Rosa Parks

Rosa Louise McCauley Parks (4 februari 1913 - 24 oktober 2005) was een Afro-Amerikaanse burgerrechtenactivist. Ze werd "de moeder van de moderne Amerikaanse burgerrechtenbeweging" en "de moeder van de vrijheidsbeweging" genoemd.

Parks is vooral bekend om wat ze op 1 december 1955 in haar woonplaats Montgomery, Alabama, deed. Terwijl ze op een stoel in het midden van de bus zat, zei de buschauffeur haar dat ze naar de achterkant van de bus moest gaan, zodat een blanke passagier voorin de bus kon plaatsnemen. In deze tijd, toen er nog geen witte stoelen voor blanken waren, werd zwarte mensen verteld dat ze uit hun stoel moesten opstaan. Parken weigerden te verhuizen. Zij was lid van de lokale afdeling van de National Association for the Advancement of Colored People (NAACP). Net als vele anderen was ze moe van de behandeling als een lagere klasse persoon vanwege de kleur van haar huid.

Ze werd gearresteerd. Dit leidde tot de Montgomery bus boycot. De boycot duurde 381 dagen. Dit veroorzaakte een verandering in de wet. Daarna konden zwarte mensen zitten waar ze maar wilden in de bus. Haar weigering om anderen haar anders te laten behandelen was een belangrijk symbool in de campagne tegen rassensegregatie.

Beginjaren

Rosa Parks werd geboren in Tuskegee,Alabama, op 4 februari 1913. Haar ouders waren James en Leona McCauley. Ze was voornamelijk van Afrikaanse afkomst. Een van haar overgrootvaders was Schots-Iers en ging naar Charleston, South Carolina als een gedenkwaardige dienaar.

Haar vader verliet het huis om werk te vinden toen Rosa 2 jaar oud was. Haar moeder gaf les in een andere stad. Rosa en haar broer Sylvester werden door hun grootouders opgevoed.

Rosa begon met school in 1919 toen ze 6 jaar oud was. In die tijd werden de scholen gescheiden. Er waren zwarte scholen en witte scholen. Later herinnerde Parks zich hoe bussen blanke leerlingen naar hun school brachten, maar zwarte leerlingen moesten naar hun school lopen:

Ik zag de buspas elke dag... Maar voor mij was dat een manier van leven; we hadden geen andere keuze dan te accepteren wat de gewoonte was. De bus was een van de eerste manieren waarop ik me realiseerde dat er een zwarte wereld en een witte wereld was.

In 1924 ging ze naar de Montgomery Industrial School for Girls in Montgomery, Alabama. Na 5 jaar verliet ze de school en ging ze werken in een hemdenfabriek. Ze zorgde ook voor haar grootmoeder.

 

Op 1 december 1955 stapte Parks op een stadsbus om na het werk naar huis te gaan. Ze betaalde haar 10¢ en ging zitten in de eerste rij zitplaatsen achter de geschilderde lijn op de vloer die het zwarte gedeelte markeerde. Na een aantal haltes stapten meer witte passagiers in de bus. De buschauffeur beval Parken en drie andere zwarte mensen om hun stoelen op te geven zodat de blanken konden gaan zitten. De andere drie verhuisden naar de achterkant van de bus, maar Parks gleed over naar het raam. Ze zei dat ze de wet volgde door in het rechtergedeelte te gaan zitten. Later zei ze dat toen ze werd gezegd dat ze naar de achterkant van de bus moest gaan, "Ik dacht aan Emmett Till en ik kon gewoon niet meer terug. (Till was een zwarte 14-jarige jongen die ongeveer drie maanden eerder in Mississippi werd gelyncht.)

De chauffeur stopte de bus en belde de politie. Twee politieagenten arresteerden Parks en brachten haar naar de gevangenis voor het overtreden van de buswetten van Alabama.

Haar moeder riep Edgar Nixon op om haar te redden. Nixon was de voorzitter van het lokale NAACP-hoofdstuk. Nixon wist dat het gevaar Parks was en regelde meteen haar borgtocht.

De lokale NAACP was op zoek naar een testcase voor het aanvechten van de busscheidingswetten. Parks was een gerespecteerde werkende vrouw. Ze was goed uitgesproken, en haar zaak zou een goede manier zijn om de wet aan te vechten. Er werd besloten dat op 5 december een boycot van alle bussen in Montgomery zou worden gehouden.

Het woord werd verspreid over de hele zwarte gemeenschap van de beoogde busboycot. Zwarte ambtsdragers vertelden hun gemeenten om de boycot te steunen. Op maandag 5 december moest Rosa Parks voor de rechtbank verschijnen. Dit was ook de eerste dag dat zwarte ruiters uit de Montgomery bussen zouden blijven. De straten van Montgomery waren gevuld met zwarte mensen die naar hun werk liepen. Zwarte kinderen liepen naar school. Diezelfde ochtend kregen alle Montgomery-bussen twee motoragenten toegewezen om te waken tegen eventuele zwarte bendes die de ruiters zouden intimideren. Er waren geen zwarte bendes. De zwarte gemeenschap werkte gewoon mee aan de boycot. De bussen bleven de hele dag leeg. Ook blanke rijders die bang waren voor problemen bleven uit de bussen.

