Arnulf II, graaf van Vlaanderen
Arnulf II van Vlaanderen (ca. 961-987), genaamd Arnulf de Jonge was een Frans edelman en de graaf van Vlaanderen. Hij regeerde van 965 tot aan zijn dood. Hij regeerde over een veel kleiner graafschap Vlaanderen dan zijn vader.
Arnulf II de Jonge Graaf van Vlaanderen.
Carrière
Arnulf II, geboren rond 961, was de zoon van Baldwin III, graaf van Vlaanderen, en Mathilde. Zij was de dochter van Herman, hertog van Saksen. Zijn vader Baldwin III stierf in 962 toen Arnulf nog maar een kind was. Zijn grootvader, Arnulf I, leefde nog en regeerde over Vlaanderen. Toen Arnulf I drie jaar later (965) stierf, werd het regentschap waargenomen door zijn bloedverwant Baldwin Balso. De regent Balso stierf in 973.
Toen Arnulf in 976 meerderjarig werd, had Vlaanderen een deel van het zuidelijke grondgebied van Arnulf I verloren. Zijn grootvader had enkele delen van Picardië aan koning Lotharius van Frankrijk geschonken om ervoor te zorgen dat zijn kleinzoon Arnulf II hem zou opvolgen. Arnulf I gaf ook Boulogne als leengoed aan zijn neef, Arnulf II, graaf van Boulogne. Vervolgens had koning Lothar vroeg in Arnulfs minderjarigheid Ponthieu ingenomen en aan Hugh Capet gegeven, en de eerste graven van Guînes hadden zich er gevestigd. Arnulf stierf op 30 maart 987, slechts 26 jaar oud. Kort na Arnulfs dood trouwde zijn weduwe als eerste vrouw met Robert II, koning van Frankrijk.
Familie
In 968 trouwde hij met Rozala van Lombardije, dochter van Berengar II van Italië, en kreeg twee kinderen:
- Baldwin IV (980-1035), die zijn vader opvolgde.
- Mathilde, die stierf voor 995.
