John Keats
John Keats (31 oktober 1795 - 23 februari 1821) was een Engelse dichter. Hij wordt vaak gerangschikt als een van de vijf belangrijkste dichters van de Romantische beweging in de Engelse literatuur; de andere vier zijn William Wordsworth, Samuel Taylor Coleridge, Lord Byron en Percy Bysshe Shelley. Hoewel Keats de jongste van deze dichters was, stierf hij ook vóór de anderen: hij leed aan tuberculose en stierf in Rome op 25-jarige leeftijd.
Keats was de zoon van Thomas Keats, die stierf toen Keats negen jaar oud was en Frances Keats; en zijn moeder stierf in 1810 aan tuberculose. De jonge Keats begon te studeren om chirurg te worden, hoewel zijn interesse in de literatuur sterker werd dan zijn interesse in de geneeskunde. Hij werd een vriend en volgeling van de dichter en redacteur James Henry Leigh Hunt, en deed zijn eerste pogingen om zijn eigen poëzie te schrijven. Keats' actieve schrijversleven duurde slechts ongeveer zes jaar, van het voorjaar van 1814 tot 1819.
Door zijn korte leven heeft hij minder geschreven dan veel andere dichters. Zijn langste gedichten, Endymion en Hyperion, vertellen verhalen uit de oude Griekse mythologie. Veel van zijn kortere gedichten behoren tot de bekendste in de Engelse literatuur, waaronder de ballade "La Belle Dame sans Merci" en zijn sonnetten en odes.
Keats was zijn hele leven lang een actief briefschrijver, zoals veel mensen uit zijn tijd. Honderden van zijn brieven aan vrienden en familieleden zijn bewaard gebleven, en Keats wordt vaak een van de grote briefschrijvers in de Engelse taal genoemd.
Portret van John Keats door William Heaton (kopieert Joseph Severn)
