AdvoCare 500 (Atlanta Motor Speedway)

Overzicht

Van 1987 tot 2001 was de race gepland als de laatste race van het NASCAR-seizoen, en dus typisch het evenement waarin de kampioen werd beslist. Verschillende keren was het kampioenschap echter al voor deze race beslist, waardoor de race anti-climax was. In sommige gevallen werd het kampioenschap beslist op het moment dat de puntenaanvoerder de groene vlag pakte om de race te starten - door als laatste of beter te eindigen werden er in feite genoeg kampioenschapspunten behaald.

De race van 1992 was de laatste race voor Richard Petty, en toevallig ook het debuut voor Jeff Gordon. Met zes coureurs die in aanmerking kwamen voor het Winston Cup-kampioenschap, wordt de race algemeen beschouwd als een van de beste NASCAR-races aller tijden. Alan Kulwicki, die als tweede eindigde in de race, versloeg Bill Elliott, de winnaar van de race, door één ronde meer te rijden in de race. Kulwicki won de NASCAR Winston Cup-titel met een toenmalige recordmarge van slechts 10 punten.

De race van 1998 werd grotendeels 's nachts verreden na een lange regenvertraging; ondanks de onervarenheid met de lichten, die pas waren geïnstalleerd voor een Indy Racing League-race, kwamen NASCAR en de teams overeen om te proberen de race 's nachts te voltooien. De race werd ingekort tot 221 ronden omdat het na 23.00 uur EST was en NASCAR "de fans op een fatsoenlijk tijdstip naar buiten wilde krijgen". De Cracker Barrel 500 van 1999 eindigde ook 's nachts. Dit zou een soort springplank zijn naar het 's nachts beëindigen van vertraagde races door gebruik te maken van het permanente verlichtingssysteem van een circuit.

In 2001 was de race gepland als seizoensfinale, maar het werd uiteindelijk de een-na-laatste race. De New Hampshire 300 werd vanwege 9/11 uitgesteld van 16 september naar de vrijdag na Thanksgiving. Vanaf 2002 werd de race verplaatst naar midden oktober omdat NASCAR ervoor koos om de laatste race op Homestead-Miami Speedway te houden in plaats van in Atlanta. Met de race van 2003 begon een traditie van nachtelijke kwalificaties in Atlanta, die ook is overgegaan naar de voorjaarsrace.

In 2006 werd de starttijd van de race gewijzigd van 12.40 uur EDT naar 14.55 uur EDT om de race 's nachts te kunnen voltooien. Er kwamen klachten van coureurs vanwege de lastige situatie op het circuit waar de zon in de ogen van de coureur kan komen in Turn 1, wat onder meer leidde tot een crash in de tijd dat de zon ondergaat in dat deel van het circuit tussen Jeff Gordon en Jamie McMurray, waardoor de start om 3 uur 's middags na deze race werd afgeschaft.

In 2009 werd de race verplaatst naar het Labor Day weekend als onderdeel van een herschikkingsovereenkomst met Auto Club Speedway, die in 2004 de race in het Labor Day weekend had gekregen, en Talladega Superspeedway, waarbij de herfstrace van Talladega werd verplaatst naar het raceweekend van Atlanta en Fontana een race in de Chase kreeg op de plaats van Talladega.

In 2015 verschoof de enige racedatum van Atlanta naar de tweede week van het seizoen, begin maart, terwijl de Bojangles' Southern 500 op Darlington Raceway terugkeerde naar de traditionele datum van het Labor Day-weekend. Atlanta wordt verreden op een zondagmiddag. Dit evenement heette vroeger de Oral-B USA 500 en werd 6 jaar lang op ESPN uitgezonden voorafgaand aan de Irwin Tools Night Race op Bristol Motor Speedway en de Federated Auto Parts 400 op Richmond International Raceway.

