - 17 oktober 1962) was een Russische schilderes, ontwerpster en schrijfster. Als kunstenares was zij avant-gardistisch: haar kunststijlen werden beïnvloed door het fauvisme, kubisme en futurisme. Als ontwerpster was ze bekend om haar decor- en kostuumontwerpen voor ballet en theater.
Goncharova houdt het wereldrecord voor de prijs betaald voor een kunstwerk van een vrouw. Het schilderij was Goncharova's stilleven De bloemen uit 1912, en het werd verkocht voor $U.S. 10,8 miljoen.
De fietser , 1913, met kubistische en futuristische invloeden
Goncharova's ontwerp voor St John. Onderdeel van een opdracht van Diaghilev voor het ballet De Liturgie
Leven en werk
Natalia Gontsjarova studeerde beeldhouwkunst in Moskou, maar werkte als schilderes en ontwerpster. Zij werd zowel geïnspireerd door een interesse in Russische volkskunst, als door het modernisme in de kunst. Met haar levenslange partner Mikhail Larionov ontwikkelde zij een stijl die Rayonisme werd genoemd. Zij maakten deel uit van de Russische avant-garde van voor de Revolutie. Zij hielpen bij de organisatie van de zogenaamde 'Ezelstaart' tentoonstelling van 1912, en toonden hun werk op de Der Blaue Reiter tentoonstelling in München in datzelfde jaar.
Goncharova werd in Rusland beroemd door haar futuristische werk zoals De fietser en haar latere Rayonistische werken. Zij organiseerden lezingenavonden en Goncharova schreef en illustreerde een boek in futuristische stijl.
In 1913 begon zij balletkostuums en decors te ontwerpen voor Diaghilev's Ballets Russes en elders. Ze deed het toneel- en kostuumontwerp voor deze balletten: Le Coq d'Or' (1914), The Liturgy (1915), Ygrushka (1921) Reynard (met haar echtgenoot; 1922), Les Noces (1923), Une nuit sur le mont chauve (1924), The Firebird (1926 revival), Sur le Borsythène (met haar echtgenoot; 1932), Cendrillon (1938), Bogatyri (1938) en de 1954 Sadler's Wells productie van Firebird.
Gontsjarova verhuisde in 1921 naar Parijs, waar zij regelmatig haar kunst tentoonstelde. In 1939 werd zij Frans staatsburger. Zij trouwde uiteindelijk met Larionov in 1955, en overleed in Parijs, in 1962.
De grootste collecties van haar werk bevinden zich in het Centre Pompidou in Parijs; het Russisch Museum in Sint-Petersburg; en de Staatsgalerij van Tretjakov, in Moskou.
