Buideldierleeuw
De buideldier leeuw, Thylacoleo, is een uitgestorven vleesetend buideldier dat in Australië leefde van 1.600.000 tot 46.000 jaar geleden. Het was de grootste buideldier die in Australië heeft geleefd. Fossiele resten op de droge Nullarbor-vlakte laten zien dat de mens en de klimaatverandering waarschijnlijk het uitsterven van de Australische megafauna ongeveer 45.000 jaar geleden hebben veroorzaakt.
Het dier was robuust met krachtig gebouwde kaken en zeer sterke voorpoten. Het had intrekbare klauwen, uniek onder de buideldieren. Hierdoor konden de klauwen scherp blijven door ze te beschermen tegen slijtage tijdens het lopen. De klauwen waren goed geschikt voor het vasthouden van prooi en voor het klimmen in bomen. De eerste cijfers ("duimen") op elke hand waren half-oplosbaar en droegen een vergrote klauw. Paleontologen geloven dat dit gebruikt zou zijn om met zijn prooi te worstelen, en gaf een zekere houvast op boomstammen en takken. De achterpoten hadden vier functionele tenen, waarbij het eerste cijfer veel kleiner was, maar een geruwd kussen had, vergelijkbaar met dat van buidelratten. Het kan geassisteerd hebben bij het klimmen. Het is onduidelijk of de buideldierleeuw syndactisch (gesmolten tweede en derde tenen) had zoals andere diprotodonts.
Het had sterke klauwen en zeer krachtige kaken. Biologen schatten dat het de krachtigste beet had van alle zoogdieren, levend of uitgestorven. Het was in staat om op dieren te jagen zoals de reuzenkangoeroe en de reuzenwombat, maar zijn grote kaak zou het moeilijk hebben gemaakt om op kleine dieren te jagen en ze te doden. De buideldierleeuw kon tot 130 kg (287 lb) wegen. Hij was ongeveer 1,5 m lang en was ongeveer 75 cm hoog.
Buideldier leeuwenskelet
Fossielen en ander bewijsmateriaal
Fossiele botten van de buideldierleeuw zijn gevonden in grotten op de Nullabor-vlakte. Wetenschappers schatten hun leeftijd op 400.000 tot 800.000 jaar. Grotschilderingen van buidelleeuwen in Noordwest-Australië, ontdekt in 2006, tonen hen met een gestreepte rug, getufte staart en spitse oren. In 2009, na een lange droogte in het zuidoosten van Victoria, ontdekte een boer in de buurt van Ballarat fossiele voetafdrukken en een kaakbeen van een buidelleeuw, bewaard in kalksteen in een droge bedding van het meer.
Vragen en antwoorden
V: Over welk dier gaat de tekst?
A: De tekst gaat over een buidelleeuw, Thylacoleo.
V: Wanneer leefde dit dier in Australië?
Antwoord: De buidelleeuw leefde tussen 1 600 000 en 46 000 jaar geleden in Australië.
V: Waardoor is deze soort uitgestorven?
Antwoord: Mensen en klimaatverandering hebben waarschijnlijk het uitsterven van de Australische megafauna rond 45 000 jaar geleden veroorzaakt.
V: Hoe werd hij aangepast om op zijn prooi te jagen?
A: Het had intrekbare klauwen die ze scherp hielden door ze te beschermen tegen slijtage tijdens het lopen. Hij had ook halfopen eerste vingerafdrukken op beide handen met een vergrote klauw die hij zou hebben gebruikt om zijn prooi te vangen. Bovendien hadden zijn achterste tenen vier functionele tenen met een opossumachtig, geruwd kussentje dat mogelijk hielp bij het klimmen.
V: Hoe krachtig was zijn beet in vergelijking met andere zoogdieren?
Antwoord: Biologen schatten dat hij de krachtigste beet had van alle levende of uitgestorven zoogdieren.
V: Hoe groot was het ongeveer?
Antwoord: Een buidelleeuw kon tot 130 kilogram wegen en was ongeveer 1,5 meter lang en ongeveer 75 cm hoog.