Herschikking

Deze race, Atlanta's tweede van het seizoen, zou volgens geruchten de afgelopen jaren meerdere malen zijn geschrapt of verplaatst. Meest recent was circuiteigenaar Bruton Smith, president van Speedway Motorsports, Inc., in gesprek met International Speedway Corporation over een mogelijke datumwissel met een van zijn circuits. Op 29 februari 2008 stelde Smith een verhuizing voor waarbij de race in Atlanta en de Pepsi 500, de Labor Day weekend race gehouden op Auto Club Speedway, zouden worden betrokken. Hierdoor kreeg het circuit van Fontana, Californië, een race in de Chase for the Championship en keerde de Labor Day weekend race voor het eerst sinds de voorlaatste Southern 500 weer terug naar het zuiden van de VS. De drie races die voorafgaan aan het begin van de Chase komen hierdoor geografisch dichter bij elkaar te liggen. Vóór de herschikking reden de teams de week voor Labor Day in de Sharpie 500 op Bristol, reisden dan door het land voor de Pepsi 500 en kwamen dan terug door het land voor de Chevy Rock & Roll 400 op Richmond de zaterdag daarop.

Uiteindelijk paste NASCAR het schema zoals aangekondigd op 19 augustus 2008 aan, zodat de najaarsrace in Atlanta en het Chase-evenement naar Fontana konden worden verwisseld, maar verplaatste daarbij ook de AMP Energy 500 op Talladega Superspeedway naar de oude datum van Atlanta - gewoonlijk het laatste weekend van oktober - en de eerder genoemde Pepsi 500 werd geplaatst op de oude datum van Talladega, het eerste weekend van oktober vanaf 2009.

Vorige winnaars

Referenties

• 1977, 1998, & 2002: Race ingekort wegens regen; 1998 wegens naderende avondklok.
• 2000: Race uitgesteld van zondag naar maandag wegens regen.
• 2003: Race begon op zondag, maar werd op maandag beëindigd wegens regen.
• 2007, 2012, 2014, & 2016: Race verlengd vanwege een NASCAR Overtime finish. 2014 duurde twee pogingen.
• 2011: Race uitgesteld van zondagavond naar dinsdagochtend wegens regen.

Opmerkingen over de lengte van het spoor

• 1960-1969: parcours van 1,5 mijl
• 1970-1996: parcours van 1,522 mijl
• 1997-heden: 1,54 mijl parcours

Meerdere winnaars (coureurs)

Meerdere winnaars (teams)