Naast de beschuldiging van het overtreden van de buswetten werd Parks ook beschuldigd van wanordelijk gedrag. Haar proces was snel, slechts ongeveer 30 minuten. De rechtbank vond haar schuldig aan alle aanklachten en beboette haar met 14 dollar. De boycot ging door.

Parken die na haar arrestatie worden gevingerdZoom
Parken die na haar arrestatie worden gevingerd

Browder v. Gayle

Parks ging in beroep tegen haar veroordeling. Haar advocaat, Fred Parks, en anderen in de NAACP hebben beroep aangetekend met de naam Browder v. Gayle. Het hof van beroep oordeelde op 19 juni 1956 in het voordeel van de zwarte burgers van Montgomery. Maar de stad ging in beroep tegen de beslissing.

Op 13 september 1956 bevestigde het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten het lagere gerechtshof. De busboycot eindigde. Het had 381 dagen geduurd. Zwarte burgers van Montgomery konden de bussen rijden en zitten waar ze maar wilden. Rosa Parks reed weer in de bus op 21 december 1956. Deze keer was het een geïntegreerde bus. Ironisch genoeg had ze dezelfde buschauffeur die haar het jaar daarvoor liet arresteren. In een interview zei Parks: "Hij reageerde niet (pauze) en ik ook niet".

Rosa Parks was een heldin van de zwarte gemeenschap. Hoewel ze het niet alleen deed, ontstonden er door haar acties grote veranderingen.

Na de boycot

Na de Montgomery Bus Boycott, ging Parks door veel moeilijkheden heen. Ze verloor haar baan in het warenhuis. Haar man werd gedwongen zijn baan op te geven.

In 1957 verlieten Parks en haar man Montgomery voor Hampton, Virginia, om werk te vinden. In Hampton vond Parks een baan als gastvrouw in een herberg in het Hampton Institute, een historisch zwart college.

Later verhuisden Parks en haar man naar Detroit, Michigan. Parks bleef werken als activist. Jarenlang werkte ze voor het Amerikaanse Congreslid John Conyers. Daarna werkte ze als activist tegen de apartheid in Zuid-Afrika. Ze opende ook een centrum in Detroit dat zwarte jongeren advies gaf over carrières en kansen op werk.

In 1999 kende president Bill Clinton Parks een gouden medaille toe aan het Congres. Dit is de hoogste onderscheiding (belangrijkste onderscheiding) van de Verenigde Staten voor burgers. Toen hij haar de onderscheiding gaf, zei president Clinton:

We mogen nooit, wanneer deze ceremonie voorbij is, de kracht van gewone mensen vergeten om in het vuur te staan voor de zaak van de menselijke waardigheid.

Parks is op 24 oktober 2005 in haar huis in Detroit overleden aan dementie. Op 30 oktober lag haar kist in de staat in het Capitool van de Verenigde Staten. Dit is een grote eer voor de mensen in de Verenigde Staten.

President Bill Clinton die Parks de Presidentiële Medaille van de Vrijheid toekent.Zoom
President Bill Clinton die Parks de Presidentiële Medaille van de Vrijheid toekent.

Vragen en antwoorden

V: Wie was Rosa Louise McCauley Parks?


A: Rosa Louise McCauley Parks was een Afro-Amerikaanse burgerrechtenactiviste die vooral bekend is vanwege haar weigering om op 1 december 1955 van haar plaats in een bus in Montgomery, Alabama, af te stappen. Zij wordt vaak "de moeder van de moderne Amerikaanse burgerrechtenbeweging" en "de moeder van de vrijheidsbeweging" genoemd.

V: Wat gebeurde er op 1 december 1955?


A: Op 1 december 1955, terwijl Rosa Parks op een stoel in het midden van de bus zat, zei de buschauffeur haar naar de achterkant van de bus te gaan zodat een blanke passagier de stoel voorin kon innemen. In die tijd, toen er geen witte zitplaatsen voor blanken waren, werd zwarte mensen verteld dat ze uit hun stoel moesten opstaan. Parks weigerde echter en zij werd gearresteerd.

V: Tot welke organisatie behoorde Parks?


A: Parks behoorde tot de plaatselijke afdeling van de National Association for the Advancement of Colored People (NAACP).

V: Hoe lang duurde de Montgomery Bus Boycott?


A: De Montgomery Bus Boycott duurde 381 dagen.

V: Wat veranderde er nadat die boycot eindigde?


A: Nadat die boycot was afgelopen, konden zwarte mensen gaan zitten waar ze wilden in de bussen.

V: Waarom was Parks' weigering belangrijk?



A: Haar weigering om anderen haar anders te laten behandelen was een belangrijk symbool in de campagne tegen rassenscheiding en droeg bij tot de broodnodige verandering in de wetgeving inzake gelijke behandeling ongeacht ras of huidskleur.

AlegsaOnline.com - 2020 / 2023 - License CC3