Muur van Antoninus | stenen en turf versterking gebouwd over het noorden van Groot-Brittannië
De Antonijnse muur is een fortificatie van steen en turf die door het Romeinse Rijk in het noorden van Groot-Brittannië werd gebouwd in het midden van de 2e eeuw. De Romeinse keizer Antoninus Pius bouwde de muur om de barbaren onder controle te houden: de oude Britten ten noorden van de muur, in Caledonië. De muur ligt nu in Schotland, en loopt tussen de Firth of Forth en de Firth of Clyde in de moderne Schotse Laagvlakte. Toen de Romeinen de muur bouwden, was het de noordgrens van het Romeinse Rijk.
De Romeinse legioenen (legers) van de gouverneur van Romeins Brittannië, Lollius Urbicus, bouwden de muur tussen 139 en 142 voor de keizer. De muur was ongeveer 59 kilometer lang. De fundamenten waren van steen en hij was tussen de 4,5 meter en 5 meter breed. De muur zelf was gemaakt van turf. Voor de muur (aan de noordzijde) lag een gracht. De greppel lag op 7 meter afstand van de muur. De gracht was minstens 3,6 meter diep en op sommige plaatsen bijna 12 meter breed. De Romeinen gebruikten de muur tot na 158. De laatste Romeinen gingen rond 163 weg van de muur. Daarna raakte de muur langzaam in verval.
De Antonijnse Muur maakt deel uit van het UNESCO werelderfgoed Grenzen van het Romeinse Rijk. Het deelt deze vermelding met Hadrian's Wall in Engeland en de Duitse vestingwerken die bekend staan als de Limes Germanicus. De barrière was de tweede van de twee "grote muren" die de Romeinen in Groot-Brittannië aanlegden. De ruïnes zijn minder zichtbaar dan de bekendere Hadrian's Wall in het zuiden.
De bouw begon in 142 na Christus op bevel van keizer Antoninus Pius, en het duurde ongeveer twaalf jaar om te voltooien. Onder druk van de Caledoniërs stuurde Antoninus Pius de troepen van het rijk wellicht verder naar het noorden. De muur werd beschermd door zestien forten met daartussen een aantal kleine forten; het verplaatsen van de troepen werd vergemakkelijkt door een weg die alle plaatsen met elkaar verbond en bekend stond als de Militaire Weg. De soldaten die de muur bouwden herdachten de bouw en hun strijd met de barbaren in een aantal decoratieve platen, waarvan er nog twintig bewaard zijn gebleven.
Ondanks deze goede start werd de muur al na twintig jaar verlaten. De garnizoenen werden teruggestuurd naar de muur van Hadrianus. In 208 vestigde keizer Septimius Severus opnieuw legioenen bij de muur en gaf opdracht tot herstelwerkzaamheden. Dit heeft ertoe geleid dat de muur de Severaanse muur wordt genoemd. Deze bezetting eindigde echter slechts enkele jaren later en de muur werd nooit meer versterkt. Het grootste deel van de muur en de bijbehorende vestingwerken zijn in de loop der tijd verwoest, maar er zijn nog enkele overblijfselen zichtbaar. Veel daarvan zijn onder de hoede gekomen van Historic Scotland en het UNESCO World Heritage Site Committee. Het grootste deel van de muur is privé-eigendom.
Kaart van de Antonijnse Muur in Schotland en Hadrian's Wall in Noord-Engeland
Vragen en antwoorden
V: Wat is de Antonijnse Muur?
A: De Antonijnse Muur is een fortificatie van steen en turf die door het Romeinse Rijk in het noorden van Groot-Brittannië werd gebouwd in het midden van de 2e eeuw. Hij werd gebouwd door de Romeinse keizer Antoninus Pius om de barbaren onder controle te houden. De muur liep tussen de Firth of Forth en de Firth of Clyde in het huidige Schotland.
V: Wanneer werd de muur gebouwd?
A: De muur werd gebouwd tussen 139 en 142 na Christus in opdracht van keizer Antoninus Pius.
V: Hoe lang was de muur?
A: De muur was ongeveer 59 kilometer lang.
V: Hoe breed was hij?
A: De fundamenten waren van steen en waren 4,5 tot 5 meter breed.
V: Wat voor greppel omringde het?
A: Voor de muur aan de noordzijde lag een gracht die minstens 3,6 meter diep was, op sommige plaatsen bijna 12 meter breed en op 7 meter afstand van de muur zelf.
V: Werd het ooit weer versterkt nadat het was verlaten?
A: Nee, na te zijn verlaten rond 163 na Christus, is hij nooit meer versterkt, ondanks pogingen van keizer Septimius Severus om hem te herstellen in 208 na Christus.
V: Is er vandaag de dag nog iets van te zien?
A: Ja, sommige overblijfselen zijn vandaag de dag nog zichtbaar, waarvan vele onder de hoede staan van Historic Scotland of het UNESCO World Heritage Site Committee, hoewel de meeste nu privé-eigendom zijn.