Fabrikant wint

Opmerkelijke rassen

• 1966: Richard Petty reed 90 ronden aan de leiding en versloeg Buddy Baker voor zijn eerste overwinning in Atlanta, maar het verhaal van de race draaide om pole-sitter Curtis Turner en de als derde gestarte Fred Lorenzen. Omdat de deelname van Ford was gestaakt in een geschil over de motorregels, werd het seizoen gedomineerd door racewagens van Chrysler. Turner deed mee in een Smokey Yunick Chevrolet waarvan werd beweerd dat die radicaal was aangepast en niet voldeed aan de NASCAR-regels; Lorenzen reed in de Ford van Junior Johnson, een auto die de bijnaam "The Yellow Banana" had gekregen omdat de carrosserie zichtbaar was aangepast; beide auto's kwamen door de NASCAR-inspectie heen waar andere dat niet deden. Turner reed 60 ronden aan de leiding en eindigde als 24e door een defecte verdeler, terwijl Lorenzen 24 ronden aan de leiding reed en door een crash als 23e eindigde.
• 1971: Richard Petty werd de eerste coureur die 1 miljoen dollar in zijn carrière verdiende na een duel met Bobby Allison.
• 1976: Dave Marcis pakte zijn laatste superspeedway overwinning. Met de beroemde No. 71 Dodge van Harry Hyde reed Marcis de eerste 64 ronden een neus-aan-neus gevecht met Buddy Baker, Cale Yarborough en David Pearson. Part-time racer Dale Earnhardt overleefde een enorme crash met nog ongeveer 60 ronden te gaan toen Dick Brooks de muur in Drie raakte en in het pad van Earnhardt gleed; Earnhardt tuimelde naar de vierde bocht.
• 1977: De race werd ingekort vanwege regen en duisternis. Darrell Waltrip profiteerde van de gelapte auto van James Hylton om Donnie Allison in de laatste ronde voorbij te stormen; Allison crashte met Cale Yarborough die naar de streep kwam.
• 1978: Een storing in de puntentelling leidde tot een pijnlijke verandering van de winnaar. Volgens de handmatige telling had Richard Petty Dave Marcis op de streep verslagen, maar bij een hercontrole uren later bleek dat Donnie Allison, die twee lengtes voor Petty en Marcis eindigde, inderdaad had gewonnen.
• 1979: Neil Bonnett versloeg Dale Earnhardt, Yarborough en Bobby Allison in een felle strijd tussen vier auto's tijdens de laatste 20 ronden van de race. Na de race nam Darrell Waltrip twee punten voorsprong op Richard Petty bij het ingaan van de seizoensfinale in Ontario.
• 1980: Een multicar-wrak in de eerste 20 ronden schakelde de gebroeders Allison en andere mededingers uit, waardoor Cale Yarborough vrijwel onbetwist naar de overwinning kon sprinten; de overwinning hielp hem tot op 29 punten van leider Dale Earnhardt te komen met nog één race te gaan in de titeljacht van 1980.
• 1981: ESPN zond de race live uit, de eerste uitzending voor het derde kabelnetwerk. De race werd een pittige aangelegenheid toen Neil Bonnett en Richard Petty heen en weer vochten voor de leiding temidden van biedingen van Darrell Waltrip, Joe Ruttman en Harry Gant. De laatste twee ronden waren een fel duel dat werd gewonnen door Bonnett over Waltrip en Cale Yarborough.
• 1982: De race vestigde een baanrecord van 45 leiderswissels tussen 14 rijders. Gebarsten banden verpestten een poging tot overwinning van Richard Petty, want Bobby Allison versloeg Darrell Waltrip en Harry Gant voor de overwinning. Dit zou de laatste start zijn voor Country Music zanger Marty Robbins, die in december van dat jaar zou overlijden.
• 1984: Coureur Terry Schoonover kwam tijdens de race om het leven nadat hij in de tweede bocht in de vangrail belandde.
• 1986: Dale Earnhardt pakte zijn tweede titel door de Dixie 500 volledig te domineren. De rest van de top vijf bestond uit een lijst van NASCAR-grootheden - Richard Petty, Bill Elliott, Tim Richmond en Buddy Baker.
• 1987: Voor het eerst was deze race gepland als laatste race van het NASCAR-seizoen.
• 1989: In deze race kwam onafhankelijk coureur Grant Adcox om het leven bij een crash.
• 1990: Met auto's dicht op elkaar gepakt voor late race pitstops onder geel (het resultaat van NASCAR's regel dat de pitstraat wordt afgesloten wanneer het geel verschijnt in plaats van auto's te laten pitten voor het geel), kwam een van Bill Elliott's crewleden om het leven toen Ricky Rudd de pits binnenkwam voor service en de controle over zijn auto verloor. Dit leidde ertoe dat NASCAR een snelheidsbeperking op pit road oplegde voor de veiligheid van de crewleden.
• 1992: Algemeen beschouwd als een van de meest dramatische NASCAR-races aller tijden. Zie 1992 Hooters 500
