Phyllobates terribilis
De gouden pijlgifkikker , Phyllobates terribilis, is een giftige pijlgifkikker. Hij leeft in de Pacifische kust van Colombia.
In gevangenschap zijn pijlgifkikkers niet giftig. Het is in het wild waar ze giftig zijn door wat ze eten. Deze amfibie van de Dendrobatidae familie wordt beschouwd als het meest giftige gewervelde dier ter wereld. De optimale habitat van P. terribilis is het regenwoud met hoge regensnelheden (5 m. of meer), een hoogte tussen 100-200 m, een temperatuur van 26 °C en een relatieve vochtigheid van 80-90%.
"In een witte muis van 20 gram is de minimale dodelijke dosis batrachotoxine/homobatrachotoxine ongeveer 0,05 µg, wanneer deze onderhuids wordt geïnjecteerd. Zo bevat één kikker, P. terribilis, met de typische 1100 µg van deze verbindingen, genoeg gif om meer dan 20.000 muizen te doden. Hoewel de extrapolatie van de toxiciteitsparameters van de muis naar de mens fouten bevat, is de dodelijke dosis voor een persoon ongeveer 180 µg als we veronderstellen dat de mens minstens even vatbaar is voor deze verbindingen als de muis. Grotere dieren zijn vaak gevoeliger voor toxines dan kleinere organismen, zodat de dodelijke dosis voor de mens nog lager kan zijn. Myers et al. [1] voorzagen een dodelijke dosis batrachotoxine voor de mens van slechts 2,0 tot 7,5 µg, wanneer deze wordt toegediend door middel van een injectie.
"De orale potentie van batrachotoxine is veel lager; daarom kunnen Indianen dieren die door hun darts gevangen zijn, eten zonder risico op dronkenschap. In toevoegingen, de kleine hoeveelheid gif die wordt gebruikt is gemetaboliseerd en de metabolieten zijn niet giftig; het belangrijkste is dat het koken ook de giftige stoffen kan vernietigen, hoewel niet alle giftige stoffen warmte labiel zijn".
De hoge toxiciteit van P. terribilis kan het gevolg zijn van het eten van kleine insecten of andere geleedpotigen, en één van deze kan echt het meest giftige wezen op aarde zijn. Wetenschappers hebben gesuggereerd dat het cruciale insect een kleine kever uit de familie Melyridae kan zijn. Minstens één soort van deze kevers produceert hetzelfde toxine als in P. terribilis. Hun verwanten in de Colombiaanse regenwouden zouden de bron kunnen zijn van de batrachotoxines die in de zeer giftige Phyllobatenkikkers van die regio worden gevonden.
Vragen en antwoorden
V: Wat voor soort kikker is de Phyllobates terribilis?
A: De Phyllobates terribilis is een pijlgifkikker.
V: Waar leeft de P. terribilis?
A: De P. terribilis leeft aan de Pacifische kust van Colombia.
V: Is hij giftig in gevangenschap?
A: Nee, in gevangenschap zijn pijlgifkikkers niet giftig. Alleen in het wild zijn ze giftig door wat ze eten.
V: Hoeveel gif bevat één kikker?
A: Eén P. terribilis bevat ongeveer 1100 µg gif, wat genoeg is om meer dan 20.000 muizen te doden als ze onderhuids worden geïnjecteerd.
V: Kunnen mensen worden vergiftigd door het eten van dieren die door hun pijlen zijn gevangen?
A: Nee, mensen kunnen niet worden vergiftigd door het eten van dieren die door hun pijltjes zijn gevangen, omdat de orale potentie van batrachotoxine veel lager is en, wat nog belangrijker is, koken de toxinen kan vernietigen, hoewel niet alle toxinen hittebestendig zijn.
V: Tot welke familie behoren deze kevers die hetzelfde toxine produceren als P. terribilis?
A: Deze kevers behoren tot de familie Melyridae en hun verwanten in de Colombiaanse regenwouden zouden de bron kunnen zijn van de batrachotoxinen die worden aangetroffen in de zeer giftige Phyllobates-kikkers uit die regio.
V: Wat kan de oorzaak zijn van de hoge toxiciteit van P. terribilis? A: De hoge toxiciteit bij P. terribilis kan te wijten zijn aan het eten van kleine insecten of andere geleedpotigen en een van deze kan werkelijk het giftigste dier op aarde zijn.