• 1993: Racewinnaar Rusty Wallace en Winston Cup kampioen Dale Earnhardt cirkelden over de baan in een Poolse overwinningsronde, met de vlaggen nr. 7 en nr. 28 ter ere van Alan Kulwicki en Davey Allison die beiden omkwamen bij vliegtuigongelukken tijdens het seizoen. Zowel Kulwicki als Allison waren precies een jaar eerder belangrijke deelnemers aan de klassieke race van 1992.
• 1995: Jeff Gordon pakte zijn eerste serietitel toen Dale Earnhardt zijn No. 3 naar de overwinning reed in een racetijd van 3 uur, 3 minuten en 3 seconden.
• 1996: Bobby Labonte pakte de overwinning, de eerste voor Joe Gibbs Racing dat zijn eigen motoren bouwde na vier seizoenen met Rick Hendrick-motoren te hebben gereden. Terry Labonte behaalde in 1996 het Winston Cup-kampioenschap met Hendrick Motorsports. De twee maakten samen een overwinningsronde en vierden samen in victory lane.
• 1997: 325 ronden / 500,5 mijl met nieuwe configuratie. Bobby Labonte won in JGR's eerste overwinning met Pontiac; Pontiacs domineerden de top tien bij de finish.
• 1998: Race ingekort wegens regen en duisternis. Door vertragingen in de regen gedurende de hele dag ging de race door tot middernacht en de baanofficials wilden dat de fans op een fatsoenlijk uur thuiskwamen. Eerste nachtelijke Cup race.
• 2000: Race uitgesteld van zondag naar maandag wegens regen. Laatste carrièrestart voor Darrell Waltrip. Het zou de laatste keer zijn dat het evenement de laatste race van het NASCAR-seizoen zou zijn.
• 2001: Was gepland als de laatste race van het seizoen 2001, maar Loudon werd wegens 9/11 verplaatst naar het weekend erna. Daardoor werd dit de op één na laatste race van het seizoen.
• 2002: Race ingekort wegens regen. Verplaatst van november naar oktober, zodat de race niet langer de laatste race van het NASCAR-seizoen is.
• 2009: Race verplaatst van oktober naar Labor Day weekend, waarmee de eerste reguliere NASCAR Cup Series race in Atlanta 's nachts van start ging. Kasey Kahne pakte de overwinning, de tweede van het jaar voor het team dat nu onder Richard Petty Motorsports valt.
• 2011: Race uitgesteld van zondagavond naar dinsdagmiddag wegens regen. Jeff Gordon behaalde zijn 85e overwinning na een fel duel met teamgenoot Jimmie Johnson in de laatste tien ronden op versleten banden, waardoor hij de derde plaats op de erelijst aller tijden in handen kreeg en de meeste overwinningen van een coureur in het moderne NASCAR-tijdperk (1972-heden). Dit was slechts de tweede keer in NASCAR's Modern Era dat een race werd uitgesteld naar een dinsdag, de andere keer in augustus 2007 op Michigan (ook vanwege regen). Gordon werd door NASCAR-voorzitter Mike Helton geëerd met een ingelijst portret van foto's uit eerdere overwinningen van Jeff, gemaakt in de vorm van de No. 85 om de mijlpaaloverwinning te herdenken.
• 2015: De start van de race werd bijna een uur uitgesteld vanwege de regen. Toen de race eenmaal begon waren er twee wrakken, een met 69 ronden te gaan waarbij twee auto's betrokken waren, en een ander wrak met 21 ronden te gaan. Bij het tweede incident waren zes auto's betrokken, wat leidde tot een rode vlag van negen minuten en één seconde om de baan op te ruimen. Jimmie Johnson behaalde zijn eerste overwinning van het seizoen.
• 2016: Johnson herhaalde zijn rol als winnaar en evenaarde Dale Earnhardt met 76 Cup-overwinningen. Matt Kenseth kreeg tijdens een stop met groene vlag een zwarte vlag toen een bemanningslid een wigsleutel op het achterdek liet liggen en een ander bemanningslid deze oppakte om aan de auto te gebruiken; door een communicatiestoornis bleef Kenseth vijf ronden op de baan en werd voor één van die ronden niet gescoord.
• 2017: 2500e Monster Energy NASCAR Cup Series race. Kevin Harvick leidde 292 van de 325 ronden en leek op weg naar zijn tweede overwinning in Atlanta totdat een caution uitbrak voor de stilgevallen auto van Austin Dillon. Bij het verlaten van de pitstraat werd Harvick betrapt op een te hoge snelheid waardoor hij naar de achterkant van het veld werd gestuurd. Kyle Larson was op weg naar de overwinning, totdat hij met nog zeven ronden te gaan de deur open liet staan alsof hij het niet wist, waardoor Brad Keselowski hem kon passeren en uiteindelijk winnen. Het was ook de eerste keer dat er in Atlanta werd geracet, waarbij de etappes 1 en 2 elk 85 ronden lang waren en de derde etappe de laatste 155 ronden van het evenement omvatte. De laatste race op het oorspronkelijke wegdek dat werd aangelegd toen het circuit in 1997 opnieuw werd aangelegd, maar er gaan stemmen op van fans en coureurs om het oppervlak niet opnieuw te verharden, ook al zagen verschillende coureurs tijdens de race hun banden stuk gaan.

Televisieomroepen